ตอนเข้าเรียนปี 1 เราเรียนแผนกบัญชี ห้องเรามีทั้งหมด 20 คน ชาย 1 คน หญิง 19 คน และเราคือคนเดียวในนั้น ตอนแรกพ่อแม่บอกว่า ถ้าเรียนไม่ไหวจะให้เปลี่ยนแผนก แต่เราบอกว่าขอเรียนไปก่อน ถ้าไม่ไหวจะเปลี่ยน พอเข้าเทอม 2 เราเริ่มออกเที่ยวกับเพื่อน ไปทำรายงานบ้านเพื่อน  ไปไหนไปด้วยกัน วันไหนที่เราไปเที่ยวหรือไปรายงานกับเพื่อน แม่เราชอบโทรหา ว่าจะกลับตอนไหน จนเพื่อนเราเริ่มพูดว่า "นิพ่อแม่เป็นห่วงยิ่งกว่าผู้หญิงอีกน่ะ" จนเราเริ่มชินกับคำพูดของเพื่อน เพราะมันเป็นเรื่องจริง  พ่อแม่ก็เริ่มขัดเราไม่ให้เราออกไปเที่ยวกับเพื่อนเพราะเราคือผู้ชายคนเดียว จนมาถึงปี 2 เราเริ่มเที่ยวมากกว่าเดิม บางครั้งถ้าเราไม่มีมอเตอร์ไซค์จะไปทำรายงานเราก็ให้เพื่อนมารับ (อ้อบ้านเราส่วนมากจะเป็นคนปากเป็ด คือ รู้เรื่องเราแล้วไปบอกคนอื่นจนมาถึงพ่อแม่เรา) จนพ่อไม่ให้ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่ให้นอนค้างด้วย เรารู้ว่าเค้าเป็นห่วงเรา
- เราอยากรู้ว่าพ่อแม่ทำเกินไปไหม?
- เราก็อายุ20เเล้ว ทำไมพ่อแม่ไม่ปล่อยเหมือนลูกบ้านอื่น?
- เราควรบอกพ่อแม่ว่าอย่างไร?
(*ขอแทนชื่อตัวเองว่า "เรา")