ต้องเกริ่นก่อนว่า คือตอนนี้เจ้าของกระทู้ไม่ได้เจอกับเหตุการณ์แบบนี้นะคะ แต่ในอดีตเจ้าของกระทู้เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะ
เลยอยากจะมาเปิดพื้นที่ให้พูดคุยและแชร์มุมมองของแต่ละคน ทุกคนสามารถแสดงความคิดเห็นได้ตามสบาย

**สรรพนาม : เรา=เจ้าของกระทู้**
เราขอแสดงมุมมองของเราก่อนนะคะ สำหรับเราผู้เป็นเจ้าของกระทู้ ถ้าจะมีความรู้สึกชอบก็คือชอบตั้งแต่ตอนยังโสดเท่านั้น ถ้ามีแฟนแล้วทุกคนที่คุยก็คือเพื่อน/พี่/น้อง เท่าที่จำได้เราก็ไม่เคยมีความรู้สึกอะไรลึกซึ้งมากกว่านั้น

ในมุมมองของเราเราคิดว่าเราสามารถคุยกับทุกคนที่มาจีบเราได้ แต่เราจำเป็นต้องกำหนดสถานะให้ชัดเจนว่า เราให้เขาคนนั้นอยู่ในสถานะไหน เขาจะได้เข้าใจจุดยืนของตัวเองว่าเขาเป็นได้แค่ไหน เช่น ถ้ามีคนคนนึงมาชอบเรามากๆตอนที่เรามีแฟนอยู่แล้ว ถ้าเขาอยากคุยกับเราจริงๆเราก็ยินดี แต่เราก็จะระบุสถานะที่ชัดเจนกับเขาว่า ''​เออ คุณเป็นได้แค่เพื่อน/พี่/น้อง ของเรา นะคะ''​
ถ้าคนที่มาชอบเรา มาจีบเรา อยากสนิทสนมกับเรา ก็เข้ามาคุย เข้ามาสนิทสนมได้ค่ะ เราไม่ใช่คนใจแคบ แต่คนคนนั้นก็ต้องวางตัวให้ดี เพราะคำว่าสนิทสนมในฐานะเพื่อน/พี่/น้อง กับ สนิทสนมในเชิงชู้สาว มันแตกต่างกันอย่างชัดเจน เราว่าคนเราโตแล้ว ก็แยกแยะได้ค่ะ เราแยกแยะได้ และเราคิดว่าเรามีความชัดเจนมากพอ คนอื่นอาจจะมองเราว่า เออ อีนี่มีแฟนแล้วแต่คุยกับคนอื่น เปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาสนิทสนมด้วย
อยากจะบอกว่า คำว่า 'คุยกับคนอื่น'​ในที่นี้ ต้องแยกแยะให้ได้ก่อนว่า คำว่า 'คุยกับคนอื่น'​ ที่พูดถึง คือ 'คุยในลักษณะไหน?'​ถ้าคุยในลักษณะเพื่อน/พี่/น้อง ก็คุยได้กับทุกคนค่ะ และการที่ผู้ชายกับผู้หญิงเป็นเพื่อนสนิทกันก็ไม่แปลก เพราะเราก็เคยมีเพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชาย ตอนเรามีแฟน.. เราก็แนะนำเพื่อนเราให้แฟนรู้จักตลอด ว่าใครเป็นใคร คนนี้คือใคร คนนั้นคือใคร

**เราเชื่อว่าเราไม่จำเป็นต้องทำให้คนอื่นเชื่อมันหรือยอมรับว่าสิ่งที่เราทำ/สิ่งที่เราแสดงออกคืออะไร เราสื่ออะไร เพราะเรารู้จุดยืนของตัวเองดี คนอื่นจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจมันก็เป็นสิทธิของเขา**