เคยตั้งกระทู้ถึง "เด็กที่รักใครไม่เป็น" เมื่อปี 2558 จะมาอัพเดทว่าวันนี้ได้เลิกคุยกัน เลิกคบกัน เลิกติดต่อกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปิดตำนานของชั้นที่เคยคบใครมาถึง 6 ปี อันที่จริงเรียกว่ารู้จักมา 6 ปีดีกว่า เพราะกลับมาคบจริงๆจังๆก็ช่วง 2-3 ปี แถมไอ้ 2 ปีหลังเนี้ย เค้าไปทำงานที่เกาหลีซึ่งก็ไม่น่าจะได้กลับไทยก็คงอีกหลายปีมาก
   2 ปีแรกที่อยู่ไกลกัน เราคอลหากันตลอด ถ้าเป็นวันทำงานก็เวลาที่เค้าพักเบรค และก่อนนอนบอกรัก บอกฝันดีกันทุกวัน สิ่งนึงที่เราไม่ชอบและคอยจะห้ามเค้ามาตลอด และจะทะเลาะกันตลอดคือ การที่เค้าชอบดื่มและออกไปดื่มร้านข้างนอกบ้าง เวลาเมาเค้าจะเฟรนลี่ไปทั่ว เราขี้หึง เราเคยมีประสบการณ์ที่เจอที่เค้าทำกับเราหลายครั้งเวลาเค้าเมา คือเค้าจะไปเอากะผู้หญิงคนอื่น ทั้งที่ปากเค้าบอกว่าถ้ากูจะทำกูทำไปนานแล้ว เราก็คิดอยู่ว่าเค้าคงโตขึ้นคงคิดได้บ้างแหละ เวลาที่เค้าออกไปดื่มเราก็จะโทรตาม โทรจิก คือเยอะกะเค้าอ่ะเพราะเราระแวง เราไม่เชื่อใจ รู้ตัวว่าเยอะกับเค้ามาก เข้าเฟสเค้าเช็คดู เพราะไลน์มันเช็คไม่ได้ไง เป็นแบบนี้มาตลอด 2 ปีที่เราอยู่ไกลกัน...
   เมื่อวานเค้าก็ออกไปดื่มกับเพื่อนที่ห้อง สักพักเราโทรหา ไม่รับสาย เราทักไปถามเพื่อนว่าอยู่ไหนกัน เพื่อนเค้าตอบว่าอยู่ห้อง ซักพักเราโทรหาแฟนอีก ละบอกออกมาซื้อของข้างนอก เอ้าแล้วทำไมต้องให้เพื่อนโกหกด้วย โทรทำไมกว่าจะรับสาย คือเราเองก็ตะคอกใส่เพราะโกรธว่าทำไมต้องมาปิดบังเราด้วยวะ ไปหากินเหล้ากับหมอนวดมาหรอ ต่างๆนานาๆที่เราด่าออกไป เค้าบอก "ไม่ใช่แม่กูนะ" ....นิ่งเลยพอได้ยินคำนี้ กดวางสาย พิมบอก ว่าเลิกกันเถอะ เค้าตอบ เออ ซึ่งหลายครั้งนะที่เป็นแบบนี้ที่เราจะบอกเลิกกันก็ไม่เคยจะเลิกจริงๆซักครั้ง
   เช้ามา เราพิมไปถามต่างๆว่าโกหกทำไม มีความลับอะไร แล้วไปไหนมาทำไมต้องปิดบังกัน ...ไม่มีคำตอบอะไรเลยที่เราถามไป เค้าบอกกลับมาว่า "เลิกกันอะดิล่ะ ไม่มีไรดีขึ้นเลย กูเหนื่อยมามากพอแล้ว" ไม่คิดหรอที่ผ่านมากูก็เหนื่อยมากแค่ไหนอ่ะ เราอดทนประคองความสัมพันธ์นี้มานานมากเพราะเรารักมันมาก ทั้งที่มันก็ทำร้ายความรู้สึกเรามาตลอด เราถามย้ำอยากเลิกกันจริงๆมากใช่มั้ย เค้าตอบว่า อือ
    จุกเลยอ่ะ นี่กูโดนทิ้งหรอวะ บอกให้กูรอนะไปทำงานหาเงินมาแต่ง มาสร้างครอบครัวด้วยกัน ชื่อลูกก็ตั้งแล้วนะเว้ย จะเลี้ยงหมากี่ตัว จะเอาบ้านแบบไหน คือวางอนาคตร่วมกันไว้แล้วอ่ะ คือขายฝันเราเยอะมาก แต่ผลตอบแทนของการรอทำไมมันเป็นแบบนี้ เราเปลี่ยนตัวเองหลายอย่างมากนะ เปลี่ยนจนคนรอบข้างงงว่าทำไมถึงเปลี่ยนได้ขนาดนี้ ไม่เที่ยวเรื่อยเปื่อย ไม่คุยเรื่อยเปื่อย คือซื่อสัตย์แต่กับอ่ะ แต่ทำไมเค้าถึงเปลี่ยนในสิ่งที่ดีกว่าเพื่อเราไม่ได้เลย กินเที่ยวเราก็พยายามปล่อยเค้าแล้ว แต่พอเราคอลหาก็จะไม่รับบ้าง คืออยากส่วนตัวมากมั้ง อยากไปดื่มสไตล์หนุ่มโสด งี้หรอ ถึงกล้าตัดเราออกจากชีวิตที่แม้แต่คำลาในแชทยังไม่มีให้ซักคำ ประโยคสุดท้ายที่มันพิมมา คือที่เราถามว่าอยากเลิกกันมากใช่มั้ย "อือ" 
   ง่ายดีเน้อะ กับการที่รู้จักกันมา 6 ปี เค้าคงเหนื่อยกับเรามากจริงๆแหละ ที่เราไปจู้จี้ เข้าไปในชีวิตเค้ามากเกินไป เค้าอยากทำอะไรเราก็คอยจะขัดเค้าตลอด เพราะเราอยากให้เค้าเซฟค่าใช้จ่าย ทำไมความหวังดีเราถึงเป็นความน่ารำคาญของเค้าวะ .... แค่มาระบายค่ะ ถ้าให้พูดกับใครก็ไม่ไหวจะพูด ได้แต่พิมระบายร้องไห้ตาปูดเหมือนคนโง่ที่ไม่ยอมรับความจริง เจ็บจริงๆ ไม่เคยรักและคบใครได้นานขนาดนี้ เป็นคนแรกที่เรารักใครมากๆจริงๆ รักจนยอมทุกอย่างแม้เค้าจะทำร้ายเรามากี่ครั้งก็ตาม จากนี้คงใช้ชีวิตโสดในวัย 30 ต่อไปโดยที่ไม่รู้ว่าจะสามารถลืมเรื่องนี้ได้ตอนไหน🙂