สวัสดีค่ะ เรากำลังจะตัดสินใจเลิกคบเพื่อนสนิทคนนึง
เรากำลังคิดและตัดสินใจที่จะเลิกคบเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่มอหนึ่ง (ระยะเวลาความสนิท 15-16 ปี) เรากับเพื่อนคนนี้ค่อนข้างสนิทกัน บ้านอยู่ใกล้กัน ไปมาหาสู่กันตลอด ไม่ว่าจะแยกย้ายกันไปเรียนมอปลาย หรือเรียนมหาวิทยาลัยเราก็ติดต่อกัน จนเรียนจบช่วง1ปีที่เราเรียนจบเราก็พยายามหางานที่ทำด้วยกัน จึงลงทุนเปิดธุระกิจเล็กๆด้วยกัน แต่แล้วเราได้รับการตอบรับจากบริษัทที่เราสมัครงานไว้ เราจึงไปทำงานของเราจึงทำให้เรากับเพื่อนคนนี้แยกกันไปทำงาน
เราทำงานอยู่จังหวัดหนึ่ง เพื่อนของเราทำงานอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง เราทั้งสองคนก็ติดต่อกันตลอดเวลาเพื่อนมีอะไรไม่สบายใจเราก็พร้อมที่จะซัพพอตเค้า เราเป็นห่วงเพื่อนเราคนนี้มาก ตอนก่อนที่เราจะไปทำงานที่ต่างจังหวัดเราก็บอกแม่เรานะว่าอยากให้รักเพื่อนเราคนนี้เหมือนลูกอีกคน แม่เราก็โอเคแม่เราก็รักและเอ็นดูเพื่อนเราคนนี้เหมือนลูก ไม่ว่าเพื่อนคนนี้จะเดือดจากที่บ้านเค้าเราก็ให้เค้ามานอนห้องเราที่บ้านได้ มาทานข้าวเย็นที่บ้านเราได้ และเมื่อเพื่อนคนนี้เงินไม่พอหมุนเค้าขอยืมเงินเรา เราก็ให้เค้าได้ในทุกครั้ง ยืมแบบไม่ทวงไม่คิดดอกเลยด้วยซ้ำ หนี้บางก้อนเรายกให้ฟรีๆเลยด้วยซ้ำ ทุกๆเดือนเราจะกลับบ้านไปหาเพื่อนแม่ก็จะ พาเพื่อนคนนี้ไปหาอะไรทานเราก็ออกเงินตลอดไม่เคยงอแงที่จะหารหรือให้เพื่อนจ่าย บางทีบ้านเรามีการฉลองเล็กๆน้อยๆตามร้านอาหารที่วิวสวยหรือร้านอาหารพรีเมี่ยมเราก็พาเพื่อนไปด้วย บางเดือนที่บ้านเราไปพักต่างจังหวัดเราก็จะพาเพื่อนคนนี้ไปด้วย ไปพักรีสอร์ทริมทะเล ไปแค้มป์ต่างๆ เราก็พาเพื่อนไปด้วยโดนที่เพื่อนไม่ต้องออกเงินเลยซักบาท เพราะความที่เรารักเพื่อนคนนี้มากเลยอยากให้เพื่อนมีความสุขเหมือนกันที่เรามี เครื่องสำอางค์ยี่ห้อไหนสวยๆหรือดีๆเราก็นึกถึงเพื่อนคนนี้เป็นคนแรกเราก็ซื้อมาฝาก
จนมาถึงช่วงต้นปีที่ผ่านมาเราตัดสินใจลาออกจากงานกลับมาทำงานที่บ้าน เราก็รู้สึกดีใจนะที่กลับมาอยู่บ้านมีอยู่ใกล้ๆเพื่อนสนิทได้ไม่เหงา แต่แล้วจนถึงทุกวันนี้ความรู้สึกของเราแย่มาก เราเสียความรู้สึกกับเพื่อนคนนี้ถึงขั้นเราอยากตัดเค้าออกจากการเป็นเพื่อนเลยด้วยซ้ำ เรารักเพื่อนสนิทคนนี้ของเรามากแต่เพื่อนไม่ได้คิดแบบที่เราคิดเลย เรากลับมาอยู่บ้านเราก็รู้สึกเหมือนเราไม่มีใครอ่ะ เรากลับมาอยู่บ้านทำงานที่บ้านเหมือนเรามีรายได้ทางเดียวการเงินของเราไม่เหมือนเมื่อก่อนเวลาเราโทรไปปรึกษาหรือชวนไปไหนเพื่อนก็ไม่ว่าง ไปบ้านแฟนบ้าง ทำธุระนั้นนี่ไม่ว่างคุยบ้าง แบบตัดบทแต่พอมีเวลาว่างก็ไม่เคยนึกถึงเราเลยไปเฮฮากับเพื่อนคนอื่น มีครั้งนึงเราชวนเพื่อนคนนี้ไปหาไรทานแต่เพื่อนบอกเราว่าไม่ว่าง แต่เราดันไปเจอเพื่อนที่คาเฟ่ร้านนั้นแต่เพื่อนเราไปกะเพื่อนอีกคนของเค้า และเหตุการแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งมาก เราเลยรู้สึกว่าทำไมเมื่อก่อนตอนเพื่อนคนนี้ไม่มีอะไรเลยเรายังคบกับเค้าได้ และให้เค้าทุกอย่างทุกการให้ของเราเราคิดว่าเค้าคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา คิดว่าเค้าเป็นพี่น้องของเราด้วยซ้ำ
***การที่เราตัดสินใจตัดคนแบบนี้ออกจากชีวิตเราคิดดีแล้วใช่ไหม***
เรากำลังจะตัดสินใจเลิกคบเพื่อนสนิทคนนึง
เรากำลังคิดและตัดสินใจที่จะเลิกคบเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่มอหนึ่ง (ระยะเวลาความสนิท 15-16 ปี) เรากับเพื่อนคนนี้ค่อนข้างสนิทกัน บ้านอยู่ใกล้กัน ไปมาหาสู่กันตลอด ไม่ว่าจะแยกย้ายกันไปเรียนมอปลาย หรือเรียนมหาวิทยาลัยเราก็ติดต่อกัน จนเรียนจบช่วง1ปีที่เราเรียนจบเราก็พยายามหางานที่ทำด้วยกัน จึงลงทุนเปิดธุระกิจเล็กๆด้วยกัน แต่แล้วเราได้รับการตอบรับจากบริษัทที่เราสมัครงานไว้ เราจึงไปทำงานของเราจึงทำให้เรากับเพื่อนคนนี้แยกกันไปทำงาน
เราทำงานอยู่จังหวัดหนึ่ง เพื่อนของเราทำงานอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง เราทั้งสองคนก็ติดต่อกันตลอดเวลาเพื่อนมีอะไรไม่สบายใจเราก็พร้อมที่จะซัพพอตเค้า เราเป็นห่วงเพื่อนเราคนนี้มาก ตอนก่อนที่เราจะไปทำงานที่ต่างจังหวัดเราก็บอกแม่เรานะว่าอยากให้รักเพื่อนเราคนนี้เหมือนลูกอีกคน แม่เราก็โอเคแม่เราก็รักและเอ็นดูเพื่อนเราคนนี้เหมือนลูก ไม่ว่าเพื่อนคนนี้จะเดือดจากที่บ้านเค้าเราก็ให้เค้ามานอนห้องเราที่บ้านได้ มาทานข้าวเย็นที่บ้านเราได้ และเมื่อเพื่อนคนนี้เงินไม่พอหมุนเค้าขอยืมเงินเรา เราก็ให้เค้าได้ในทุกครั้ง ยืมแบบไม่ทวงไม่คิดดอกเลยด้วยซ้ำ หนี้บางก้อนเรายกให้ฟรีๆเลยด้วยซ้ำ ทุกๆเดือนเราจะกลับบ้านไปหาเพื่อนแม่ก็จะ พาเพื่อนคนนี้ไปหาอะไรทานเราก็ออกเงินตลอดไม่เคยงอแงที่จะหารหรือให้เพื่อนจ่าย บางทีบ้านเรามีการฉลองเล็กๆน้อยๆตามร้านอาหารที่วิวสวยหรือร้านอาหารพรีเมี่ยมเราก็พาเพื่อนไปด้วย บางเดือนที่บ้านเราไปพักต่างจังหวัดเราก็จะพาเพื่อนคนนี้ไปด้วย ไปพักรีสอร์ทริมทะเล ไปแค้มป์ต่างๆ เราก็พาเพื่อนไปด้วยโดนที่เพื่อนไม่ต้องออกเงินเลยซักบาท เพราะความที่เรารักเพื่อนคนนี้มากเลยอยากให้เพื่อนมีความสุขเหมือนกันที่เรามี เครื่องสำอางค์ยี่ห้อไหนสวยๆหรือดีๆเราก็นึกถึงเพื่อนคนนี้เป็นคนแรกเราก็ซื้อมาฝาก
จนมาถึงช่วงต้นปีที่ผ่านมาเราตัดสินใจลาออกจากงานกลับมาทำงานที่บ้าน เราก็รู้สึกดีใจนะที่กลับมาอยู่บ้านมีอยู่ใกล้ๆเพื่อนสนิทได้ไม่เหงา แต่แล้วจนถึงทุกวันนี้ความรู้สึกของเราแย่มาก เราเสียความรู้สึกกับเพื่อนคนนี้ถึงขั้นเราอยากตัดเค้าออกจากการเป็นเพื่อนเลยด้วยซ้ำ เรารักเพื่อนสนิทคนนี้ของเรามากแต่เพื่อนไม่ได้คิดแบบที่เราคิดเลย เรากลับมาอยู่บ้านเราก็รู้สึกเหมือนเราไม่มีใครอ่ะ เรากลับมาอยู่บ้านทำงานที่บ้านเหมือนเรามีรายได้ทางเดียวการเงินของเราไม่เหมือนเมื่อก่อนเวลาเราโทรไปปรึกษาหรือชวนไปไหนเพื่อนก็ไม่ว่าง ไปบ้านแฟนบ้าง ทำธุระนั้นนี่ไม่ว่างคุยบ้าง แบบตัดบทแต่พอมีเวลาว่างก็ไม่เคยนึกถึงเราเลยไปเฮฮากับเพื่อนคนอื่น มีครั้งนึงเราชวนเพื่อนคนนี้ไปหาไรทานแต่เพื่อนบอกเราว่าไม่ว่าง แต่เราดันไปเจอเพื่อนที่คาเฟ่ร้านนั้นแต่เพื่อนเราไปกะเพื่อนอีกคนของเค้า และเหตุการแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งมาก เราเลยรู้สึกว่าทำไมเมื่อก่อนตอนเพื่อนคนนี้ไม่มีอะไรเลยเรายังคบกับเค้าได้ และให้เค้าทุกอย่างทุกการให้ของเราเราคิดว่าเค้าคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา คิดว่าเค้าเป็นพี่น้องของเราด้วยซ้ำ
***การที่เราตัดสินใจตัดคนแบบนี้ออกจากชีวิตเราคิดดีแล้วใช่ไหม***