สวัสดีค่ะ ไม่อยากพิมพ์อะไรยาวนะคะ คือเรารู้สึกเหมือนเป็นโรคจิตกลางๆ หนักสุดคือเผลอพูดคนเดียว จำลองเหตุการณ์สถานการณ์พูดคนเดียวพูดไปเรื่อยจำลองเหตุการณ์ไปเที่ยว แข่งกีฬา กินข้าวนอกบ้าน หมาตาย โดนแฟนทิ้ง เยอะแยะเลยค่ะ เราไม่รู้ทำไมเราถึงจำลองขึ้นมาได้ พอรู้ตัวอีกที ก็แบบกูพูดทำไมวะ  ไรเนี่ย แบบนี้อ่ะค่ะ เราคิดว่ามันมาจากครอบครัว พ่อแม่เราเขาทะเลาะกันทุกวัน แม่เกลียดพ่อ พ่อเกลียดแม่ พอทั้ง2คนรู้สึกไม่ดีต่อกัน พลังลบพวกนั้นก็แผ่มาที่เราด้วย พี่ๆของเราเขาไปมีครอบครัวหมดแล้ว เหลือแค่เราเป็นลูกคนสุดท้องยังอยู่กับพ่อแม่ เจอเรื่องแย่ๆมาเยอะเลยค่ะ ให้ทำคลิปเล่าเป็นเดือนก็เล่าไม่หมด ตั้งแต่เราจำความได้เราก็มีแต่ภาพจำเรื่องแย่ๆของครอบครัวทั้งนั้นเลยค่ะ ทำยังไงดีคะ หาที่ระบายยากเหลือเกิน เราอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น เราอยากมีพ่อแม่ที่เข้าใจ เราไม่มีความสุขเลย อยากตายให้มันจบๆ เราไม่เคยกลัวความตายเลย เราห่วงความรู้สึกคนรอบข้างมากกว่า ไม่รู้จะทำยังไงให้เค้ากลับมารักกัน  คำแนะนำที่ดีใครก็ให้ได้.แต่คำแนะนำที่เอาไปทำได้จริงๆหายากมาค่ะ เราเหนื่อยจัง ไม่อยากร้องไห้อีกต่อไปแล้ว