อาฮ๊า  สวัสดีโตเกียว   " โอไฮโย่ โงไซมัส(ซึ) "  ตามผู้ประสานงานนัดไว้ หลังอาหารเย็นวันวาน  เช้านี้บุพเฟ่ ที่ แคนทีน ชั้นล่างของที่พัก ABK  Asia Bunka Kaikun  มาละไง เสียง N เอ็น ออกเสียงเป็น  อึ้ง  หอพักสไตล์โรงแรม 4 ดาว ที่พวกเราเข้าพักนี่ เรียกเต็มยศก็  เอเชีย บุงค่า ไคคัน  ที่เป็น head quarter of AOTS  Association for Overseas Technical Schorlarship  และนอกจาก เป็น สนญ.กับหอพักของนักศึกษาผู้รับทุนที่เรียน/ฝึกงาน อยู่ในโตเกียวแล้ว ยัง ให้บริการที่พักเป็นโรงแรม ที่ศิษย์เก่า AOTS  สามารถพาครอบครัวไปพัก หลังจากเรียนจบแล้วกลับไปทัวร์ญี่ปุ่น ใช้สิทธิ์ของ old boy นี้ได้ตลอดไป
หลังอาหารเช้า ก็เข้าประชุมเพื่อ " โดโชไก " แนะนำตัวและรับทราบโปรแกรมของวันนั้น   Mr.Fujito ผู้ที่สัมภาษณ์เราที่กรุงเทพฯ ท่านมากล่าวต้อนรับเรา และบอกว่า ในวันนี้จะนำเราเข้าพบ  Mr.Ishibashi  ท่านประธานของบริษัท ที่เป็น สปอนเซ่อร์ ทุนให้พวกเรา 
แนะนำตัว ไผเป็นไผ  เริ่มจาก senior ตามลำดับไล่ลงไป  ( พี่ ๆ )  ป๋อง-ปองชัย, ธานี   เทคนิคการแพทย์ต่อวิทย์. มหิ. / เกษม  วิศว.ปี 5 ไทย-เยอรมัน บางมด/  เอนก วิศว.ปี 3 บางมด /  สมเจตน์,มานิตย์,นพพร,พันธ์  วิศว. ปี 3 เทคนิค ก.ท./ สันติ  ปี3 วค.เทเวศน์ คราวนี้ก็รุ่น junior มั่งละ มี  ปวช. 3 จากเฟืองทอง ปทุมวัน  เริ่มจาก   เฉลิมพล/สุรสิทธิ์/สานิตย์/บุญสม  จากพระนครเหนือ  มี ณรงค์ฤทธิ์/ปิยะ/ประสาน/ไพฑูรย์/กิตติ/เจิดฤทธิ์/ธนา/ชาญ และอีก 2-3 คนที่นึกไม่ออกในตอนนี้  ที่อยากเขียนเล่าก็เพราะอย่างนี้ละ ความจำมันจะได้ค่อย recovering ออกมา   พวกเราก็ " Watashi no o namai wa......." ชื่ออะไรก็ว่ากันไป  คือผมชื่อนายนั่น นายนี่ ตามที่ผู้ประสานงานแนะนำไว้ล่วงหน้าแล้ว
เรานั่งรถไมโครบัส ยี่ห้อมาสด้า หน้าตาเหมือนจรวดยุคอวกาศ  ที่โก้มาก สายวันนั้นเราไปถึง สนญ.บริษัทผลิตยางอันดับ 1 ของญี่ปุ่น  (ปัจจุบันติดเป็น 1 ใน   2  ของโลกไปแล้ว )  ที่ชั้น เพ้นท์เฮ้าส์ จัดเรียงแถว ตามอาวุโส ที่ญี่ปุ่นเคร่งครัดเรื่องนี้มาก เวลาตามนัดเป็ะ Mr.Fujito เดินนำท่านประธาน ถึงหน้าผู้ใดก็ก้าวออกมา แนะนำบอกชื่อตนเอง แล้วท่านก็จะทวนเรียกชื่อสไตล์ ผู้ใหญ่เรียกเด็ก เช่น ปิยะ เรียก " เปียยาจัง " ลงท้ายว่า  "จัง" ใช้เรียกแสดงการให้ความเป็นกันเองกับผู้อาวุโสน้อย ไม่มีจำกัดอายุ  ถ้าไม่คุ้นเคยก็แค่ลงท้ายว่า "เปียยา ซัง"   หากกล่าวขานถึง พระ หรือ ศักดินาระดับ รัฐมนตรี ก็ราชาศัพท์เลย เช่น "เปียยาซาม่า(Piya sama)" ประธานโทษ ปิยะ  ท่านบวชเป็นพระตลอดชีวิต อยู่ ในปัจจุบัน
อย่าถือสานะครับ ที่ออกเลยออกทะเลไปมั่ง   วันนั้นหลังพบประธานฯแล้ว พวกเราก็ได้ล่ามผู้หญิงสวยมากๆ จบโตเกียวยูนิเวอร์ซิตี้ สาขาภาษาไทย ชื่อ คาวาอิ ซึ่งนอกจากจะเป็นไก๊ด์นำทัวร์ให้พวกเราแล้ว ต่อไปจะไปประจำอยู่ที่โยโกฮาม่า กับพวกเรา ตลอด ครึ่งปี ด้วย  โห ดีใจน่าดู  วันนั้นพาพวกเราทัวร์ ชินจูกุ อะซากุซ่า - ไดบู๊สซุ หลวงพ่อโต และอีกหลายแห่ง ซึ่งผมจำไม่ได้ละ  เอ้าๆเที่ยวกันซะให้พอ เดี๋ยวพอต้องเริ่มเรียน ที่โยโกฮาม่ากันเมื่อไหร่ ละก็ "เสี่ยวจั้ว" หรือพูดเต็มๆก็  เสี่ยวจะอ๊วก ไงงั้นเลย นี่เป็นวันที่สองของพวกเรา ที่เดินอยู่ในแผ่นดินญี่ปุ่น  ยังไม่มีเหตุอะไรให้ home sick กระดี๊กระด๊า ตามประสาวัยรุ่น บรรดาซีเนี่ยร์ รุ่นพี่ๆ เขาก็เหล่แต่สาวญี่ปุ่นไป พวกเราเหล่า จูเนี่ยร์ ก็จะซื้อแต่ของที่ดูแล้วมันตื่นตาไปหมด เพื่อนๆได้กล้องถ่ายรูป ซื้อกันวุ่นวายตอนแวะเดิน ชินจูกุ กระชากลากถูทั้งคุณล่ามสาวญี่ปุ่นกับผู้ประสานงาน คือพี่สุพงศ์ จบโตเกียว(หลายปีต่อมา ท่านมาเป็น เบอร์ 1 คนแรก ของบริษัททางด่วน ที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่) กับพี่อีกคนหนึ่งชื่อ พี่วุฒิชัย จบญี่ปุ่น พบกันในไทยท่านเป็นผู้ใหญ่อยู่บริษัทญี่ปุ่นและเป็นกรรมการอยู่สมาคมนักเรียนเก่าญี่ปุ่นด้วย  พี่สองคนนี่ตามใจพวกเราทุกอย่าง  แถมนอกเหนือหน้าที่แล้วกลางคืนยังพาเราท่องดูสีสันของ มหานครโตเกียว ถึง 2 คืน 3 วัน เกือบหายอยากละ ตกลงผมได้วิทยุทรานซิสเตอร์กระทัดรัดสีแดงแปร๊ดสวยถูกหูเลยเชียวละ ได้แจ๊คเก็ต ทั้งบางและหนาอย่างละตัว เริ่มใช้ตังเป็นตามเขา(ทั้งหลาย)บ้างละ

ตอนหน้า  เราจะไป โยโกฮาม่า กันนะครับ จะไปอยู่ครึ่งปี  คงมีวีรกรรมอะไรมาเล่าให้อ่านกัน ช่วยไม่ให้อัลไซเม่อร์ไปเยี่ยมเยียนผมด้วย สวัสดีครับ