สวัสดีค่ะ อายุ 22 ปี ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ทำงานไปเรียนไปตั้งแต่ ม.ปลาย (บริษัทเอกชน)  ตอนนี้จบมหาวิทยาลัยแล้ว ตอนทำงานงานและตอนเรียนไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ ไม่เคยไปงานเลี้ยงบริษัทสักครั้ง เพื่อนที่ทำงานชวนไปเที่ยวผับก็ไม่ไป

แม้แต่งานเลี้ยงส่งเลื่อนตำแหน่งของคนในที่ทำงานก็ไม่เคยไป เพราะมันเป็นตอนกลางคืน กลัวว่าจะโดนใครรังแกเพราะเราไม่มีพ่อแม่ คนคอยปกป้อง สุดท้ายโดนบูลลี่ กลายเป็นคนแปลกในสังคม 

การที่เราไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่พูดคำหยาบ เรียบร้อย อ่อนหวาน คนมีจีบเยอะ แต่เราก็ไม่ได้สนใจ แต่กลับโดนรุมด่าว่า กระแดะ เรื่องมาก เรื่องเยอะ ทำตัวสูงส่ง พ่อแม่ก็ไม่มี เพื่อนก็ไม่คบ อีพวกหัวสูง อัพค่าตัว ให้ผู้ชายหาเลี้ยงล่ะสิ

>< ตอนนั้นก็ว่าโดนขนาดนั้นว่าหนักแล้วใช่ไหม??

ตอนนี้เรียนจบป.ตรี ตัดสินใจแต่งงานกับนายทหารชั้นนายพันคนหนึ่ง อายุมากกว่า 20 ปี เป็นพ่อม่ายหย่ากับภรรยามาแล้ว 6 ปี แม่ฝ่ายชายเป็นคนพูดขอเราแต่งงาน ช่วงเวลานั้นสุขมาก  คิดว่าตัดสินใจอย่างถี่ถ้วนแล้วว่ายังไงก็ต้องคนนี้ สามีของฉันจะต้องมีความเสียสละ ใจเย็น ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ติดเพื่อน ไม่พูดคำหยาบ เหมือนกับฉัน วันแต่งงานฉันสวมแหวนด้วยความมั่นใจว่า ต่อจากนี้ฉันจะมีคนร่วมทุกข์ ร่วมสุขด้วยกัน คนนี้จะทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย