คืองี้ค่ะ ขอเริ่มจากที่เรากับแฟนคบกันมาปีนี้ปีที่3 ช่วงเราคบกันแรกๆได้5-6เดือน เราเริ่มทะเลาะกันมากขึ้น เพราะเขาไม่มีเวลาให้แบบเมื่อก่อน หรือจะเรียกง่ายๆว่าหมดโปรก็ได้ค่ะ ช่วงที่เขาเป็นแบบนี้เราตามจุกจิกเขาทุกวันจนครบรอบแล้วครบรอบอีก เราเรียกร้องในสิ่งที่เราเคยได้รับมาตลอดแต่เราได้รับแต่สิ่งที่เขารำคาญ เขาว่า เขาว่าว่าเราไม่เข้าใจเขา แล้วทุกคนรู้ไหมคะว่าจุดที่เราตามเขามาตลอด เรากลายเป็นคนที่ร้องไห้เสียใจมากทุกวัน เขารู้นะคะ แต่เขาไม่สนใจค่ะ แล้วเข้าช่วงประมานใกล้ปีใหม่ เรารู้สึกว่าเราอยากมีคนให้ความสุขใช่ค่ะ เรานอกใจเขา เเล้วเราก็บอกเลิกเขา แล้วเขสก็ยื้อเรามาสนใจเราทุกอย่างแต่เราไม่สนใจ เราไม่สนใจไม่ใช่ว่าเราไม่เสียใจนะคะเราเสียใจจนเราเลิกกับคนที่เรานอกใจ จนเรามานั่งทบทวนตัวเอง นอนร้องไห้ทุกวัน เสียใจทุกวัน ไม่เป็นอันทำอะไร จนวันหนึ่งคิดถึงเขาเลยโทรไปหาเขาแล้วเราก็ร้องไห้และขอโทษเขาที่เราทำแบบนั้น ค่ะ และตั้งแต่ตอนนั้นเราก็คุยกันมาตลอดติดต่อกันตลอดยังมาหากันเจอกันอยู่ตลอดจนมันกลับมาเป็นอีกครั้งหนึ่งค่ะวนลูปไปช่วงแรกเลย เขาไม่สนใจเรา เขาใจร้ายใส่เรา สุดท้ายเราเป็นคนไม่พูดอะไรออกไปเพราะไม่อยากทะเลาะ เป็นคนเก็บทุกอย่างมาคิดจนมันทำร้ายตัวเอง ทำร้ายจิตใจ จนเรากรีดแขน กินยาเข้าไปเยอะไป3-4รอบ เราไม่เป็นอะไรเลยค่ะ เราเจ็บปวดเหมือนเราไม่มีคนอยู่ข้างๆเรารู้สึกผ่านทุกอย่างมาคนเดียวตลอด เราหมดหวังกับทุกสิ่ง จนวันหนึ่งเราไปพบจิตแพทย์ เราร้องไห้ตั้งแต่เดินเข้าไป พี่เขาให้ทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้า เราก็นั่งทำไปร้องไห้ไป และพี่เขาก็เข้ามาคุยกับเราเราพูดทุกอย่างว่าเราไม่ไหว เวลาที่ใจเราเจ็บสิ่งที่ระบายที่ดีที่สุดคือกายก็ต้องเจ็บ จนเราได้ส่งตัวไปจิตเวชค่ะ จิตเราตกมากอยู่ในสภาวะที่ซึมเศร้ามาเป็นเดือนๆ(บวกกับเราเจอความรุนแรงในครอบครัวด้วยค่ะ พ่อกับแม่เลิกกัน และความเจ็บปวดกับความรัก ความผิดหวัง) ทุกคนคิดว่ามันเกี่ยวไหมคะที่เขาเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้า😢