หวัดดีค่ะ เราขอย้อนความหลังว่าทำไมเราถึงไม่ชอบครัวครอบตัวเอง ตอนนี้เราอายุ18ปีค่ะ ตอนอายุ4ขวบเราย้ายจากกรุงเทพมาต่างจังหวัดเพราะพ่อแม่เราแยกทางกัน แม่เราพาเรามาอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัด อยู่แรกๆไม่เป็นไรค่ะพอแม่เราคลอดน้องเราก็ถูกครอบครัวนี้ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ  เราจะเล่าเท่าที่จำได้นะคะ เราเคยโดนยายยายตบหน้าเพราะเราทำอะไรซักอย่างที่ไม่ถูกใจเขา เบ้าตาช้ำค่ะ หน้าเขียวนิดหน่อยแม่เราก็ถามนะคะว่าเราเป็นอะไรพอเราบอกเขาก็บอกว่าสมน้ำหน้า เเม่ไม่ค่อยทำร้ายเราเท่าไหร่ค่ะแต่เขาชอบปล่อยเบลอมากกว่า อีกเหตุการณ์หนึ่งที่เราจำไม่ลืมคือ ยายต้มน้ำร้อนใส่กาไว้ช่งนั้นมันเป็นหน้าหนาวเราก็ไปนั่งผิงไฟ แต่มือเราไปโดนกาน้ำร้อนหล่นลงยายก็จับขึ้นมาราดใส่ตัวเรา แล้วก็บอกน้องเราว่าดูๆหมาถูกน้ำร้อนลวกแม่เราก็ยืนดู เฉยๆค่ะไม่ช่วยอะไร เขาเคยจะเอามีดปาดคอเราแต่ยังไม่เข้าแค่เฉียดๆ มันก็มีเหตุการณ์หนึ่งที่เรางงว่าเขาทำทำไม5555 ช่วงเช้าเขาต้องไปส่งน้องกับเราที่โรงเรียนแล้วพอเราจะก้าวขึ้นรถเขาก็ขับหนี แล้วเขาก็ขับไปแล้วก็จอดแล้วก็เรียกเราไปขึ้นรถแล้วเขาก็บขับไปอีก ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆประมาน1โลได้แล้วเขาก็ไปหักไม้มาตีๆๆเรา เราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด เราโดนเยอะมากๆค่ะเราความจำไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่มันอยู่ในใจเราตลอด พอขึ้นม.1ถึงตอนนี้เราไม่โดนตีแล้วค่ะแต่จะเจอคำพูดแย่ๆแทน ตอนมอต้นเรามีแฟนเราก็โดนว่าไปขายตัวให้ผู้ชาย แฟนเราเขาชอบซื้อของให้เราพอถึงบ้านก็พูดใส่เราว่าให้ผู้ชายเอาล่ะติท่าเขาถึงซื้อให้ เวลาเรากินข้าวเขาก็จะพูดใส่ว่าไม่ได้ทำมากินทำไม ชอบโดนทวงบุญคุณ ไม่ใช่เราลืมบุญคุณที่เขาให้ที่อยู่อาศัยให้ข้าวให้น้ำเรากินหรอกค่ะ เราก็ตอบแทนพวกเขาด้วยการตั้งใจเรียนไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเอาตัวเองรอดตลอดเราก็ทำเท่าที่เราทำได้ แต่ตอนนี้เราเกลียดตายายมากค่ะ ไม่ได้เกลียดแบบอยากฆ่านะคะเหมือนไม่อยากคุยด้วยไม่อยากมองหน้า เวลาให้ลงชื่อปกครองเราจะเขียนชื่อแม่ตลอดไม่เขียนชื่อตายาย เราอยากถามความคิดเห็นทุกคนหน่อยค่ะว่ามันผิดมั้ย เราจะทำยังไงดี ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนสำหรับเราแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะตอนเด็กๆเราก็แอบด่าเขาในใจด้วย5555555 เราไม่แคร์เรื่องบุญบาปนะคะเราแทบจะไม่เชื่อเลยด้วย ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ ใครเจอคล้ายๆกันแชร์ให้เราฟังได้เลยนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ