คือบ้านเรามีพี่สาว1คนค่ะ พี่สาวอายุ21เเล้วเราอายุ16 คือเราไม่รู้ว่าเราคิดมากเองไปหรือเปล่า เเจ่คือเรารู้สึกเเย่มากๆ เราเเคร์ความรู้สึกพี่สาวเราตลอดทำไมเรารู้สึกว่าพี่สาวของเราไม่เคยเเคร์ความรู้สึกของเราเลย หรือว่าเราคิดมากไปเองคะ
พี่สาวเริ่มเเซะเราตั้งเเต่เราอยู่ประถมเเล้วค่ะ จำได้ว่าตอนป.5เเม่ซื้อเเว่นกรองเเสงให้พี่เราใส่เพราะพี่เราต้องใส่อ่านหนังสือเเล้วเราอยากได้บ้างเเม่เลยบอกให้มส่ด้วยกัน เราก็โอเคๆได้ จนตอนนั้นเราขอใส่ออกไปซื้อของข้างนอกพี่เราพูดว่า 'อย่าใส่เลย มันทุเรศ' เราตกใจมากเเล้วคือเสียใจมากๆทั้งๆที่เราไม่เคยด่าพี่เราว่าทุเรศเลย

ไปจนถึงการเเต่งตัวของเรา คือเรากับพี่ชอบเเต่งตัวคนละเเนวค่ะ ตอนนั้นเรากลับมาจากห้างถึงบ้านก็เหนื่อยๆพี่เราทักเราด้วยคำว่า'ใส่ชุดเเบบนี้ไปห้างหรอ?'เเล้วก็ทำหน้าเหยียดๆ เราก็บอกว่า 'อื้อ ใช่ ทำไมอะ'พี่เราก็ตอบว่า'อ้อ เปล่า ไม่มีไรหรอก'เเต่ก็ทำหน้าเหยีดเเล้วก็ทำหน้าเป็นตลกกับหารเเต่งกายของเราก็เเบบคิดในใจว่าเอ้าเเตง่ตัวเเบบนี้เเล้วมันผิดตรงไหนอะ

เราเลี้ยงหมาอยู่ตัวนึงค่ะ เเล้วพี่เราชอบเรียกหมาเป็นชื่อเราค่ะ พอเเม่เราเรียกเรามากินข้าวพี่เราก็จะเรียกหมาเเทนเราค่ะ อย่าเช่มสมมติว่าเราชือเเจมนะคะ เเม่ก็จะบอกว่า'น้องเเจมมากินข้าวลูก'พี่เราก็จะหันไปที่หมาเราละก็บอกว่า'เอ้านี่ไงน้องเเจม น้องเเจมมากินข้าวมา'ไม่รู้ว่าเราคิดมากไปเองมั้ยเเต่เราไม่เข้าใจว่าจะเอาเราไปเทียบกับหมาทำไม

พี่เราชอบล็อกประตูห้องค่ะ เเล้วมีอยู่ช่วงนึงเเม่กับพ่อไปตจว.เราต้องอยู่บ้านกับพี่สาวสองคนเเล้วตอนเช้าเราต้องถักเปียก่อนไปโรงเรียน เราก็ไปเคาะประตูให้พี่เราเเบ่งผมให้หน่อยพี่เราก็เเบบ หงุดหงิดเเล้วก็ถอนหายใจเเรงๆพยายามให้รู้ว่าพี่เราหงุดหงิดอยู่ คือเราก็ไม่เข้าใจว่าเราเเค่ขอให้พี่เเบ่งผมให้เองอะไม่เห็นจำเป็นต้องหงุดหงิดขนาดนี้เลยเเล้วไม่ใช่เเค่เเบ่งผมค่ะ เคาะประตูเอาผ้าที่เขาตากไปให้ที่ห้องเขาก็หงุดหงิด เคาะประตูเอาของไปให้เขาก็หงุดหงิด เคาะประตูเรียกไปกินข้าวก็หงุดหงิด คือพี่เราหงุดหงิดเราทุกครั้งเลยที่เคาะค่ะ พี่เราจะไม่หงุดหงิดคนที่เคาะประตูคนเดียวกคือเเม่

เราชอบจัดห้องเราเเบบเอาโต๊ะเข้าหน้าต่างค่ะ พี่เราเข้ามาเห็นทำหน้าหงุดหงิดเเล้วก็ด่าเราว่า เมื่อไหร่จะจัดโต๊ะให้เป็นเเบบเดิม จะจัดเเบบนี้ทำไม รกจะตายอยู่ละ ละเราก็เเบบ เอาก็ห้องเราไหมอะ เราจะจัดเเบบไหนก็เรื่องของเรา ห้องพี่เราจะจัดเเบบไหนเราก็ไม่เคยจะว่าเลย

บางทีอยู่บ้านคือเราก็ใส่ชุดอยู่บ้านเเบบเก่าๆคือเรารู้สึกว่าเออมันก็เเค่อยู่บ้าน พี่เราก็ชอบด่าว่าเเบบ'โห ดูสภาพดิ โคตรโสโครก'

เพื่อนๆพี่ๆมีความคิดเห็นว่ายังไงบ้างคะ จริงๆเล่ายังไม่หมดเลยมีเยอะกว่านี้อีก เราพยายามไม่คิดมาก เราบอกตัวเองเสมอว่า'อย่าไปคิดมากเลย เขาไม่ชอบเรา นั่นคือปัญหาของเขา เราไม่ต้องไปสนใจ' เเต่บางทีมันก็อดคิดมาก เราก็น้อยใจว่าเราพูดเเคร์ความรู้สึกเขาตลอด เเต่ทำไมเขาไม่เเคร์ความรู้สึกเราเลย 

เพื่อนๆพี่ๆมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ บอกเค้ามาได้เลยนะ เราไม่รู้จะจัดการกับปัญหานี้ยังไงดี