อย่างแรกต้องเช็คตัวเองก่อนว่าตอนนี้เอาตัวเองเป็นมาตรฐานตัดสินคนอื่นอยู่รึเปล่า?
(บางคนเป็นโดยไม่รู้ตัว แค่คนอื่นมีมองมุมที่ต่างก็จะคิดว่าไม่ถูกต้องโดยที่ไม่พยายามจะเข้าใจว่าทำไม)

ทุกคนมีเป็นล้านคน ก็ย่อมมีบุคคลิกนิสัยแตกต่างกันออกไป ทำไมเขาต้องคิดว่าสิ่งที่เขาทำ คนส่วนใหญ่จะต้องเป็นแบบเขา?

ในบางกาละเทศะมีมารยาทสังคมบางอย่างที่ถ้าไม่เหนือบากกว่าแรงที่จะทำตามได้ ทำตามก็ดีค่ะ ในทุกๆสังคมบนโลกมีหมด
การทำตามสิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ทำให้ตัวตนของเราลดลงเลย มันคือการอยู่เป็น

ถ้าสิ่งที่เป็นอยู่รู้สึกว่าดีแล้ว ก็ทำต่อไป
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เองถึงตอนนั้นไม่มีใครว่าเราได้หรอก

เช่น ผู้ใหญ่(แก่ๆโบราณ) จะมีชุดความคิดว่าการดื่มเหล้าไม่ดีไม่ชอบ แอนตี้เลยเหละ
เราก็ถามกลับไปว่ารู้มั้ยว่า นักชิมไวน์ เงินเดือนเท่าไหร่?
ก็คุยกันด้วยเหตุผล ด้วยโลกความจริงว่า ทุกอย่างมันต้องมีพอดี ใช่ดื่มเหล้าไม่ดี แต่ถ้าดื่มมากไปคือไม่ดี
ไม่ใช่ดื่มเหล้าไม่ดีแต่ถ้ายังไม่มีเงินกินข้าวแล้วดื่มเหล้าอันนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ

บางอย่างคุยกันให้เข้าใจได้แต่ต้องคุยด้วยภาษาที่เข้าใจกันทั้งสองฝ่ายและไม่ใส่อารมณ์

สมัยเป็นวัยรุ่นก็มีปัญหาแบบนี้เหละ ใช้เวลาเกือบ 10 ปี กว่าจะเข้าใจกัน
พอเวลาผ่านไป เราโตขึ้น เราก็ยอมรับเหมือนกัน ว่าบางอย่างที่ผู้ใหญ่พูดมันมีเหตุผลตอนนั้นเราก็เป็นแค่เด็กหลงตัวเอง