สวัสดีค่ะ ชื่อนิ นะเริ่มเล่าเลยละกัน😅 นิเริ่มโดนผีอำตั้งแต่อยู่มัธยมต้น ประมาณตอน ม.สาม แต่ตอนแรกที่โดนผีอำไม่ค่อยน่ากลัว แค่รู้สึกว่าขยับไม่ได้ กลืนน้ำลายไม่ได้ ก็คิดว่าผีอำธรรมดา แต่หลังจากวันนั้นคือโดนผีอำทุกวัน พอเริ่มรู้สึกเคลิ้มหลับรู้สึกมีอะไรบางอย่างเข้าใกล้ และมีเสียงอะไรสักอย่างในหูสลับกันไปมา บางครั้งได้ยินเหมือนมีคนตะโกนเรียกชื่อในหูเสียงดังมากจนรู้สึกกลัวมาก เป็นแบบนี้บ่อยมาก จากนั้นนิก็เรียนต่อ มัธยมปลายค่ะเป็นสายอาชีพ  ผ่านไปหนึ่งปีกว่าก็ต้องไปฝึกงานในกรุงเทพ นิก็ไปและพักอยู่แถว รามคำแหง2 เดือนแรก ปกติทุกอย่าง ไม่โดนผีอำเลย หลังจากที่ฝึกงานได้หนึ่งเดือนกว่า ในคืนหนึ่ง ก็เลิกงานประมาณ สี่ทุ่ม และรู้สึกเหนื่อยมากวันนั้น กลับถึงก็ไม่ได้อาบน้ำ ก็กะว่าขอหลับก่อนสัก1ชั่วโมงค่อยตื่นมาอาบน้ำ จากนั้นจะหลับ แต่ยังหลับไม่สนิท ได้ยินทุกอย่าง เสียงเพลงที่เปิดไว้ เสียงรถผ่านไปมากลางถนนหน้าห้องพัก แต่รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังจะเปิดประตูเข้ามา แล้วก็เข้ามา แล้วรู้สึกว่ามันมาแล้วแต่ลุกไม่ได้ จากนั้นมันก็ขึ้นมาบนเตียง แล้วก็นั่งทับตัวนิเลย จากนั้นนิรู้สึกว่าตัวอะไร ทำไมถึงมานั่งทับไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน บอกเลยว่ากลัวมาก นอนคนเดียวด้วย จากนั้นมันก็เอาปากมาจูบตรงคอทั้งสองข้าง นิรู้สึกแบบน่ากลัว จั๊กจี๋ แต่ขยับไม่ได้ และก็คิดได้ว่าตอนนี้มีแค่ทางเดียวคือต้องภาวนา ก็เริ่มภาวนา รอบที่หนึ่งไม่หาย ก็ภาวนารอบสอง มันก็หายไป จากนั้นก็ตื่นมา รู้สึกกลัวมารีบไปเปิดไฟและไม่นอนต่อจนถึงหกโมงเช้า แล้วค่อยนอน จากนั้นผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ที่ไม่โดนผีอำ แต่หลังจากหนึ่งอาทิตย์ ครั้งนี้มาอีกแล้ว มานั่งทับตัวแล้วจะจูบที่คอเหมือนเดิม แต่นิจะเอามือจับหัวเพื่อไม่ให้มันจูบ ตอนนั้นรู้สึกว่าใบหน้ามันเหี่ยวเหมือนคนแก่มากๆจากนั้นรู้สึกกลัวมากสะดุ้งตื่น แล้วก็นอนตอนเช้าเหมือนเดิม จากนั่นปีกว่าก็ไม่เจอผีอำหนักขนาดนี้อีก แต่พอมาถึงเมื่อเดือนที่แล้วนี้ นิไปทำงานแถว บางพลี ก็ย้ายไปอยู่ห้องพักแถวนั้น มีอยู่คืนหนึ่งตอนนั่นง่วงมาก ประมาณ สองทุ่มกว่า ก็เริ่มนอน แต่ก็เหมือนเดิมยังนอนไม่สนิท แล้วก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเข้ามาใกล้ๆอีกแต่ไม่รู้จะทำยังไง เพราะขยับไม่ได้เลย จากนั้นมันก็มานั่งทับแล้วจูบปากเลยครั้งนี้ นิทั้งกลัว ทั้งขยะแขยงพยายามดิ้น แต่ได้แค่พยายาม เพราะดิ้นไม่ได้ จากนั้นมันก็จับมือนิไว้ มือมันเย็นมาก เย็นมากๆ นิรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว เริ่มโมโหมากกว่ากลัว เลยคิดและแช่งในใจว่า กูไม่ไหวแล้วนะ ถ้าไม่ไป กูจะสาปแช่งไม่ใก้เกิดเลย อยากตายอีกครั้งหรอ แต่มันก็ไม่ยอมหาย นิก็เลยภาวนา ไม่รู้กี่รอบจากนั้น นิก็สะดุ้งตื่น และไม่กล้านอนอีกหลายคืนในช่วงนั้น จากนั้นเริ่มคิดว่ากลัวได้ แต่ใจต้องแข็งด้วย ก่อนนอน นิก็จะพูดว่า จะนอนแล้วนะ อย่ามารบกวนนะ ไม่ชอบ ต่างคนต่างอยู่ อารมณ์ไม่ค่อยดี ตั้งแต่นั้นถึงตอนนี้ก็ไม่โดนอีกเลย แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ เพื่อนๆเคยเจอหนักแบบนี้กันไหม?