ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมฉันถึงติดโทรศัพท์ เล่นเเต่โทรศัพท์ตลอดเวลา คงเป็นเพราะในโลกโซเชียลฉันมีเพื่อน มีคนที่คอยรับฟังปัญหาต่างๆ รู้สึกไม่โดดเดี่ยว ซึ่งฉันไม่อาจหนีความเป็นจริงที่ว่า ในโลกความเป็นจริงนั้น ฉันเป็นบุคคลที่ล้มเหลวในทุกๆเรื่อง รู้สึกโดดเดี่ยวตลอดเวลา ฉันไม่ชอบพบปะผู้คนเลยด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกไม่มีความสุขเวลาอยู่บ้านเลยซักครั้ง ฉันรู้สึกเหมือนตัวคนเดียวตลอดเวลา ถึงแม้ต่อหน้าคนอื่นฉันอาจจะทำตัวปกติ มีความสุข แต่ลึกๆแล้วมันตรงกันข้าม ไม่มีใครเข้าใจฉันแม้กระทั่งคนในครอบครัวเอง ทุกคนคาดหวังในตัวฉัน อยากให้ทำนู่นทำนี่ ซึ่งมันกดดันฉันมาก กลัวทำให้ครอบครัวสบายไม่ได้ กลัวเลี้ยงครอบครัวไม่ได้ ทุกคนเอาแต่สั่ง เอาแต่สอนให้ทำแบบนู้นแบบนี้ และที่ผ่านมาฉันไม่เคยปรึกษาอะไรเลยไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ทั้งที่เป็นครอบครัว ฉันเลือกที่จะปรึกษาเพื่อนมากกว่าคนในครอบครัวตลอด ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่กับแม่สองคน แต่รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว ฉันไม่มีความสุข อยู่กับแม่ฉันไม่เคยยิ้มเลย ฉันรู้สึกเหนื่อย ไม่ใช่ทางกาย แต่เป็นทางใจ ทำไมฉันมีความสุขเหมือนกับครอบครัวอื่นไม่ได้ ฉันอยากหนีออกจากบ้าน ฉันไม่อยากอยู่บ้าน อยากอยู่ที่สงบๆ อยู่คนเดียวยังจะสบายใจกว่า🙂 ทุกคนคิดว่ายังไงคะ😟