คือเราอยากตายและเคยฆ่าตัวตายมาแล้ว เพราะแม่เเท้ๆของเราเองค่ะ ปกติ ถ้าอารมณ์ดี แม่ก็พูดดีนะคะ ปกติทั่วไป แต่เราคิดว่าจิตใจเราโดนทำร้ายโดนทำลายมาเยอะมากเพราะคำพูดของแม่  เวลาด่าเราก็ใช้คำที่ค่อนข้างต่ำตม เด็กเปรต เอาหัวแม่ไม่รอด ต้องเล่าก่อนค่ะว่าเราเพิ่งมาอยู่กับแม่ได้5ปี เพราะพ่อแม่เลิกกัน ตั้งเเต่7ขวบ แม่ดีมากๆค่ะสำหรับเรา แต่ แม่ก็ทำลายเรามากเหมือนกัน มันอึดอัด มันทำอะไรไม่ถูก มันเหมือนบ้าน ที่ไม่ใช่บ้าน ไม่เคยสบายใจ อยู่5ปี มีความสุขไม่ถึง30วัน อยากตายทุกวัน เวลาด่าก็ใช้ตำพูดรุนเเรงบ้าง เด็กเปรตบ้าง นิสัยเลว ยิ่งโตยิ่ง คือต้องบอกก่อนว่าเราไม่เที่ยวเลย ไม่ไปไหนเลย ไม่ติดเหล้าติดยา และไม่เคยมีแฟน เรียนออนไลน์แม่ไม่เคยรู้เลยค่ะว่าเครียดมาก เอาแต่ป้อนอยากให้เราเป็นนู่นเป็นนี่ เวลาโตต้องมาเลี้ยงดูพ่อแม่ เราต้องบอกก่อนนะคะ ว่าอนาคตของเรา ถ้าเรามีงานทำได้ เราจะไม่กลับมาบ้านเลย ถ้ามีเงิน จะส่งแค่เงินกลับมา ไม่อยากให้เครียดไปมากกว่านี้ ด่า กดขี่ ทำกับเราเหมือนเราคือคนใช้ ต้องทำงาน ต้องช่วยงาน ซึ่งเราก็ช่วยนะคะ แต่แม่ไม่เคยเห็น วันไหนไม่ช่วยก็ด่าก็ว่า อยากจะตายเร็วขึ้นทุกวันแล้วค่ะ ไม่อยากอยู่แล้ว ทำไงดีคะ หรือเราเป็นลูกที่เเย่ขนาดนั้นไหมคะ ลูกที่เอาหัวแม่ไม่รอดคือลูกแบบไหนคะ เราไไม่เคยปติดยาจนชาวบ้านต้องมาด่า ไปขโมย จนเดือดร้อน เราก็เป็นให้ได้ทุกอย่างนะคะ หรือเราต้องเป็นแบบไหนคะ ถึงให้แม่เลิกใช้คำด่าแบบนี้สักที