เราคุยกันกับรุ่นน้องใน รร. เราคุยกันมาได้สักพักแล้ว
ความเราอยู่ รร. ประจำ ต้องเจอกันทุกวันอยู่แล้ว เราทุ่มเทให้น้องเขาทุกอย่างเลย ไม่ว่าจะเป็นซื้อของให้ เลี้ยงอาหารทุกอย่าง ตามใจน้องตลอด ขาดหายอะไรเราหาให้หมด เวลาน้องซ้อมกีฬาเราก็ให้กำลังใจตลอด เวลาจะขึ้นหอเราก็ซื้อนมให้ตลอด สิ่งที่ทำไปไม่ใช่เพราะเราอยากเปย์หรืออยากเลี้ยงรุ่นน้องคนนี้ แต่เราทำไปเพราะเราอยากให้เขาสนใจเรา บางครั้งเวลานัดกันมาคุยกันนั่งเล่นด้วยกันเรานั่งอยู่ไกลกันมาก ตอนแรกเราก็แค่ว่าจะหยอกเล่นๆแต่ตอนนี้เรารู้สึกดีด้วย รู้สึกชอบด้วย แต่น้องเขาไม่ได้สนใจอะไรในตัวเราเลย แต่พอมาวันนึงน้องเขาบอกว่าถ้าน้องมีแฟนอยู่แล้วพี่ยังจะทำแบบนี้อยู่ไหม ตอนนั้นเราตกใจนะและก็งงใจตัวเองมาก พูดไม่ออกมีแต่น้ำตาที่ไหลออกมา แต่ก็ได้แค่พูดว่าน้องอยากทำอะไรก็ทำเลยพี่ยอมรับการตัดสินใจของน้อง แล้วคืนวันนั้นน้องเขาก็ขึ้นสถานะกับแฟน แต่เรานี่สิรู้สึกไปแล้วรักไปแล้ว แต่น้องเขาบอกว่าไม่อยากเลิกคุยกับเรา แต่แค่ช่วงนี้ห่างกันไปก่อน สำหรับเราคำว่าห่างยังไงก็ไม่ได้กลับมาเป็นแบบเดิมแน่นอน 2-3 วันที่ผ่านมานี้ เราก็ไม่ตอบแชทไม่คุยกับน้องเลย เวลาเห็นหน้ากันแต่ก่อนที่เคยยิ้มให้กันเราก็พยายามหลบหน้าน้องตลอด แต่เราก็แอบมองอยู่บ่อยๆ และร้องไห้บ่อยเหมือนกัน เรายังเป็นแบบนี้ตลอดเลย เพื่อนๆพอแนะนำได้มั้ยคะ ว่าจะต้องทำยังไง ให้ไม่รู้สึกหวั่นไหวให้ไม่รู้สึกอะไรแล้วกับน้องเขา