ขอระบายหน่อย กับความรักที่เราทำตัวเองพาตัวเองไปเจ็บเอง

ของเราหรอ เขาดูแลเราดีทุกอย่างเราสั่งอะไรเขาก็ทำแต่เรากับเขาอยู่ในสถานะเพื่อนกันเพราะเรามีแฟนอยู่แล้วแหละเป็นช่วงที่เรากับแฟนห่างกันด้วย
เวลาว่างเขาจะมานั่งอ้อนเราหรือทำตัวติดเรา เรานั่งการบ้านอยู่เขาชอบมาจับมือนั่งเฝ้า เราทำอะไรเขาจะชอบมานั่งเฝ้าแล้วพูดหยอกเรา จนวันนึงเขาใช้ให้เพื่อนสนิทของเรามาบอกว่าชอบเราคบกันไหม ทั้งๆที่เขารู้ว่าเรามีแฟนอยู่เขาเคยทักไปคุยกับแฟนเราด้วยแต่แฟนเราไม่สน  ส่วนเรานึกว่าเขาพูดเล่นเลยไม่สนใจเพราะเขาเป็นคนขี้เล่นชอบแกล้งเลยคิดแบบนั้น จนเขาทักมาหาเราบอกว่าจีบได้ไหม เราบอกว่าไม่ได้เพราะเรามีแฟนอยู่แล้ว ถ้าถามว่าหวั่นไหวไหมเราตอบเลยหวั่นไหวแต่เราไม่กล้าพอจะหักหลังแฟนตัวเอง ตั้งแต่นั้นเขาก็ทำตัวห่างเหินกับเราจนกลายเป็นเหมือนเราเป็นแค่คนเคยรู้จักกันมั้ง ยิ่งเข้าหายไปความรู้สึกเรายิ่งชัดเจน พอเขามีแฟนเราถึงกล้ายอมรับความรู้สึกเราว่าชอบเขาเข้าแล้ว  แล้วแฟนเราก็มาขอเลิกเราพอดีเราก็เลิกเพราะใจเราไม่มีเขาแล้วและใจเขาก็ไม่มีเรามาตั้งนานแล้ว สุดท้ายที่อยากบอกคือ เราโครตเสียใจเลยในวันที่เขาเลิกกับแฟนเขาเสียใจมากแต่เราทำได้แค่ยืนดูอยู่ห่างเพราะความสำพันธ์ของเรากับเขาจบลงแล้ว

ปล.ถ้าถามว่าทำไมไม่ไปง้อหรือขอเป็นเพื่อนเราตอบเลยเราไม่กล้าพอเราเลยปล่อยไว้แบบนั้น
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  ประสบการณ์ความรัก ปัญหาความรัก
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่