คือเขาคือแฝดแม่เรา เขาไม่ได้ทำโอทีเราะโควิดเงินเลยลด แฟนของแฝดแม่ก็เงินไม่พออยู่แล้ว ตั้งแต่มีโควิดแฝดแม่ก็ลำบากตลอด พ่อเราซึ่งมีเงินในระดับ1 เขามายืม แต่ก็ไม่พออยู่ดี เราก็เรียนเราเหมือนตัวกลางที่คอยคุยกันเรารู้สึกเหนื่อย อีกคนเดือดร้อน อีกคนก็กลัวไม่มีเงินค่าเทอมให้ลูก ซึ่งเวลาคุยฝ่ายแฝดเราก็สงสารทำไรไม่ถูก ฝ่ายพ่อก็ว่าแต่ไม่ยอมพูดต่อหน้า เราก็แบบรับภาระ คือเรารู้สึกเหนื่อย เราก็อยากช่วยแต่ทำไม่ได้ คือเราไม่อยากเจอทั้งสองเราไม่อยากรัภาระทำให้เครียด ((แฝดแม่เป็นคนที่ถ้าเครียดมากสมองแตก)) ซึ่งเราก็กลัว เราทำไรไม่ได้เลย กลัวตลอด เป็นห่วงตลอด แต่ทำได้บอกแค่ แม่ไม่ต้องเครียดนะ แต่เราเครียดแทน ปวดหัวอ่ะ