ตอนเด็กๆ   ผมเคยแกล้งเหยียบคางคกจนตายที่ด้านหลังโรงเรียน

แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร  แต่อีกสองวันถัดมา  ทางโรงเรียนมีการให้รื้อกองขยะด้านหลังออกทั้งหมด

เพราะได้ข่าวว่าอาทิตย์ก่อนหน้า  มีนักเรียนคนนึงตาบอดเพราะไปพยายามแแกล้งคางคก

ตอนที่รื้อกองขยะ  ผมเจอแผ่นไม้แผ่นใหญ่แผ่นนึงปิดไว้บนพื้นดิน   พอเอาแผ่นไม้ออก  เจอลูกคางคกนับยี่สิบตัวได้....    ผมใจแป้วเลย



แล้วหลังจากนั้นแค่สองวัน     กลางวันแสกๆเลยเนี่ยแหละ  อยู่ๆลุกไม่ขึ้น   ทำได้แค่กรอกตาไปมาเท่านั้น

แล้วก็เจอก้อนวุ้นสีเขียวๆเละๆก้อนนึงเกะที่เพาดาน  มีดวงตาปูดโปนคู่นึงจ้องมาที่ผมไกลๆ  แลเ้วก็ร้องเสียงดังอึ่งอ่างๆ    น่าสยองมาก

ผมเลยหลับตาไปพักใหญ่จนมั่นใจแล้วว่าเสียงมันเงียบไปแล้วแน่นอน   เลยลืมตา........

อิ อ๋าย  แล้ว   ลูกตาของมันมาจ่อที่ปลายจมูกผมเลย

จนผมต้องขอให้มันอโหสิกรรมให้  และในใจคิดว่าผมขอรับกรรมในชาตินี้ในแบบที่มันเคยเจอผมทำกับมัน    มันก้ค่อยๆจางลงๆจนหายไป

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

แล้วพอเริ่มโตขึ้น หน้าผมก็มีสิงหนอง   รักษาอย่างไรก็ไม่หาย   ยิ่งรักษายิ่งเละกว่าเดิม   พอใช้บิโลเลเพื่อรักษษสิว

ดันแพ้ยาตัวหน้าหนักมาก จนหน้าเลาะทั้งหน้าจนเหมือนคางคกจริงๆ    เพื่อนๆก็ชอบล้อว่าไอ้หน้าคางคก  แล้วก้ชอบลุมตืบวันแล่ววันเล่า

ตอนโดนรุมตืบจนสะบักสะบอมทั้งตัว  รู้สึกได้เลยว่าวิญญาณมันพึงพอใจจนถึงที่สุดแล้ว   มันถึงคลายความแค้นลง

แล้วหน้าผมก็ค่อยๆดีขึ้นที่ละนิดๆ  จนกลายเป็นอึ่งอ่างในที่สุด  (แค่ไม่มีสิวหนอง แต่ความหล่อเหลาในวัยเด็กไม่เหลือหลอเลย)