เราเครียดหลายอย่างมากค่ะ แต่หนักสุดคงเป็นเรื่องครอบครัว(ขอไม่เล่านะคะ) ตั้งแต่ป.4 เราเริ่มรู้สึกว่าสภาพร่างกายกับจิตใจเราเริ่มไม่ไหวเลยค่ะ สำหรับอายุเราในตอนนั้น มันเข้ามาหาเราหมดเลยค่ะ ทั้งเรื่องฐานะทางบ้าน เรื่องเรียนออนไลน์ เรื่องต่างๆที่เราเหนื่อย และตอนนี้เราเริ่มรู้สึกเฉยชากับมันแล้ว เราดีใจมาก ในที่สุดเราก้ไม่รู้สึกกับมันได้ซักที แต่มันไม่ใช่แบบนั้นค่ะ เราเริ่มสังเกตุตัวเองมาซักพัก เราอยากอาหารน้อยลง จนทุกวันนี้เราทานแต่น้ำเปล่าแทนข้าว จนกว่าจะแสบท้องเวียนหัวเราจะไม่ทานข้าวเลย เราห่วงร่างกายตัวเองกับจิตใจเรามากๆ ตอนเราอยู่กับเพื่อนมันดีมากเลยค่ะ แต่พออยู่กับครอบครัว อยู่คนเดียว  คือ เรายิ้มนะคะ แต่เราไม่รู้สึกมีความสุขเลย เราควรทำยังไงดีคะ