แฟนผมอาศัยอยู่กับครอบครัวสามีพี่สาวของเขา ก็เป็นครอบครัวใหญ่ แล้วก็ช่วยเลี้ยงหลานที่พึ้งคลอดได้ไม่นาน เสมือนกับเป็นครอบครัวของฝั่งพี่สาวเขาเลย 

ก่อนที่แฟนจะอาศัยอยู่กับครอบครัวสามีพี่สาวเขา แฟนก็มาหาผมได้ ซึ่งตอนนั้นแฟนอยู่หอพักของที่ทำงานเขา
แต่หลังจากลาออกจากที่ทำงานที่เก่า ไปทำงานที่ใหม่ โดยที่ใหม่ไม่มีหอพักจึงอาศัยอยู่กับพี่สาวเขา นางก็ไม่ได้มาหาผมอีกเลย ก็อยู่กับพี่สาวเขาก็จะเกือบปีละ 

ผมก็ถามนะว่ามาหาไม่ได้หรอ นางบอกว่าเกรงใจพ่อ(เจ้าของบ้าน) ผมก็ไม่รู้จะไปยังไงต่อเลย......
ผมก็พยายามจะไปหานะ แต่ก็ถูกปฎิเสธ และก็ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่

หลังจากที่แฟนผมอาศัยอยู่กับครอบครัวสามีพี่สาว เป็นเวลาเกือบปี เราก็คุยกันน้อย ถึงน้อยมาก ถามคำตอบคำ โทรหากันน้อยครั้งมากๆ แต่ละครั้งไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำ บางวันไม่ได้คุยกันเลย
โดยที่ว่าแฟนติดเลี้ยงหลาน ติดซีรี่ ทำงานเหนื่อย และก็เกรงใจเจ้าบ้าน

ความคิดแฟนผมที่ผมคิดคือ : จะมาหาผมไม่ได้ เพราะอาศัยอยู่กับครอบครัวสามีพี่สาวเขาอยู่ เกรงใจพ่อฝั่งพี่สาวเขา
ส่วนตัวผม ผมอยู่คนเดียวมาหลังจากนั้นเลย จนทำให้นึกคิด มีแฟนไปทำไมวะ เหมือนเราคิดถึงเขาอยู่ฝ่ายเดียว อีกฝ่ายไม่ได้คิดถึงอะไรเราเลย

ปล.เรื่องนี้ไม่มีมือที่ 3 นะครับ เราเหมือนรักกันแต่ไม่ได้สนใจกันอ่ะครับ

ควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ ?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แฟนผมอาศัยอยู่บ้านครอบครัวสามีพี่สาว ซึ่งเป็นครอบครัวใหญ่ และแฟนผมก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ไปแล้ว
การที่แฟนผมจะมาหาผมได้ หรือไปเที่ยวกับผมได้ หรือค้างคืน อาจจะต้องบอกกับเจ้าของบ้านว่า ไปกับเพื่อน เพราะแฟนผมคิดว่า เจ้าของบ้านเป็นคนอนุรักษ์นิยม  และแฟนผมอาศัยเขาอยู่ แฟนผมกลัวรู้สึกผิดในสายตาผู้ใหญ่
แฟนผมอายุ 27 ครับ มีงานทำ พี่สาวเขาชวนให้มาอยู่ด้วยครับ เพราะจะได้ช่วยเลี้ยงหลาน