บุปผชาติหลากหลายงามตาเริ่มผลิใบ ต้นไผ่ยืนเหงาเปล่าเปลี่ยวเพียงเดียวดาย เงาไม้ทอดยาวแสนไกลแน่นิ่งอยู่ มองดูแสงตะวันลับขอบฟ้า ประมาณตอนที่ 17 มั่งครับถ้าจำไม่ผิด เป็นตอนที่นึงช่วยที่จังกึมเสียประสาท

มาชักชวน มวลกวี ถึงที่พัก ขอดอกไม้ ที่น่ารัก สักดอกไหม ช่วยเรียงร้อย บทกวี กำลังใจ ต้านโรคภัย ไล่โรคร้าย คลายกังวล บทที่ 25 พนมสวรรค์ - Time lapsehttps://www.yo