เหมือนเราถูกรังเกียจจากคนทั้งหมู่บ้าน (ทั้งหมู่บ้านมีแค่ 27 หลังคาเรือน) เนื่องจากเราทำกับข้าวไม่เป็น รสชาติไม่อร่อย พยายามแล้ว แต่มันไม่ได้จริง ทำทีไรไม่มีใครกินเลย มีแต่เททิ้งให้หมา คนในหมู่บ้านบอกว่า ‘ไม่มีใครเขาอยากได้หรอก อนาคตเอาตัวไม่รอดแน่ๆ’ อนาคตของคนเรามันวัดกันที่ความเป็นแม่ศรีเรือนหรอ?? เวลามีงานบุญเราไม่ค่อยอยากไปช่วยเขาทำครัวเท่าไหร่ ทุกคนก็น่าจะรู้ว่าคนครัวแถวบ้านนอกเป็นแหล่งเสื่อมโทรมขนาดไหน ไปก็โดนแซะ นินทาคนโน้นทีคนนี้ที มันทำให้เรารู้สึกไม่อยากไป รวมถึงวัดด้วย เหล่าแม่ขาวนี่ใช่ย่อยที่ไหน (เราเป็นคนไม่ค่อยพูดด้วย) ตอนนั้นคนในหมู่บ้านเอาซองงานบุญมาให้เขียน เราก็เขียนคำนำหน้าชื่อด้วยนาย-นาง (เขาบอกว่าเราลายมือสวยเลยเอามาให้เราเขียนให้)โดนด่ายับเลย (แถวบ้านนอกต้องเขียนคำนำหน้าชื่อด้วยพ่อ-แม่) นี่มันเป็นวิธี’ขอบคุณ’คนอื่นแบบใหม่หรอ?? แล้วก็ตอนที่เราให้หลานอัดคลิปเสียงส่งครูอีก ก็ลูกคนในหมู่บ้านมาตะโกนใส่หลานเราอ่ะ เราก็เลยโมโห ด่าเด็ก ตอนนั้นควบคุมอารมณ์ไม่ได้จริงๆ มันหลายเทคแล้วด้วย แม่เด็กก็ด่าเรากลับ แถมไล่เรากับหลานให้ไปอัดเสียงที่อื่น คือมันบ้านเราไง เราก็เลยงง เอ้า!!ไล่เจ้าของบ้านเฉย ไหนจะตอนที่ยายแถวบ้านใช้คนงานบ้านแกมาเซ็นของร้านเรา ไอ้เราก็ไม่รู้ไงว่าเขาแอบอ้างหรือปล่าว เลยไม่ให้เซ็น ยายแถวบ้านก็มาด่าเราถึงบ้านเฉย ด่าแรงด้วย ‘รู้ไหมว่ากูเป็นใคร กูมีเงิน ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่’ คำนี้เราจำฝั่งใจเลยยายแกด่าเราต่อหน้าแม่เรา ‘เลี้ยงลูกยังไง ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง’ ตอนนั้นเรารู้สึกดิ่งมาก มันต้องขนาดนี้เลยหรอ ตอนคนแถวบ้านเกิดอุบัติเหตุรถล้ม เราก็บอกอยู่ว่าอย่าพึ่งขยับ โทรเบอร์ฉุกเฉินสอบถามคำแนะนำจากหมอก่อน เผื่อเป็นอะไรขึ้นมามันไม่คุ้ม เราโดนด่าว่าเถียงผู้ใหญ่เฉย คนแถวบ้านก็ดันโทรหารถลูกชายแกให้พาคนเจ็บไปหาหมอ คือไอ้เราก็ไม่ใช่หมอหรือผู้มีความรู้การปฐมพยาบาลเบื้องต้น ถ้าเกิดเคลื่อนย้ายอะไรผิดพลาดขึ้นมา มันจะเป็นเรื่องใหญ่ เป็นไงล่ะทีนี้พอเสียชีวิตก็โทษโน้นโทษนี่ วิ่งไปดูดงดูดวง คือจะดูดวงก็ไม่ผิดอะไรหรอก แต่อยากให้นึกย้อนกลับมาดูตัวเองว่าทำพลาดอะไรไปหรือเปล่า เพื่อเป็นอุทาหรไม่ให้เกิดซ้ำอีก

สุดท้ายล่ะ ‘เรารู้สึกว่าเราประหลาด’ ไม่มีใครเป็นที่พึ่งให้คำปรึกษาเลย พ่อแม่ก็เอากับเขาด้วย พ่อกับแม่เราค่อนข้างเหยียดคนอื่นเช่น สีผิว การแต่งตัวที่นุ่งน้อยห่มน้อย เห็นคนขาวก็ว่ากินยาขาว ซึ่งเราไม่ชอบเลยกับความคิดล้าหลังแบบนี้ เรารู้สึกหมดที่พึ่ง อยากระบาย จึงขอใช้พื้นที่โซเชียลนี้ในการคลายความอัดอั้นใจ 😊