ตนเองเรียนจบตั้งเดือนเมษา  64
กว่าจะได้วุฒิการศึกษาเอย ใบเกรดเอย ปาไป มิถุนา 
เริ่มสมัครงานไปก่อนหน้านี้บ้างเป็นงานทั่วไป
พอได้วุฒิการศึกษา ก็ตามสมัครงานราชการเฉพาะกิจ
มันน่าเศร้ามากเลย (เขารับระบบเครือญาติจริงๆ) 
สอบทุกที่ สัมภาษณ์ทุกที่ ผ่านแต่ไม่อยู่ในลำดับเลย
 
ท้อเเท้มากๆ เลย  คนในครอบครัวก็จะชอบเปรืย ๆ 
ว่า วันๆ นั้นเราได้ทำอะไรบ้าง (เราอยู่ในห้องเยอะกว่าในบ้าน)
ซึ่งเราก็ทำหน้าที่ทุกอย่างเสร็จก่อนแล้วถึงเข้ามาในห้องทำเรื่องส่วนตัว
ซึ่งแน่นอนว่ามานั่งหน้าจอคอมหางาน มีอ่านหนังสือเตรียมสอบ กพ.ด้วย)
 
จริงตนเองไม่ได้อยากทำงานราชการสักเท่าไหร่
แต่ครอบครัวอยากให้ทำงานด้านนี้มากซึ่งเราพยายามๆ 
สุดความสามารถของเราเเล้วเราได้แค่นี้ ฟังดูไม่อดทน
 
อยากหาความสบายใจ อยากมีพื้นที่พักผ่อน คิดอะไรเป็นของตัวเองบ้าง
แต่ทุกๆวัน มักคนถามอยู่เรื่อยเรื่องงาน ซึ่งเราไม่ใช่คนที่เฉยๆ หรือเถียง
เราจะร้องไห้ เพราะคนที่พูดคือคนในครอบครัว 
 
อยากมีงานทำสักทีแต่จังหวัดของตัวเองนั้นไม่มีงานให้ทำเป็นหลักเป็นเเหล่งเลย
อยากไปทำงานที่อื่นก็มีเรื่องโรคระบาดอีก และเน่นอนต่อให้ไม่ระบาดคนในครอบครัวก็อยากให้เราอยู่บ้าน
เพราะคิดว่าค่าใช้จ่ายจะประหยัดมาก ถ้าไปที่อื่นมีค่าหอ ค่ากินอีกมากมาย เขาว่าเราจะไม่มีเงินเก็บเอา
 
เราพยายามเข้าใจ แต่มันไม่ช่วยอะไรเลยคิดมากจนตัวเอง ไม่อยากทำอะไรเลย