ตามหัวข้อเลยครับ ผมกับเเฟนเราก็อยู่ด้วยกันมา 1 ปี ละครับ มีเเต่สิ่งที่เค้าหวาดระเเวงผม ผมจะยกตัวอย่างเหตุการที่เกิดขึ้น เลิกงานต้องสเเกนนิ้วก่อนเลิกงานต่อเเถวสเเกนมีผญ.อยู่ด้านหลัง ต่อเป็น 10-20 คน บอกว่าผมไปมอง ผญ.คนอื่น ผมพูดเลยว่าผมไม่ได้มอง ผมเริ่มจะเบื่อมากเลยครับ คบกันมาไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนยิ่งคบยิ่งเหมือนเดิมยิ่งคบยิ่งเเย่ บางทีผมก็เหนื่อยนะครับ ต้องบอกก่อนว่าตอนที่ผมโสดผมกะล่อนมากครับอันนี้ยอมรับ เเต่ตอนนี้ผมไม่เคยไปยุ่งกับไคร เพราะผมมีเค้าเเล้ว ผมเหนื่อยที่เลิกงานมาต้องทะเลาะกันทุกวันเลยครับ ไม่เค้าก็ผมที่ต้องมีอารมณ์  วันดีคืนดี มีคนใหม่เข้ามาทำงานไหม่ก็หาว่าผมไปชอบเค้า เดียวชอบคนโน้น บ้างคนนี้บ้าง ไอ กูจะไปชอบไครนักหนาวะกูมีเเล้วผมก็บอก เเต่ผมต้องมาคอยทะเลาะกันเรื่องเดิมๆมานานนับปีเเล้วครับ ผมว่ามันไม่ไช่เรื่องที่ต้องพูดซ่ำๆ ผมบอกไปเเล้วถ้าไม่เชื่อในตัวผมก็ไปหาคนใหม่ ผมเหนื่อย ไม่รู้วันไหนมันจะเอามาทะเลาะกับผมอีก ทะเลาะกันมาตลอดระยะเวลาที่คบกันต้องตอบคำถามเดิม คำพูดเดิมๆ ตอนนี้ผมเริ่มมีความคิดที่จะเลิกเเล้วผมเหนื่อย ถ้าจะเลิกกันต้องทำยังไงดี ผมไล่เค้าหลายรอบมาก เค้าก็ไม่ไป หรือผมเองที่ต้องเป็นคนไป เเล้วจะต้องทำใจยังไง บางที่มันก็ผูกพัน กันไปเเล้ว