สมัยเรียน เมื่อก่อนเราสนิทกันมาก
ไปไหนก็ไปด้วยกัน จบมาด้วยกัน
เราก็มาทำงานก่อนแล้วนะคะ เราทำงานโรงงานค่ะ
เราเลยชวนเค้ามาทำงานด้วยกัน เพื่อนเราได้งานเป็นแคชเชียร์ที่ห้างแห่งหนึ่ง เราก็คุยกับเพื่อนคนนี้ในแชทตลอด กลายเป็นความสนิทมันเพิ่มขึ้น จนเราชวนเค้ามาอยู่ด้วยกัน ให้มาอยู่ฟรีเลยนะคะ ไม่ได้ให้เสียค่าอะไร ก็มาจ่ายค่าห้องร่วมกันเอา กะว่า ทำงานมีเงินเดือนสัก 2-3 เดือนก็จะให้ย้ายออกค่ะ แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น
เค้ากลับอยู่ยาวมาจนถึงทุกวันนี้ เราพยายามถามหลายครั้งนะคะ ว่าจะย้ายตอนไหน หรือออกตอนไหน ก็ไม่มีวี่แววว่าจะออกเลย เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัด เราอยู่ปทุมธานี แฟนเราอยู่อุดร แล้วตอนนั้นแฟนเรียนจะจบ ปวส.แล้ว กะว่าจะให้มาอยู่ด้วยกัน แต่เพื่อนคนนี้ไม่ยอมย้ายออกสักที เรากับแฟนเลยได้แยกกันอยู่คนละที่เลยค่ะ ไม่ได้เจอกันเลย แรกๆก็ดูเหมือนจะมีความสุขดีนะคะ หลังๆ ความเป็นตัวของตัวเองมันออกมา เริ่มทำอะไรตามใจ ไอ้เราก็ไม่ใช่คนที่เรียบร้อยอะไร แต่ไม่ได้สกปรกนะคะ ถ้าอยู่คนเดียวคือกินนอนไม่เป็นเวลาอยู่แล้ว เพราะทำงาน
ก็มีทะเลาะกัน งอนกัน ไม่พูดกันหลายครั้งอยู่นะคะ
แต่พยายามทนมาตลอด เพราะพยายามบอกให้ออกยังไง เค้าก็ไม่ยอมออกสักที เราบอกพ่อหลายครั้ง แต่พ่อก็บอกให้อดทน เราก็ทนค่ะ หลายครั้งที่ความสนิทมันเพิ่มขึ้น เค้าเริ่มล้อปมด้อยเรา แต่เราไม่เคยล้อเค้าเลยนะคะ เพราะรู้ดีว่าถ้าล้อไป เค้าคงรู้สึกแย่ แต่ก็ไม่ได้เป็นนางเอกในละครขนาดนั้น ก็มีสวนกลับบ้าง จนมาถึงช่วงที่เค้าทำงานหนักขึ้น เค้ากลับมีอารมณ์ฉุนเฉียว หลายครั้งที่เรากลับมาห้อง เราเคาะประตู เค้าทำหน้าไม่พอใจ เราเองก็ทนนะ เราทำอะไรก็ไม่ถูกใจเค้าไปซะทุกอย่าง เรากวาดห้อง เค้าก็หาว่าเราไม่กวาด สิ่งที่เราไม่ชอบเลยคือ เวลากินข้าว เค้าชอบเอาช้อนที่เค้ากินแล้ว มาตักในจานของเรา เรายังกินได้ไม่ถึง3คำก็มีค่ะ ขอเล่าถึงตอนท้ายเลยแล้วกันนะคะ จนมาวันถึงจุดแตกหักนะคะ
วันนั้นเป็นวันที่เค้าทำงาน เราก็อยู่ห้อง
ด้วยความที่เห็นดอกไม้ที่เพื่อนซื้อมาไว้หลังห้อง ก็เลยรดน้ำดอกไม้ไป แต่วันต่อมา ดอกไม้กลับเหี่ยวลง
เพื่อนเรากลับมา กลับโมโหใส่เรา บอกว่าดอกไม้ตายหมด โกรธเรา ไม่พูดกับเรา ไอ่เราก็ไม่ได้พูดอะไร กะว่าให้เพื่อนใจเย็นก่อน ค่อยพูดด้วย เขากลับนิ่งเฉย ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนในห้อง เราเลยบอกพ่อเรา พ่อเราเลยให้ตัดปัญหา บอกให้เขาย้ายออกไป แต่เพื่อนคนนั้นกลับโกรธเรา โมโห ต่อว่าเรา เค้าบอกว่าเราไม่ขอโืทษที่ทำดอกไม้เค้าตาย บอกเราไล่เขา ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นคนผิด เค้าไม่เคยคิดในสิ่งที่เราเคยช่วยเหลือเค้าเลย แต่เราคงเสียเพื่อนไปแล้วจริงๆ เราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ 😢😢😢😢
เสียเพื่อนเพราะเป็นรูมเมจกัน ควรจัดการกับความรู้สึกยังไงดีคะ
ไปไหนก็ไปด้วยกัน จบมาด้วยกัน
เราก็มาทำงานก่อนแล้วนะคะ เราทำงานโรงงานค่ะ
เราเลยชวนเค้ามาทำงานด้วยกัน เพื่อนเราได้งานเป็นแคชเชียร์ที่ห้างแห่งหนึ่ง เราก็คุยกับเพื่อนคนนี้ในแชทตลอด กลายเป็นความสนิทมันเพิ่มขึ้น จนเราชวนเค้ามาอยู่ด้วยกัน ให้มาอยู่ฟรีเลยนะคะ ไม่ได้ให้เสียค่าอะไร ก็มาจ่ายค่าห้องร่วมกันเอา กะว่า ทำงานมีเงินเดือนสัก 2-3 เดือนก็จะให้ย้ายออกค่ะ แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น
เค้ากลับอยู่ยาวมาจนถึงทุกวันนี้ เราพยายามถามหลายครั้งนะคะ ว่าจะย้ายตอนไหน หรือออกตอนไหน ก็ไม่มีวี่แววว่าจะออกเลย เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัด เราอยู่ปทุมธานี แฟนเราอยู่อุดร แล้วตอนนั้นแฟนเรียนจะจบ ปวส.แล้ว กะว่าจะให้มาอยู่ด้วยกัน แต่เพื่อนคนนี้ไม่ยอมย้ายออกสักที เรากับแฟนเลยได้แยกกันอยู่คนละที่เลยค่ะ ไม่ได้เจอกันเลย แรกๆก็ดูเหมือนจะมีความสุขดีนะคะ หลังๆ ความเป็นตัวของตัวเองมันออกมา เริ่มทำอะไรตามใจ ไอ้เราก็ไม่ใช่คนที่เรียบร้อยอะไร แต่ไม่ได้สกปรกนะคะ ถ้าอยู่คนเดียวคือกินนอนไม่เป็นเวลาอยู่แล้ว เพราะทำงาน
ก็มีทะเลาะกัน งอนกัน ไม่พูดกันหลายครั้งอยู่นะคะ
แต่พยายามทนมาตลอด เพราะพยายามบอกให้ออกยังไง เค้าก็ไม่ยอมออกสักที เราบอกพ่อหลายครั้ง แต่พ่อก็บอกให้อดทน เราก็ทนค่ะ หลายครั้งที่ความสนิทมันเพิ่มขึ้น เค้าเริ่มล้อปมด้อยเรา แต่เราไม่เคยล้อเค้าเลยนะคะ เพราะรู้ดีว่าถ้าล้อไป เค้าคงรู้สึกแย่ แต่ก็ไม่ได้เป็นนางเอกในละครขนาดนั้น ก็มีสวนกลับบ้าง จนมาถึงช่วงที่เค้าทำงานหนักขึ้น เค้ากลับมีอารมณ์ฉุนเฉียว หลายครั้งที่เรากลับมาห้อง เราเคาะประตู เค้าทำหน้าไม่พอใจ เราเองก็ทนนะ เราทำอะไรก็ไม่ถูกใจเค้าไปซะทุกอย่าง เรากวาดห้อง เค้าก็หาว่าเราไม่กวาด สิ่งที่เราไม่ชอบเลยคือ เวลากินข้าว เค้าชอบเอาช้อนที่เค้ากินแล้ว มาตักในจานของเรา เรายังกินได้ไม่ถึง3คำก็มีค่ะ ขอเล่าถึงตอนท้ายเลยแล้วกันนะคะ จนมาวันถึงจุดแตกหักนะคะ
วันนั้นเป็นวันที่เค้าทำงาน เราก็อยู่ห้อง
ด้วยความที่เห็นดอกไม้ที่เพื่อนซื้อมาไว้หลังห้อง ก็เลยรดน้ำดอกไม้ไป แต่วันต่อมา ดอกไม้กลับเหี่ยวลง
เพื่อนเรากลับมา กลับโมโหใส่เรา บอกว่าดอกไม้ตายหมด โกรธเรา ไม่พูดกับเรา ไอ่เราก็ไม่ได้พูดอะไร กะว่าให้เพื่อนใจเย็นก่อน ค่อยพูดด้วย เขากลับนิ่งเฉย ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนในห้อง เราเลยบอกพ่อเรา พ่อเราเลยให้ตัดปัญหา บอกให้เขาย้ายออกไป แต่เพื่อนคนนั้นกลับโกรธเรา โมโห ต่อว่าเรา เค้าบอกว่าเราไม่ขอโืทษที่ทำดอกไม้เค้าตาย บอกเราไล่เขา ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นคนผิด เค้าไม่เคยคิดในสิ่งที่เราเคยช่วยเหลือเค้าเลย แต่เราคงเสียเพื่อนไปแล้วจริงๆ เราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ 😢😢😢😢