หลัก ๆ เช่น ตู้เย็น, เตาแม่เหล็กไฟฟ้า, หม้อหุงข้าว, กระทะหม้อ จานชามช้อนต่าง ๆ, อุปกรณ์ทำครัวต่าง ๆ ประมาณนี้ 
เครื่องใช้เหล่านี้เป็นของผมทั้งหมด และเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนที่ชอบทำอาหารกินเอง หรือจะอยู่หออยู่บ้านก็เป็นของจำเป็นครับ

ยิ่งเป็นผญ. อยู่หอตัวคนเดียว ถ้าไม่มีเครื่องมือเหล่านี้ ก็หาไรกินลำบาก จะกินทีก็ต้องออกไป ๆ ชีวิตมันจะลำบากยากเข็ญไปหน่อย
ถ้ามีเครื่องไม้เครื่องมือดังกล่าว... อย่างน้อยไปตลาด (ฝ่าโควิด) ซื้อวัตถุดิบก็ทำอาหารได้ มีตู้เย็นไว้เก็บอาหาร ทานเหลือก็เก็บใส่ตู้เย็น มาอุ่นใหม่ได้

แต่เขาก็ไม่มีรถ เวลาไปไหนก็อาจลำบากหน่อย ถ้าเขาขอที่บ้านซื้อมอไซค์ให้สักคันก็คงสะดวกเขามากขึ้น (แฟนยังเรียนอยู่ครับ นี่ก็ปีสุดท้ายละ)

เลิกกัน ผมก็คงไม่เข้าไปดูแลเหมือนเดิมแล้ว ระหว่างนี้ก็คงยกให้เขาใช้ไปก่อน และคิดว่าเขาเรียนจบเขาจะคืนเรา
ผมไม่ได้หวงของหรอก ไอ่เราผู้ชายตัวคนเดียว มีมอไซค์อยู่คันนึง ก็พลิ้วแล้ว...

ไอข้าวของสำหรับทำอาหารของตัวเอง กะว่าค่อย ๆ หาใหม่ ตู้เย็นใบเล็ก ๆ สักใบ เตาแก้สปิคนิค หม้อหุงข้าว ก็น่าจะโอแล้ว

เรื่องราวก็ประมาณนี้ อยากฟังความคิดเห็นท่านอื่น ๆ ว่าคิดยังไงน่ะครับ ขอบคุณมากครับ

ป.ล. จริง ๆ ก็ยังมีของของเราที่มันไม่ได้จำเป็นสำหรับเขา ก็ว่าจะกลับไปเอาอยู่ แต่เพิ่งจะเลิกกัน ช่วงนี้ยังไม่อยากเจอเขาน่ะครับ