สำหรับเรื่องราวที่จะนำมาเล่าต่อไปนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน
"น้ำลดตอผุด" เเล้วถ้า "น้ำลดตอไม่ผุด" อะไรจะผุดขึ้นมาเเทน??
เรื่องราวเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 15 ปีที่ผ่านมา เราจำได้ว่าตอนนั้นอายุราวๆ 10 ขวบได้ ซึ่งจะขอเกริ่นก่อนว่าในตอนนั้นได้เราเองได้อาศัยอยู่ทางภาคอีสานตอนกลาง หมู่บ้านมีเเม่น้ำไหลพาดผ่าน เเน่นอนว่าเมื่ออยู่ติดเเม่น้ำก็ย่อมมีเเล้งมีท่วม น้ำเเล้งก็เห็นหาดทรายสีขาว เมื่อน้ำมากก็ย่อมท่วม
ในช่วงปีที่เกิดเรื่องนั้น ถือว่าเป็นอีกหนึ่งปีที่เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ที่หมู่บ้านของเรา บ้านบางหลังเก็บข้าวของไม่ทันก็โดนกระเเสน้ำพัดพาไป เเต่บางบ้านโชคดีหน่อยก็มีของฝากชิ้นสำคัญจากกระเเสน้ำพัดพามามอบให้ถึงประตูบ้าน ....
เมื่อเวลาผ่านไปประมณ 1-2 เดือน น้ำเริ่มลดลง เเสดงให้เห็นถึงภาพความเสียหายของเเต่ละบ้าน บ้านเราก็เป็นบ้านอีกหลังหนึ่งที่เสียหายมิใช่น้อย หลังจากที่ช่วยกันทำความสะอาดบ้านเเละบริเวณรอบบ้านไปเริ่อยๆนั้น เราก็ได้เห็นถึงความผิดปกติของเด็กคนอื่นๆในหมู่บ้าน ที่ต่างพากันมุงดูอะไรบางอย่างอยู่ที่ริมตลิ่งหลังบ้านเรา ด้วยความเป็นเด็ก มีความอยากรู้อยากตามวัย เราจึงรีบวิ่งไปหาเพื่อนเเละเเทรกตัวเข้าไปในกลางวง สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าเราคือ มีหม้อดินใบหนึ่งเกยอยู่ตรงโขดหิน (นึกภาพหม้อไม่ออกให้ลองนึกถึงหม้อเเจ่วฮ้อนในปัจจุบัน เเต่ปากจะไม่กว้างเท่าเเละจะไม่มีหูจับ) ลักษณะของหม้อดินนั้น คือตัวหม้อโผล่ขึ้นมาเพียงครึ่งส่วนบน ส่วนครึ่งล่างยังฝังอยู่ใต้ดิน เเละลักษณะของการปิดด้านบนคือจะมีผ้าปิดครอบเเล้วมัดด้วยเชือกเส้นใหญ่ล้อมรอบปากหม้อ ด้วยลักษณะที่ค่อนข้างเเปลกตา จึงทำให้เราเเละเพื่อนๆต่างพากันตื่นเต้น จนเมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นานก็มีผู้ใหญ่ 2-3 คนเดินมาดู ผู้ใหญ่ต่างทำท่าทางครุ่นคิดเเละกระซิบกระซาบกันยกใหญ่ หลังจากนั้นก็ไล่พวกเราทั้งหมดให้กลับบ้านไปในทันที.....
มีต่อ...
น้ำลดตอไม่ผุด
"น้ำลดตอผุด" เเล้วถ้า "น้ำลดตอไม่ผุด" อะไรจะผุดขึ้นมาเเทน??
เรื่องราวเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 15 ปีที่ผ่านมา เราจำได้ว่าตอนนั้นอายุราวๆ 10 ขวบได้ ซึ่งจะขอเกริ่นก่อนว่าในตอนนั้นได้เราเองได้อาศัยอยู่ทางภาคอีสานตอนกลาง หมู่บ้านมีเเม่น้ำไหลพาดผ่าน เเน่นอนว่าเมื่ออยู่ติดเเม่น้ำก็ย่อมมีเเล้งมีท่วม น้ำเเล้งก็เห็นหาดทรายสีขาว เมื่อน้ำมากก็ย่อมท่วม
ในช่วงปีที่เกิดเรื่องนั้น ถือว่าเป็นอีกหนึ่งปีที่เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ที่หมู่บ้านของเรา บ้านบางหลังเก็บข้าวของไม่ทันก็โดนกระเเสน้ำพัดพาไป เเต่บางบ้านโชคดีหน่อยก็มีของฝากชิ้นสำคัญจากกระเเสน้ำพัดพามามอบให้ถึงประตูบ้าน ....
เมื่อเวลาผ่านไปประมณ 1-2 เดือน น้ำเริ่มลดลง เเสดงให้เห็นถึงภาพความเสียหายของเเต่ละบ้าน บ้านเราก็เป็นบ้านอีกหลังหนึ่งที่เสียหายมิใช่น้อย หลังจากที่ช่วยกันทำความสะอาดบ้านเเละบริเวณรอบบ้านไปเริ่อยๆนั้น เราก็ได้เห็นถึงความผิดปกติของเด็กคนอื่นๆในหมู่บ้าน ที่ต่างพากันมุงดูอะไรบางอย่างอยู่ที่ริมตลิ่งหลังบ้านเรา ด้วยความเป็นเด็ก มีความอยากรู้อยากตามวัย เราจึงรีบวิ่งไปหาเพื่อนเเละเเทรกตัวเข้าไปในกลางวง สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าเราคือ มีหม้อดินใบหนึ่งเกยอยู่ตรงโขดหิน (นึกภาพหม้อไม่ออกให้ลองนึกถึงหม้อเเจ่วฮ้อนในปัจจุบัน เเต่ปากจะไม่กว้างเท่าเเละจะไม่มีหูจับ) ลักษณะของหม้อดินนั้น คือตัวหม้อโผล่ขึ้นมาเพียงครึ่งส่วนบน ส่วนครึ่งล่างยังฝังอยู่ใต้ดิน เเละลักษณะของการปิดด้านบนคือจะมีผ้าปิดครอบเเล้วมัดด้วยเชือกเส้นใหญ่ล้อมรอบปากหม้อ ด้วยลักษณะที่ค่อนข้างเเปลกตา จึงทำให้เราเเละเพื่อนๆต่างพากันตื่นเต้น จนเมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นานก็มีผู้ใหญ่ 2-3 คนเดินมาดู ผู้ใหญ่ต่างทำท่าทางครุ่นคิดเเละกระซิบกระซาบกันยกใหญ่ หลังจากนั้นก็ไล่พวกเราทั้งหมดให้กลับบ้านไปในทันที.....
มีต่อ...