สวัสดีค่ะ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า คุณครูท่านหนึ่ง เป็นครูที่นับถือพระจี้กง เจ้าเเม่กวนอิม ทานมังสวิรัติ มาตลอด ช่วงนั้น หนูอยู่โรงเรียน คุณครูได้ปรึกษากับนักเรียนม.ปลายว่า มีใครสนใจจะไปวัดไหมคะ 2วัน 1คืน ค่ะ ตอนนั้น คุณครูคนนั้น ได้ประกาศให้นักเรียนม.ปลายทุกคนได้ทราบกัน วันนั้น หนูได้ยินครูประกาศพอดี หนูก็เลยคิดว่า อยากไปวัดจัง อยากไปปฏิบัติธรรมมาก เเต่ไม่รู้ว่าเป็นวัดอะไร จนถึงวันที่ได้ไป หนูตื่นเช้ามาก ข้าวปลายังไม่ทันกิน พกน้ำเปล่า บวกกับ ผงเเอปเปิ้ล หนูหิวน้ำมากเลยจับมาดื่ม ใส่ เขย่าด้วยกัน ข้าวยังไม่กินเลยค่ะ พอขึ้นรถปุ๊บ ก็เดินทางต่อ จนถึงวัด เห็นครึ้งเเรกหนูรู้สึกเลยว่า วัดสวยมากกกกกกกกกกก คือเเบบ ไม่เคยเห็น ไม่เคยเข้าวัดเเบบนี้มาก่อน ปกติจะเข้าเเต่วัดบ้าน วัดป่า เเต่ครั้งนี้รู้สึกบรรยายไม่ถูกตั้งเเต่เข้าไปครั้งแรก มันเเบบ กลัวๆนิดๆ มองไปทางไหน คือคิดว่าคนอื่นๆจะมองว่าวัดนี้สวยมาก เเต่หนูมีความรู้สึกต่างจากนั้น มันเเบบ บอกไม่ถูก พอเอากระเป๋าไปเก็บไว้ในห้อง เอาน้ำมาดื่มสักหน่อย พอได้น้ำตาลจากน้ำ พอมีเเรงเคลื่อนไหว คุณครูก็เรียกเข้าไปในโบสถ์ ไปนั่งฟังธรรมจากครูผู้หนึ่ง หนูก็จำไม่ได้นะคะว่าเรียกว่าอะไร รู้เเค่ประมาผมว่า ผู้น้อย ควรเรียกพี่ว่า ศิษย์พี่ใหญ่ หรืออะไรสักอย่างนี่เเหล่ะค่ะ ปฏิบัติธรรมเหมือนคนจีนทึ่นับถือ พระจี้กง กับ เจ้าเเม่กวนอิมเลยค่ะ นั่งไปสักพัก จะมีท่ายืน เอามือประกบกัน เหมือนขอพร อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ สักพัก หนูรู้สึกอาการเวียนหัว หน้ามืด ลืมตาไปไม่ได้ มันจะล้มไปทั้งตัว เเต่ยังดีที่มีรุ่นพี่คนหนึ่งจับหนูไว้ หนูไม่สามารถยกมืออัอนวอนต่อได้เลย จนมีผู้หญิงคนนึง ที่นับถือพระจี้กงเเละเเม่กวนอิมมากๆ เข้ามาหาหนู เอายาดม ลูกอม มาดูแลหนู หนูรู้สึกกลัวๆหน้าซีดไปหมด คนอื่นๆเขายกมือขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้ เเต่หนูยกมือไม่ไหวเลย หนูพยายามยกเเล้ว จนเสร็จพิธี พอออกจากที่ตรงนั้น หนูออกมาด้านนอก มาสูดอากาศด้รนนอก ผู้หญิงที่เข้ามาช่วยหนู หนูจะเรียกว่า เเม่ ละกันค่ะ พอออกมาได้สักพัก เเม่ก็ถามมาว่า เมื่อคืนได้นอนดึกไหมลูก ตอนเช้ากินข้าวยังคะลูก เเม่เอาขนมปัง น้ำ ยาดม ลูกอมมาให้ ลูกกินยา ลูกดมยาดม นะลูก ซึ่งตอนนั้น หนูตาปิด ไม่ไหว อ้วกออกมา ทั้งๆที่ยังไม่ได้กินอะไรเลย มันเพลีย มันเหนื่อยมันล้าไปหมด พออาการดีขึ้นได้สักพัก เเม่ก็ถามว่า เคยทำผิดอะไรกับใครมาหรือเปล่าลูก หนูนั่งคิดได้สักพัก หนูเลยตอบกลับไปว่า หนูเคยผิดใจกันกับเเม่มาก่อนค่ะ หนูเคยทำไม่ดีกับท่านหลายอย่างมาก หนูโทษตัวเอง ที่ตัวเองเป็นแบบนี้ หนูร้องไห้ออกมาหนักมาก หนูรู้สึกสำนึกผิดมาก ณเวลานั้น หนูไม่เคยร้องไห้ที่วัดไหนมาก่อนเลย จนไปอยู่ในสถานที่นั้น หนูสำนึกผิดมากๆ หลังจากนั้น เเม่ก็พาหนูไปนอนพัก ในห้องที่หนูรู้สึก อบอุ่นมากๆ หนูนอนพักสักพักหนึ่ง พอหนูตื่นขึ้นมา เเม่ก็เข้ามาหาหนู ถามว่าหนูเป็นอะไรบ้าง ดีขึ้นยังลูก กินข้าวไหม เดี่ยวเเม่บอกให้เเม่ครัวไปเอาข้าวมาให้จ่ะ พอเเม่ครัวเอาข้าวมาให้ ข้าวที่เต็มไปด้วย พืช อาหารเจต่างๆนาๆ เย้อะมากค่ะ อร่อยมากๆด้วยค่ะ หนูชอบผัดผักมาก เเม่ก็บอกว่า กินเย้อะๆนะลูก หนูก็เลยตอบไปว่า ขอบคุณนะคะเเม่ ที่ช่วยเหลือหนูขนาดนี้ พอกินข้าวเสร็จเเล้ว เเม่ครัวก้ยกจานข้าวออกไปเก็บไปล้างให้ หนูเลยอาสาทำด้วย เพราะหนูเป็นคนกินเอง ต้องล้างเอง เเต่เเม่ครัวบอกว่า เดี่ยวเเม่ครัวจะล้างเองจ่ะลูก หนูก้เลยว่า งั้นหนูจะช่วยค่ะ บรรยากาศตอนนั้น หนูรู้สึกอบอุ่นมากๆๆๆๆเลยค่ะ พอเสร็จจากนั้น หนูก็เลยเข้าไปขอบคุณเเม่ จนเเม่ทักหนูประมาณว่า สิ่งที่เกิดเมื่อเช้านี้ อาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรตามลูกก็ได้นะลูก หนูเเบบ สตั้นไป5วิ จริงใช่ไหมคะเเม่ ตอนนั้นหนูนั่งคุยกับเเม่จริงจังมากๆ เเม่เลยเล่าให้ฟังอีกว่า เเม่เคยเห็นเทพ เห็นอะไรต่างๆนาๆ เล่าอดีตให้ฟังว่า เทพองค์นี้มีจริง ช่วยเหลือชายผู้หนึ่ง ที่ตกอยู่ในเส้นบางไปหรือ ความตายนั่นเอง เเกเล่ามาหนูรู้สึกขนหัวลุกมากๆ หนูนับถือเเม่คนนี้มากๆ ตั้งเเต่ตอนนั้น พอเเม่พูดถึงเรื่องหนู เเกเล่าให้ฟังในสิ่งที่เเม่คิด เพราะเคยเจอเรื่องเเบบนี้มาก่อน เรื่องของหนูนั้น อย่างที่บอก เจ้ากรรมนายเวรตาม เหตุผลถึงตาม อาจเป็นเพราะว่า ยังไม่อยากให้หนู หลุดพ้นจากบาปทั้งปวงเลยคิดหาวิธีไม่ให้เด็กคนนี้หลุดพ้นจากอดีตที่เคยทำกรรมชั่วมาก่อน อาการที่เกิดขึ้นไม่ร้ายแรง เป็นอาการที่ หน้ามืด เป็นลม ยกมือ ลืมตาไม่ได้ หนูเลยคิดว่า คงใช่เเน่นอน หนูฟังธรรมจากปากเเม่คนนี้ ทำให้หนูรู้สึกสบายใจขึ้นมาก บอกวิธีการเเก้สิ่งเหล่านี้ คือการ ทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย อีกสิ่งหนึ่งคืออยากให้ทำบุญให้มากที่สุดคือการ ทำดีกับพ่อเเม่ หนูร้องไห้ สำนึกผิดเเล้ว
สุดท้ายนี้ หนูอยากจะปรึกษาว่า สิ่งที่หนูบรรยายออกมา คนอ่านรู้สึกอย่างไรคะ
มันเกิดขึ้นจริงค่ะ
ไปวัดจีน เเล้วรู้สึกไม่ดี เหมือนมีพลังงานบางอย่าง ความรู้สึกเหมือนกลัวๆ