คือปกติอ่ะค่ะ เราเป็นคนทำงานบ้าน แต่ว่าเราไม่ได้ทำคนเดียวนะคะ ก็ทำกับแม่สลับกัน แล้วช่วงเรียนออนไลน์อ่ะค่ะ เราไม่ค่อยได้ทำ เพราะเรียนเสร็จก็ประมาณ15.45 แล้วก็ต้องทำงานที่ครูสั่งให้เสร็จ คือเราไม่อยากดองงานไว้เพราะพองานเยอะๆแล้วเราไม่ค่อยอยากทำ พอทำงานที่โรงเรียนเสร็จเราก็จะมาติวพวกgat/pat พวกข้อสอบเข้ามหาลัยทั้งหลาย แต่ก็ไม่ได้ทำทุกวันนะคะ บางวันเหนื่อยๆก็พัก เราก็ชิ่งบอกแม่ก่อนเลยว่า ถ้ามีเวลาว่างจะทำให้ แต่ถ้าไม่ว่างก็อาจจะทำนิดหน่อย แม่เราก็ไม่ได้ตอบรับอะไร แล้วมีอยู่วันนึงคือเราไม่ได้ทำงานบ้านเลย เพราะวันนั้นครูสั่งงานเยอะมากแล้วยากมากด้วย เราเลยกะว่าทำให้เสร็จทีเดียว ทำไปทำมามันก็เพลินอ่ะค่ะไม่ได้ดูเวลา พอแม่เรากลับมาบ้านเราก็เลยบอกแม่ไปก่อนเลยว่าวันนี้เราไม่ได้ทำงานบ้านนะ ครูสั่งงานเยอะมากอยากทำให้เสร็จ แล้วแม่เราก็บอกขึ้นมาว่า ไม่ใช่หรอกทำไมไม่แบ่งเวลามาทำ เราเข้าใจค่ะว่าส่วนนี้เราก็ผิดที่เราไม่ได้แบ่งเวลามาทำ เราก็เลยอธิบายแม่ไปว่า ก็งานมันเยอะแล้วมันก็ยากมากแล้วครูก็กำหนดส่งเร็วมาก หนูก็เลยอยากทำให้เสร็จ แม่เราก็พูดว่า ชีวิตนี้จะเอาแต่เรียนหรอ จะไม่ทำอย่างอื่นเลยรึไง งานบ้านก็ไม่ช่วยกลับมาเหนื่อยๆแทนที่จะเห็นบ้านสะอาด คือเราแบบโอเคเราผิดตรงที่เราอาจจะmanage เวลาไม่ได้ แต่คือที่ผ่านมาเราก็ทำงานบ้านอ่ะค่ะ ไม่ใช่เราไม่ทำเลย เราพูดกะแม่เรื่องนี้หลายรอบมาก แล้วก็ทะเลาะกันทุกรอบ เช้าวันต่อมาแม่ก็โกรธเราไม่พูดกะเราหลังจากกินข้าวเสร็จ แม่เราก็พูดขึ้นมาว่า(ตรงนี้อาจจะหยาบนิดนึงนะคะ) "กูเป็นแม่เป็นลูก เถียงได้เถียงดี กูก็มีพ่อแม่กูยังไม่เคยเถียงขนาดนี้เลย" ใช่ค่ะ อยู่ๆแม่เราก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย บอกก่อนนะคะครอบครัวเรามีกฎว่าห้ามพูดคำหยาบใส่กันแต่ทุกครั้งที่ทะเลาะแม่ชอบพูดคำหยาบใส่เรา ซึ่งเราไม่โอเค เราบอกตลอด เราแค่สงสัยว่าการที่เราอธิบายว่าเราไม่ทำงานบ้านเพราะอะไร=เราเถียงหรอคะ? หรือว่าเราเถียงจริงๆ คือต้องบอกอีกครั้งว่าเรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดเป็นครั้งแรก มันเกิดมาหลายรอบแล้ว แรกๆเราก็โต้กลับนะคะ แต่พอหลังๆเรารู้สึกว่าพูดไปมันก็เท่านั้น เพราะแม่ไม่รับฟังเราเลย เราควรแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ