คือผมรู้สึกว่าเหมือนผมถูกลืมอ่ะครับ ตอนจับกลุ่มผมก็เป็นเศษบ่อยมากแล้วคือเพื่อนคนอื่นก็เป็นเศษแต่เขาก็จับกลุ่มไปแล้ว ละตอนผมสวัสดีคุณครูครูก็ไม่เห็นผมตอนไปพูดรายงานหน้าห้อง
ทุกคนก็คุยกันเสียงดังกันแต่พอคนอื่นมาพูดต่อจากผมทั้งห้องเงียบกริ๊บ ตั้งแต่ประถมละครับผมต้อง ยอมรับว่าตอนนั้นผมนิสัยแย่มากชอบแกล้งเพื่อน
ผมจำได้แม่นเลยว่าตอนป.3วิชาแนะแนวให้เขียนชื่อเพื่อนที่ไม่ชอบ พอผมไปดูที่พวกเพื่อนๆเขียนส่วนใหญ่มีแต่ชื่อผมตอนนั้นผมร้องไห้เลยครับ
ละก็ตอนป.3ครูให้ทำเปเปอร์มาเช่แล้วให้คะแนนผ่านการโหวตพอถึงผลงานผมกลับไม่มีใครโหวตคะแนนให้ผมเลยสักคน(ในห้องมีอยู่สี่สิบกว่าคน)
จนมาถึงตอนนี้ก็รู้สึกเหมือนเดิมเลย
ผมว่าผมก็ปรับนิสัยแล้วอ่ะ ตอนนี้ ม.2 งานกลุ่มก็เป็นเศษเหมือนเดิม ละวันเกิดผมที่ผ่านมามันจะแจ้งเตือนในเฟสบุ๊ค มีคนอวยพรผมแค่คนเดียวก็คือคุณครู
แล้วก็ตอน ม.1 เพื่อนนัดทำงานกลุ่มผมพยายามถามเพื่อนว่ามอะไรให้ช่วยไหมแต่ทุกคนบอกว่าไม่มีผมก็ถามซ้ำ ผมก็ได้ช่วยแค่ไปซื้อฟิวเจอร์บอร์ด อีกวันนึงครูบอกว่ามีเพื่อนมาบอกครูว่าผมไม่ช่วยอะไรเลย
ผมเลยไม่มีคะแนน จนเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งชอบบอกว่าผมดูน่าสงสารจัง
คือผมคิดมากไปเองรึป่าวหรือเป็นคนคิดลบอ่ะครับ
มีใครพอแนะนำผมได้บ้าง
(นี่เป็นกระทู้แรกของผมผิดพลาดอะไรก็ต้องขอโทษด้วยครับ)
ผมรู้สึกว่าเหมือนผมถูกลืม?
ผมจำได้แม่นเลยว่าตอนป.3วิชาแนะแนวให้เขียนชื่อเพื่อนที่ไม่ชอบ พอผมไปดูที่พวกเพื่อนๆเขียนส่วนใหญ่มีแต่ชื่อผมตอนนั้นผมร้องไห้เลยครับ
ละก็ตอนป.3ครูให้ทำเปเปอร์มาเช่แล้วให้คะแนนผ่านการโหวตพอถึงผลงานผมกลับไม่มีใครโหวตคะแนนให้ผมเลยสักคน(ในห้องมีอยู่สี่สิบกว่าคน)
จนมาถึงตอนนี้ก็รู้สึกเหมือนเดิมเลย
ผมว่าผมก็ปรับนิสัยแล้วอ่ะ ตอนนี้ ม.2 งานกลุ่มก็เป็นเศษเหมือนเดิม ละวันเกิดผมที่ผ่านมามันจะแจ้งเตือนในเฟสบุ๊ค มีคนอวยพรผมแค่คนเดียวก็คือคุณครู
แล้วก็ตอน ม.1 เพื่อนนัดทำงานกลุ่มผมพยายามถามเพื่อนว่ามอะไรให้ช่วยไหมแต่ทุกคนบอกว่าไม่มีผมก็ถามซ้ำ ผมก็ได้ช่วยแค่ไปซื้อฟิวเจอร์บอร์ด อีกวันนึงครูบอกว่ามีเพื่อนมาบอกครูว่าผมไม่ช่วยอะไรเลย
ผมเลยไม่มีคะแนน จนเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งชอบบอกว่าผมดูน่าสงสารจัง
คือผมคิดมากไปเองรึป่าวหรือเป็นคนคิดลบอ่ะครับ
มีใครพอแนะนำผมได้บ้าง
(นี่เป็นกระทู้แรกของผมผิดพลาดอะไรก็ต้องขอโทษด้วยครับ)