* ย้ายประเทศ *
ผมติดตามเรื่องเหล่านี้มาตั้งแต่ช่วงแรกๆที่กำลังฮ้อต
ผมสนับสนุน ถ้าใครมีแนวคิดจะขยับขยาย ไปใช้ชีวิตในต่างประเทศครับ
แต่ ผมสนับสนุนให้เดินทางไปอาศัยอยู่
อย่างถูกต้องตามกฎหมายของประเทศนั้นๆ นะครับ
หมายถึงว่า ถือวีซ่าอย่างถูกต้อง และปฏิบัติตามข้อกำหนดของวีซ่านั้นๆระบุไว้นะครับ
วีซ่ามีหลากหลายประเภท ต่างกันแล้วแต่ประเทศ วีซ่าท่องเที่ยว วีซ่านักเรียน วีซ่าคู่ครอง วีซ่าอาศัยอยู่อย่างถาวร ฯลฯ
แต่ละประเภท ก็มีกฎข้อจำกัด และข้อห้ามที่แตกต่างกันไป เช่น
วีซ่านักเรียน หลายๆประเทศ อนุญาตให้ทำงานได้ แต่จำกัดจำนวนชั่วโมงทำงานต่อสัปดาห์
วีซ่าท่องเที่ยว ห้ามสร้างรายได้ ไม่ว่าในรูปแบบใดๆ เป็นต้น ประมาณนี้นะครับ
การไปใช้ชีวิต อาศัยอยู๋ต่างประเทศ นั้นน่าจะแบ่งเป็นกลุ่มใหญ่ๆได้แค่ 2 กลุ่มนะครับ
1. ไปใช้ชีวิต อาศัยอยู่แบบถาวร
- แต่งงานกับคนชาตินั้นๆอย่างถูกต้องตามกฎหมาย (เพราะจะได้ดำเนินเรื่องทางเอกสาร)
- สมัคร ขอถือวีซ่าถาวรของประเทศนั้นๆ ตามช่องทางและข้อกำหนดของแประเทศนั้นๆ (แคนาดา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ เป็นต้น)
ประมาณนี้
2. ไปใช้ชีวิต อาศัยอยู่ชั่วคราว
- ศึกษาเล่าเรียน
- ทำงาน โดยถือวีซ่าอนุญาตให้ทำงานในประเทศนั้นๆได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย
ประมาณนี้
ใฝ่ฝันอยากไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ เป็นความมุ่งมั่น ความตั้งใจที่ดีครับ
ผมสนับสนุนในสิ่งดีๆครับ
แต่
ต้องยอมรับความจริง ในชีวิตจริง ว่า
* ไม่ใช่ทุกคน จะบรรลุไปถึงจุดที่ตนเองใฝ่ฝัน * นะครับ
แต่ละคน ย่อมมีอุปสรรค และมีข้อจำกัดที่แตกต่างกันไปครับ
อุปมาว่า
ผมใฝ่ฝัน อยากจะเรียนคณะแพทยศาสตร์ อยากทำงานเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
แน่นอนครับ ว่า เป็นความใฝ่ฝัน ความมุ่งมั่น ความตั้งใจที่ดี
แต่
ในขณะเดียวกัน ตัวผมเองก็จะมีอุปสรรค และข้อจำกัด ในตัวผมเอง
เช่น
- ผมไม่ฉลาดพอ ที่จะเรียนในศาสตร์นี้
- ผมไม่ขยันพอ ไม่ตั้งใจพอ ที่จะเดินไปให้ถึงจุดที่ผมใฝ่ฝันไว้
- ผมไม่มีปัจจัยทางด้านการเงินมากพอที่จะเดินไปถึงจุดหมายนั้นได้
ฯลฯ
ประมาณแนวทางเดียวกันครับ
ใฝ่ฝันจะไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ เป็นความตั้งใจ ความมุ่งมั่นที่ดี
แต่ ต้องยอมรับความจริงว่า ไม่ใช่ทุกคนที่ใฝ่ฝันนั้น จะได้ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศตามความใฝ่ฝัน
ปัจจัย มีอยู่มากมายครับ
เราข้ามเรื่อง ความผูกพันธ์กับคนในครอบครัวที่อาจจะเป็นปัจจัย ที่เป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจไปก่อนนะครับ
(หลายๆท่าน อยากจะไป แต่เป็นห่วงพ่อที่ป่วย เป็นห่วงแม่ที่แก่ กังวลเรื่องยายที่อายุมากแล้ว ฯลฯ)
อันดับแรก คือ ภาษา ครับ
ภาษาเป็นเรื่องสำคัญมากที่สุด สำหรับการไปใช้ชีวิตในต่างประเทศครับ
เพราะว่า
ต่อให้คุณมีพื้นฐานการศึกษา หรือ มีอาชีพที่เป็นที่น่านับถือ และ รายได้สูงในประเทศไทย เมื่อคุณคิดจะไปประกอบอาชีพเดิมในต่างประเทศนั้น
ภาษา มีส่วนสำคัญอันดับที่ 1. ก็ว่าได้ครับ
ผมยกตัวอย่าง อาชีพ แพทย์ นะครับ
คุณอาจจะจบแพทย์จากสถาบันที่ดีที่สุดในประเทศไทย ทำงานเป็นแพทย์มาระยะหนึ่ง มีตำแหน่งบริหารในโรงพยาบาล
แต่ คุณต้องไม่ลืมนะครับ ว่า
ถ้าคุณจะไปเป็นแพทย์ในต่างประเทศนั้น อันดับแรก คุณต้องสื่อสารกับเพื่อนร่วมงาน สื่อสารทางเอกสารในภาษานั้นๆในระดับแพทย์
ที่สำคัญที่สุด ต้องสื่อสารกับคนไข้ได้ครับ
(จากประสบการณ์ส่วนตัว ที่ผมเป็นคนป่วย ผมยังสื่อสารกับหมอท้องถิ่นลำบากเลยครับ แค่จะบอกว่า ปวดท้องเสียดๆแน่นๆ คลื่นใส้ ก็ไม่ง่ายแล้วครับ ถ้าเป็นฝั่งคุณหมอ น่าจะยากกว่าอีกนะครับ)
ใช่ครับ หลายๆประเทศ หลายๆโรงพยาบาลในต่างประเทศ มีล่าม ให้ครับ
แต่ คุณยังต้องเขียนอาการคนไข้ การตรวจ ความเห็นในแนวทางการรักษา ลงในแฟ้มประวัติคนไข้นะครับ
หลายๆอาชีพ จะต้องมีใบอนุญาตในการประกอบอาชีพเฉพาะทางนะครับ เช่น แพทย์ วิศวกร ฯลฯ
อันดับต่อมา คือ เงิน ครับ
การจะไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ ยังไงก็ต้องใช้เงินในจำนวนมากครับ
- เริ่มจาก การขอวีซ่า คุณก็ต้องมีเงินฝากในบัญชี ต้องจ่ายค่าขอวีซ่า (ถ้าเขาไม่อนุญาตวีซ่าให้ เงินก็ไม่ได้คืน)
- ต่อมาคือ ค่าเดินทาง ยิ่งถ้าต้องเดินทางด้วยเครื่องบิน ค่าใช้จ่ยก็ไม่น้อยนะครับ แถมถ้าคุณไม่ได้ถือวีซ่าอนุญาตให้อาศัยอยู่อย่างถาวร คุณต้องซื้อตั๋วทั้งไปทั้งกลับนะครับ จะซื้อตั๋วขาเดียวไม่ได้ครับ
- จากนั้นก็มีเรื่อง ค่าที่พักอาศัย หากเริ่มต้นด้วยการ เช่า ค่าเช่าก็ราคาไม่น้อยนะครับ และต้องมีจ่ายล่วงหน้า ยิ่งกว่านั้นในหลายๆประเทศ ก็จะต้องซื้อ Bond ครับ ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าแปลเป็นไทยเรียกว่าอะไรครับ ปกติจะป็นมูลค่าเท่ากับค่าเช่า 4 สัปดาห์ (หลายๆประเทศคิดค่าเช่ารายสัปดาห์)
ได้ที่อยู่อาศัยแล้ว ใช่ว่าจะอยู่ในบ้าน หรือ ห้องโล่งๆได้นะครับ อย่างน้อยก็ต้องมี ผ้าห่ม (ถึงไม่จำเป็นมีที่นอนก็เถอะ) หมอน และถ้าอยู่ไปนานๆ ของใช้ในบ้าน เช่น กาต้มน้ำ กะทะ ตะหลิว ตู้เย็น ไมโครเวฟ ก็เริอ่มจะมีความจำเป็น ซึ่งก็ต้องใช้เงินทั้งสิ้นครับ
- ถ้าไปศึกษาต่อ ก็ต้องจ่ายค่าเล่าเรียนครับ ซึ่งราคาก็ไม่ได้ถูกนะครับ ค่าเล่าเรียนในต่างประเทศ คอร์สละหมื่นบาท สองหมื่นบาท น่าจะหายากนะครับ
นี่แค่ เบื้องต้น นะครับ
ถ้าปัจจัยเบื้อต้น 2 เรื่องนี้
"ไม่ใช่ปัญหา"
ก็เริ่มมองหา แนวทางและช่องทาง ที่จะไปอาศัยอยู่ในต่างประเทศนะครับ
ก็ย้อนกลับไปด้านบนครับ ถามตนเองว่า อยากไปอยู่แบบชั่วคราว หรือ แบบถาวร
จากนั้น ก็ต้องเริ่ม
"สร้างฝัน" ของตนเองครับ
ข้อมูลเรื่องการไปใช้ชีวิตในต่างประเทศมีมากมายครับในโลกอินเตอร์เน็ต
ผมมีข้อมูล จากเว็ปไซต์ของหน่วยงานรัฐ ของประเทศนิวซีแลนด์ ซึ่งเป็นข้อมูลที่ถูกต้อง หากใครสนใจ ผมเอาลิ้งค์มาให้ได้ครับ
#ย้ายประเทศ #นิวซีแลนด์ #1.
ผมติดตามเรื่องเหล่านี้มาตั้งแต่ช่วงแรกๆที่กำลังฮ้อต
ผมสนับสนุน ถ้าใครมีแนวคิดจะขยับขยาย ไปใช้ชีวิตในต่างประเทศครับ
แต่ ผมสนับสนุนให้เดินทางไปอาศัยอยู่ อย่างถูกต้องตามกฎหมายของประเทศนั้นๆ นะครับ
หมายถึงว่า ถือวีซ่าอย่างถูกต้อง และปฏิบัติตามข้อกำหนดของวีซ่านั้นๆระบุไว้นะครับ
วีซ่ามีหลากหลายประเภท ต่างกันแล้วแต่ประเทศ วีซ่าท่องเที่ยว วีซ่านักเรียน วีซ่าคู่ครอง วีซ่าอาศัยอยู่อย่างถาวร ฯลฯ
แต่ละประเภท ก็มีกฎข้อจำกัด และข้อห้ามที่แตกต่างกันไป เช่น
วีซ่านักเรียน หลายๆประเทศ อนุญาตให้ทำงานได้ แต่จำกัดจำนวนชั่วโมงทำงานต่อสัปดาห์
วีซ่าท่องเที่ยว ห้ามสร้างรายได้ ไม่ว่าในรูปแบบใดๆ เป็นต้น ประมาณนี้นะครับ
การไปใช้ชีวิต อาศัยอยู๋ต่างประเทศ นั้นน่าจะแบ่งเป็นกลุ่มใหญ่ๆได้แค่ 2 กลุ่มนะครับ
1. ไปใช้ชีวิต อาศัยอยู่แบบถาวร
- แต่งงานกับคนชาตินั้นๆอย่างถูกต้องตามกฎหมาย (เพราะจะได้ดำเนินเรื่องทางเอกสาร)
- สมัคร ขอถือวีซ่าถาวรของประเทศนั้นๆ ตามช่องทางและข้อกำหนดของแประเทศนั้นๆ (แคนาดา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ เป็นต้น)
ประมาณนี้
2. ไปใช้ชีวิต อาศัยอยู่ชั่วคราว
- ศึกษาเล่าเรียน
- ทำงาน โดยถือวีซ่าอนุญาตให้ทำงานในประเทศนั้นๆได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย
ประมาณนี้
ใฝ่ฝันอยากไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ เป็นความมุ่งมั่น ความตั้งใจที่ดีครับ
ผมสนับสนุนในสิ่งดีๆครับ
แต่
ต้องยอมรับความจริง ในชีวิตจริง ว่า
* ไม่ใช่ทุกคน จะบรรลุไปถึงจุดที่ตนเองใฝ่ฝัน * นะครับ
แต่ละคน ย่อมมีอุปสรรค และมีข้อจำกัดที่แตกต่างกันไปครับ
อุปมาว่า
ผมใฝ่ฝัน อยากจะเรียนคณะแพทยศาสตร์ อยากทำงานเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
แน่นอนครับ ว่า เป็นความใฝ่ฝัน ความมุ่งมั่น ความตั้งใจที่ดี
แต่
ในขณะเดียวกัน ตัวผมเองก็จะมีอุปสรรค และข้อจำกัด ในตัวผมเอง
เช่น
- ผมไม่ฉลาดพอ ที่จะเรียนในศาสตร์นี้
- ผมไม่ขยันพอ ไม่ตั้งใจพอ ที่จะเดินไปให้ถึงจุดที่ผมใฝ่ฝันไว้
- ผมไม่มีปัจจัยทางด้านการเงินมากพอที่จะเดินไปถึงจุดหมายนั้นได้
ฯลฯ
ประมาณแนวทางเดียวกันครับ
ใฝ่ฝันจะไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ เป็นความตั้งใจ ความมุ่งมั่นที่ดี
แต่ ต้องยอมรับความจริงว่า ไม่ใช่ทุกคนที่ใฝ่ฝันนั้น จะได้ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศตามความใฝ่ฝัน
ปัจจัย มีอยู่มากมายครับ
เราข้ามเรื่อง ความผูกพันธ์กับคนในครอบครัวที่อาจจะเป็นปัจจัย ที่เป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจไปก่อนนะครับ
(หลายๆท่าน อยากจะไป แต่เป็นห่วงพ่อที่ป่วย เป็นห่วงแม่ที่แก่ กังวลเรื่องยายที่อายุมากแล้ว ฯลฯ)
อันดับแรก คือ ภาษา ครับ
ภาษาเป็นเรื่องสำคัญมากที่สุด สำหรับการไปใช้ชีวิตในต่างประเทศครับ
เพราะว่า
ต่อให้คุณมีพื้นฐานการศึกษา หรือ มีอาชีพที่เป็นที่น่านับถือ และ รายได้สูงในประเทศไทย เมื่อคุณคิดจะไปประกอบอาชีพเดิมในต่างประเทศนั้น
ภาษา มีส่วนสำคัญอันดับที่ 1. ก็ว่าได้ครับ
ผมยกตัวอย่าง อาชีพ แพทย์ นะครับ
คุณอาจจะจบแพทย์จากสถาบันที่ดีที่สุดในประเทศไทย ทำงานเป็นแพทย์มาระยะหนึ่ง มีตำแหน่งบริหารในโรงพยาบาล
แต่ คุณต้องไม่ลืมนะครับ ว่า
ถ้าคุณจะไปเป็นแพทย์ในต่างประเทศนั้น อันดับแรก คุณต้องสื่อสารกับเพื่อนร่วมงาน สื่อสารทางเอกสารในภาษานั้นๆในระดับแพทย์
ที่สำคัญที่สุด ต้องสื่อสารกับคนไข้ได้ครับ
(จากประสบการณ์ส่วนตัว ที่ผมเป็นคนป่วย ผมยังสื่อสารกับหมอท้องถิ่นลำบากเลยครับ แค่จะบอกว่า ปวดท้องเสียดๆแน่นๆ คลื่นใส้ ก็ไม่ง่ายแล้วครับ ถ้าเป็นฝั่งคุณหมอ น่าจะยากกว่าอีกนะครับ)
ใช่ครับ หลายๆประเทศ หลายๆโรงพยาบาลในต่างประเทศ มีล่าม ให้ครับ
แต่ คุณยังต้องเขียนอาการคนไข้ การตรวจ ความเห็นในแนวทางการรักษา ลงในแฟ้มประวัติคนไข้นะครับ
หลายๆอาชีพ จะต้องมีใบอนุญาตในการประกอบอาชีพเฉพาะทางนะครับ เช่น แพทย์ วิศวกร ฯลฯ
อันดับต่อมา คือ เงิน ครับ
การจะไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ ยังไงก็ต้องใช้เงินในจำนวนมากครับ
- เริ่มจาก การขอวีซ่า คุณก็ต้องมีเงินฝากในบัญชี ต้องจ่ายค่าขอวีซ่า (ถ้าเขาไม่อนุญาตวีซ่าให้ เงินก็ไม่ได้คืน)
- ต่อมาคือ ค่าเดินทาง ยิ่งถ้าต้องเดินทางด้วยเครื่องบิน ค่าใช้จ่ยก็ไม่น้อยนะครับ แถมถ้าคุณไม่ได้ถือวีซ่าอนุญาตให้อาศัยอยู่อย่างถาวร คุณต้องซื้อตั๋วทั้งไปทั้งกลับนะครับ จะซื้อตั๋วขาเดียวไม่ได้ครับ
- จากนั้นก็มีเรื่อง ค่าที่พักอาศัย หากเริ่มต้นด้วยการ เช่า ค่าเช่าก็ราคาไม่น้อยนะครับ และต้องมีจ่ายล่วงหน้า ยิ่งกว่านั้นในหลายๆประเทศ ก็จะต้องซื้อ Bond ครับ ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าแปลเป็นไทยเรียกว่าอะไรครับ ปกติจะป็นมูลค่าเท่ากับค่าเช่า 4 สัปดาห์ (หลายๆประเทศคิดค่าเช่ารายสัปดาห์)
ได้ที่อยู่อาศัยแล้ว ใช่ว่าจะอยู่ในบ้าน หรือ ห้องโล่งๆได้นะครับ อย่างน้อยก็ต้องมี ผ้าห่ม (ถึงไม่จำเป็นมีที่นอนก็เถอะ) หมอน และถ้าอยู่ไปนานๆ ของใช้ในบ้าน เช่น กาต้มน้ำ กะทะ ตะหลิว ตู้เย็น ไมโครเวฟ ก็เริอ่มจะมีความจำเป็น ซึ่งก็ต้องใช้เงินทั้งสิ้นครับ
- ถ้าไปศึกษาต่อ ก็ต้องจ่ายค่าเล่าเรียนครับ ซึ่งราคาก็ไม่ได้ถูกนะครับ ค่าเล่าเรียนในต่างประเทศ คอร์สละหมื่นบาท สองหมื่นบาท น่าจะหายากนะครับ
นี่แค่ เบื้องต้น นะครับ
ถ้าปัจจัยเบื้อต้น 2 เรื่องนี้ "ไม่ใช่ปัญหา"
ก็เริ่มมองหา แนวทางและช่องทาง ที่จะไปอาศัยอยู่ในต่างประเทศนะครับ
ก็ย้อนกลับไปด้านบนครับ ถามตนเองว่า อยากไปอยู่แบบชั่วคราว หรือ แบบถาวร
จากนั้น ก็ต้องเริ่ม "สร้างฝัน" ของตนเองครับ
ข้อมูลเรื่องการไปใช้ชีวิตในต่างประเทศมีมากมายครับในโลกอินเตอร์เน็ต
ผมมีข้อมูล จากเว็ปไซต์ของหน่วยงานรัฐ ของประเทศนิวซีแลนด์ ซึ่งเป็นข้อมูลที่ถูกต้อง หากใครสนใจ ผมเอาลิ้งค์มาให้ได้ครับ