ครอบครัวเรามีกันอยู่ 5 คน เราเป็นลูกคนกลาง
 
พี่สาวหมั้นแล้ว ออกไปอยู่กับสามี เปิดร้านก๋วยเตี๋ยวด้วยกัน 2 สาขา 
น้องชายที่มีสติช้ากว่าคนทั่วไป ต้องเรียนโรงเรียนประถมในวัด และเอกสารแพทย์ ประกอบการเรียนว่าน้องไม่เหมือนคนทั่วไป เพื่อให้น้องได้สิทธ์เลื่อนชั้นไปได้ (โรงเรียนธรรมดาบ้านๆอ่ะ เขาไม่อยากให้น้องเราเป็นคนซ้ำชั้น ซึ่งดีมากๆ ขอบคุณโรงเรียนด้วย)
 
ผ่านมา 2 ปีนี้ ไม่มีอะไดีขึ้นเลย แย่ลงทุกๆวัน
พี่สาวที่เคยขายของได้ประทังชีวิต ลูกค้าเริ่มไม่เข้าร้าน และทุกวันนี้ต้องเจ๊ง และเซ๊งร้าน เพราะไม่มีเงินจะจ่ายค่าที่ ค่าบ้าน และลูกน้อง
จนตอนนี้มีหนี้ที่ต้องค้างจ่าย ต้องเครีย 
 
น้องชาย เรียนออนไลน์ไม่ได้ เพราะไม่ปกติ ไม่สามารถจะใช้ชีวิตอยู่หน้าคอม หรือเปิดเรียนออนไลน์เองได้ เพราะน้องอ่านไม่ออก กดอะไรไม่เป็น พ่อแม่ต้องทำงานไม่สามารถอยู่ช่วยน้องเรียนได้ น้องจึงต้องดรอปเรียนไป และเนื่องจากพ่อแม่ต้องออกไปทำงานทุกวัน ก็กลัวน้องจะติดโควิด จึงให้น้องย้ายไปใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัด คนเดียว ให้ญาติช่วยเลี้ยงดู และส่งเงินให้ทุกเดือน
 
ส่วนเราต้องทำงาน ไม่ได้อยู่บ้านกับพ่อแม่ เราคิดถึงน้องมากๆ เป็นห่วงพี่และครอบครัวมากๆ พ่อก็มีโรคประจำตัว แม่ก็ไม่ค่อยแข็งแรง
เงินทุกบาทที่เราเก็บ ก็เอาไปช่วยพี่บ้าง เพราะเราเองก็มีไม่เยอะ ตอนนี้ค่าห้องก็ค้างจ่ายเขามา 2 เดือนแล้ว 
 
แมวก็หายไป 5 วัน เราเครียดมากๆ ตอนนี้นั่งอยู่ที่ระเบียง อยากจะโดดตึกลงมา เพราะรู้สึกผิดมากที่เก็บเเมวมาเลี้ยงแต่ดูแลไม่ดี ถ้าคนอื่นเก็บไปเขาจะเลี้ยงดีกว่านี้มั้ยคะ ทุกๆคนคิดว่ายังไงคะ
 
เป็นวันที่ปัญหาอะไรไม่รู้เยอะเเยะ  อยากหายไปให้มันจบจังเลยค่ะ ทุกคนต่อสู้กับอะไรบ้างคะ ปัญหาที่มันหนักกว่านี้ทุกคนก้าวผ่านมันไปยังไงคะ