ขอเล่าก่อนนะคือเราชื่ออุ้มอายุ17 เรามีเพื่อนคนหนึ่งเราสงสารเขามากเพราะเขาไม่มีพ่อแม่อยู่กับพี่ชายพี่สาวที่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด เราเลยบอกแม่ว่าอุ้มมีเพื่อนคนหนึ่งเขาน่าสงสารนะแม่ ให้เขามาช่วยงานที่ร้านแม่ได้ไหม คือแม่อุ้มเปิดร้านอาหาร ต้องการคนช่วยพอดี เราก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนให้แม่ฟังแม่ก็โอเคนะรับเพื่อนคนนี้ทำงาน พอเราไปบอกเพื่อนเพื่อนก็โอเคนะ สรุปเพื่อนก็มาทำงานกับแม่ พอทำได้สักพักอุ้มก็ไม่รู้นะแม่คิดอะไรให้เพื่อนของเรากลายเป็นลูกบุญธรรมเฉยเลย แต่ก็ไม่ได้อ่ะไรนะ อุ้มก็ยังพอรับได้ เพื่อนคนนี้ที่กลายเป็นลูกบุญธรรม คือแม่เราอ่ะรักเขามากกว่า ไม่เคยใช้ทำงานบ้าน ไม่เคยด่าว่าหรือตี คือแบบลูกบุญธรรมคนนี้ใช้ชีวิตสบายเลยอ่ะ แต่มันตกที่เราอ่ะต้องทำทุกอย่าง ทำงานบ้าน ช่วยงานแม่ที่ร้าน เลี้ยงน้อง แตกต่างกับลูกบุญธรรมเลย เอาง่ายๆอ่ะเหมือนเราก็เป็นทาสมันด้วย ต้องประเคนทุกอย่าง และอีกเรื่องหนึ่ง คือเรื่องออกจากบ้าน เรามีแฟนแล้วเราก็ชอบไปบ้านแฟนกลับมา เช่นไปเช้าก็กลับเย็นๆ ส่วนลูกบุญธรรมคนนี้ไปบ้านเพื่อน จะไปตอนไหนกับตอนไหนจะไปกี่วันไม่เคยตามไม่เคยบ่น แต่เราไปนะแต่ต้องเราเป็นเวลาผิดเวลานิดเดียวคือมาเป็นชุด ด่า ตี ไม่ให้กินข้าวบ้าง คืออุ้มจะขอถามว่าคนอื่นมันดีกว่าลูกในไส้ใช่ไหม