สวัสดีครับ
เอิ่มมม...นี้เป็นกระทู้แรก ขอกผมนะ ผิดตรงไหนขออภัย ด้วยครับ
เข้าเรื่องเลย
คือเมื่อวันที่ 13/08/64 เวลาประมาณ 17.30น ผมกลับมาจากที่ทำงาน หลังจากลงรถแล้ว ผมเดินไปซื้อข่าวที่ 7-11 ที่ฝั่งตรงข้าง (เป็นฝั่งตรงข้างกับ แมนชั้นที่ผมอยู่) หลังจากซื้อข้าวเสร็จ ก็เกิดฝนตกหนัก (หนักมาก) ผมที่ไม่มีร่ม ก็ได้เดินมาหลบฝนอยู่ หน้าร้านข้างๆ 7-11 ผมยืนหลับฝนอยู่นาน พอสมควรประมาณ 20 นาที ได้ มีผู้คนเดินผ่านไปมามากมาย (จะพิมทำไมวะท่อนนี้) แล้วก็มีผู้หญิงคนนึง เดินผ่านหน้าผมไปครับ ผมยาวใส่แว่น รูปร่างผอมเพรียว ผมด้านหน้าเปียก (หมายถึงเส้นผมของเธอนะครับ) และเธอเดินกางร่มคันเล็กๆ ผ่านหน้าผมไป ซึ่ง "ผมมองตามเธอด้วยความรู้สึกที่ว่า เห่ยย ตรงสเปคมาก"
แต่ ณ ตอนนั้น ก็ไม่ได้คิดอะไร หันกลับมาแล้วปล่อยความรู้สึกนั้นผ่านไป หลังจากนั้นผ่านไปประมาณ 10 นาที เธอคนเดิมก็เดินกลับมาครับ (เธอน่าจะเดินไปซื้อของซื้อกับข้าวไรงี้ มั้งเห็นขากลับมาถือถุงหูหิ้ว) เธอเดินผ่านหน้าผมไป และ ใช่ครับ "ผมมองตามเธอ 5555" ผมก็มองตามเธอไปเรื่อย และเธอก็หยุดเดินในระหว่างทางแยกครับ (เป็นทาง 3 แยกที่อยู่ข้างๆ ร้านที่ผมยืนอยู่) ตอนนั้นผมก็คิดใจเธอคงจะหยุดหลบฝนเพราะร่มเธอคันเล็กมาก เดินต่อน่าจะเปียก ไรงี้ แต่ เธอก็เดินต่อครับ ผมก็มองเธอว่าเธอจะเดินไปทางไหน เธอจะเลี้ยวเข้าซอยไป หรือจะเดินตรงไป (มองตามตลอด 555 ในช่วงนั้นยังไม่ห่างในช่วงสายตานะครับเลยมองเห็นได้) แล้วเธอก้เดินตรงไป รอข้ามถนน ที่ทางม้าลายครับ ผมก็คิดในใจว่า เห่ยย จะข้ามถนนไปฝั่งนั้นหรอ (ซึ่งเป็นฝั่งเดียวกับ แมนชั้นที่ผมอยู่) คือในใจคิดไปไกลเลยครับว่าเธอจะ อยู่ แมนชั้นเดียวกันรึเปล่าวะ (คือในหัวมันคิดไปของมันเองนะ ไม่ได้มีเจตนา อะไรทั้งนั้น) ทันใดนั้น เธอก็เดินข้ามถนนไป และใช่ครับ ผมเดินออกจากที่หลบฝน ทั้งๆอย่างนั้น (ซึ่งบอกตามตรงตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรอยู่) ผมเดินออกมา ตากฝนแบบตัวเปียก มือซ้ายถือข้าวกล่อง 7-11 มือขวาถือ แผ่นพับพลาสติก ที่ได้แถมมาจาก รถไฟฟ้า MRT ผมก็เอาขึ้นมาบังฝนช่วงหัวไว้ แล้วเดิยข้ามถนนไป ครับ ณ ตอนนั้นผมก็ยังมองเธออยู่ (แต่ผมมองรถก่อนข้ามถนน นะ) แล้วเธอก้เดินเข้าซอย อิสภาพ20 ไป ครับ ซึ่งเป็น ทางเดินไป แมนชั้น ผมด้วย (ตอนนั้นผมเปียกแล้วยกเว้นที่หัวที่มีแผ่นพับพลาสติกบัง ไว้) ผมก็เดินตากฝนตามหลังเธอ ผมเดินห่างจากเธอประมาณ 3 เมตร ครับ (ถึงตอนนี้คนอ่านคงคิดว่ามันเหมือนฉากโรคจิตเดินตามไรงี้ใช่ปะ แต่ มันไม่ใช่แบบนั้นนะครับ) ตอนนั้นในหัวผม คิดว่า เห่ยย..เราชอบเธอ ผมรู้สึกถูกใจเธอ (บ้าปะ...นี้มันรักแรกพบ เห่ยย ) เพลงมา!!
(มีจริงหรือ รักแรกพบเพียงสบตาแค่หนึ่งครั้ง แค่แรกเห็นเดินผ่านมาไม่พูดจา ไม่ทักไม่ทาย ไม่รู้ว่าใคร เหตุใดจึงรักกัน
ไม่มีทาง เรื่องเพ้อฝันความผูกพันอย่างง่ายดาย รักแรกพบมีอยู่จริงในนิยาย หนังสือนิทาน เพลงรักแสนหวาน กับความฝัน
* แต่วันนึงฉันผ่านมาพบเธอตรงนั้น ดวงใจ เป็นเดือดเป็นร้อนช่างทรมาน ราวกับโดนมนต์แม่มดสะกดพลัน นาทีนั้น ฉันรักเธอทันใด
** รักแรกพบแท้จริงเป็นอย่างไร เพราะเธอใช่หรือไม่ เปิดใจใครที่ฉันเป็น จากวันนั้น หัวใจรู้สึกเอง ชัดเจนว่าทุกสิ่ง เกิดขึ้นจริงใช่ฝันไป ได้พบจึงเข้าใจ มีอยู่จริง) บ้าไปแล้ว
ต่อนะ....
ผมเดินอยู่หลังเธอ ตอนนั้น ผมมีความคิดจะเข้าไปขอ face,Line,ig เธอเลยด้วย แต่ "ใช่ครับ...มันแค่คิดครับ...ขาไม่ขยับ" และระหว่างทาง มันมี หอพักอยู่หอนึงก่อนที่จะถึง แมนชั้นของผม ผมคิดว่าเธอต้องเลี้ยวแน่ๆเธอต้องอยู่หอนี้แน่ๆ แต่เธอเดินเลยไปครับ ผมก็อ่าวววว อะหรือว่า เธอจะอยู่แมนชั้นเดียวกับเรา โหห ตอนนั้นในหัวคือ เราต้องขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกัน และในจังหวะนั้นผมอาจจะกล้าขอ Line เธอก้ได้ (คือเข้าใจความรู้สึกที่ว่าคิดเข้าข้างตัวเองทุกอย่างปะ เชื้อว่าหลายคนต้องมี โมเม้นนี้) ( คือ คนอ่านอาจจะคิดว่า จะเวอร์อะไรขนาดนั้นใช่ปะ แต่ โมเม้นนี้มันเหมือนกับ การที่เราแอบชอบใครสักคนแล้ว ชอบมองหาเขา ชอบไปเดินผ่านเขา ถ้าเป็นสมัยเรียนก้คงประมาณเดินผ่านหน้าห้องเขา เดินไปเดินมา เหลือบๆมอง ไรงี้ เชื้อว่าต้องมีคนเข้าใจความรู้สึกนี้ )
ต่อนะ....
ค้วยความที่ในหัวมันคิดไปแบบนั้น ผมก็เขินตัวเอง5555 แล้ววิ่งนำหน้าเธอไป555555 (วิ่งไม่เร็ว) หลังวิ่งผมนำหน้าเธออยู่ประมาณ 3 เมตร แล้วก้ก็วิ่งเข้า ใต้ตึกแมนชั้น ของผมไป และใช้คีย์การ์ด เปิดประตู จังหวะนั้น ผมก็หันมามองข้างหลังว่าเธอ เธอเดินตามเข้ามารึเปล่า (ยังไม่ได้กดลิฟต์5555) ผ่านไปประมาณ 10 วิ เห่ยย เธอไม่ได้เดินตามหลังผมมา ผมก็เดินออกประตู ไปชะโงก ดูว่าเธอเดินไปไหน และ ใช่ครับ เธอไม่ได้อยู่แมนชั้นเดียวกัน 55555 (คือทาง หน้าแมนชั้น ผมเป็นทาง 3 แยก แมนชั้นผมอยู่ตรงมุม ทางแยกพอดี) ผมวิ่งตรงเข้า แมนชั้น แต่เธอเลี้ยวขวา ไปอีกทาง 5555 จบแล้วครับ ผมมองเห้นแต่ร่มของเธอจนสุดสายตา แล้วก้กลับห้องมา เปิด google map ( 55555 ขำวะ ) ดูว่า ทางที่เธอเลี้ยวขวาเข้าไป มันมีหอพักอยู่ด้วยหรอ (ผมไม่เคยไปทางนั้นเลย)
สรุปมันมีหอพักบ้านพัก ไรงี้ แล้วผมก็มาตั้ง กระทู้นี้แหละครับ หืมมม บ้าบอเนอะ เพื่อไรวะเนอะ (เพราะไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกดีๆ นี้มั้งจะปล่อยลืมไปเลยก้เสียดาย) ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในไม่กี่นาทีนะครับ กระทู้อาจจะยาวๆ ช่วงเวลาที่เดินตากฝนอยู่ข้างหลังเธอ ก็ประมาณ 18:00น นิดๆมั้ง
ปล.ถ้าเธอผ่านมาได้อ่านกระทู้นี้ ก็ไม่มีอะไรจะบอกเธอหลอก แต่ถ้าเธอได้อ่านได้เม้นเราก็ คงดีใจแหละ
#ถ้าแท็กผิดห้อง ขอโทษด้วย ครับ
ตามหาสาวแว่น ในวันที่ฝนตกหนัก ในวันที่ 13/08/2564 เวลาประมาณ 18:00 ณ.อิสรภาพ 20
เอิ่มมม...นี้เป็นกระทู้แรก ขอกผมนะ ผิดตรงไหนขออภัย ด้วยครับ
เข้าเรื่องเลย
คือเมื่อวันที่ 13/08/64 เวลาประมาณ 17.30น ผมกลับมาจากที่ทำงาน หลังจากลงรถแล้ว ผมเดินไปซื้อข่าวที่ 7-11 ที่ฝั่งตรงข้าง (เป็นฝั่งตรงข้างกับ แมนชั้นที่ผมอยู่) หลังจากซื้อข้าวเสร็จ ก็เกิดฝนตกหนัก (หนักมาก) ผมที่ไม่มีร่ม ก็ได้เดินมาหลบฝนอยู่ หน้าร้านข้างๆ 7-11 ผมยืนหลับฝนอยู่นาน พอสมควรประมาณ 20 นาที ได้ มีผู้คนเดินผ่านไปมามากมาย (จะพิมทำไมวะท่อนนี้) แล้วก็มีผู้หญิงคนนึง เดินผ่านหน้าผมไปครับ ผมยาวใส่แว่น รูปร่างผอมเพรียว ผมด้านหน้าเปียก (หมายถึงเส้นผมของเธอนะครับ) และเธอเดินกางร่มคันเล็กๆ ผ่านหน้าผมไป ซึ่ง "ผมมองตามเธอด้วยความรู้สึกที่ว่า เห่ยย ตรงสเปคมาก"
แต่ ณ ตอนนั้น ก็ไม่ได้คิดอะไร หันกลับมาแล้วปล่อยความรู้สึกนั้นผ่านไป หลังจากนั้นผ่านไปประมาณ 10 นาที เธอคนเดิมก็เดินกลับมาครับ (เธอน่าจะเดินไปซื้อของซื้อกับข้าวไรงี้ มั้งเห็นขากลับมาถือถุงหูหิ้ว) เธอเดินผ่านหน้าผมไป และ ใช่ครับ "ผมมองตามเธอ 5555" ผมก็มองตามเธอไปเรื่อย และเธอก็หยุดเดินในระหว่างทางแยกครับ (เป็นทาง 3 แยกที่อยู่ข้างๆ ร้านที่ผมยืนอยู่) ตอนนั้นผมก็คิดใจเธอคงจะหยุดหลบฝนเพราะร่มเธอคันเล็กมาก เดินต่อน่าจะเปียก ไรงี้ แต่ เธอก็เดินต่อครับ ผมก็มองเธอว่าเธอจะเดินไปทางไหน เธอจะเลี้ยวเข้าซอยไป หรือจะเดินตรงไป (มองตามตลอด 555 ในช่วงนั้นยังไม่ห่างในช่วงสายตานะครับเลยมองเห็นได้) แล้วเธอก้เดินตรงไป รอข้ามถนน ที่ทางม้าลายครับ ผมก็คิดในใจว่า เห่ยย จะข้ามถนนไปฝั่งนั้นหรอ (ซึ่งเป็นฝั่งเดียวกับ แมนชั้นที่ผมอยู่) คือในใจคิดไปไกลเลยครับว่าเธอจะ อยู่ แมนชั้นเดียวกันรึเปล่าวะ (คือในหัวมันคิดไปของมันเองนะ ไม่ได้มีเจตนา อะไรทั้งนั้น) ทันใดนั้น เธอก็เดินข้ามถนนไป และใช่ครับ ผมเดินออกจากที่หลบฝน ทั้งๆอย่างนั้น (ซึ่งบอกตามตรงตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรอยู่) ผมเดินออกมา ตากฝนแบบตัวเปียก มือซ้ายถือข้าวกล่อง 7-11 มือขวาถือ แผ่นพับพลาสติก ที่ได้แถมมาจาก รถไฟฟ้า MRT ผมก็เอาขึ้นมาบังฝนช่วงหัวไว้ แล้วเดิยข้ามถนนไป ครับ ณ ตอนนั้นผมก็ยังมองเธออยู่ (แต่ผมมองรถก่อนข้ามถนน นะ) แล้วเธอก้เดินเข้าซอย อิสภาพ20 ไป ครับ ซึ่งเป็น ทางเดินไป แมนชั้น ผมด้วย (ตอนนั้นผมเปียกแล้วยกเว้นที่หัวที่มีแผ่นพับพลาสติกบัง ไว้) ผมก็เดินตากฝนตามหลังเธอ ผมเดินห่างจากเธอประมาณ 3 เมตร ครับ (ถึงตอนนี้คนอ่านคงคิดว่ามันเหมือนฉากโรคจิตเดินตามไรงี้ใช่ปะ แต่ มันไม่ใช่แบบนั้นนะครับ) ตอนนั้นในหัวผม คิดว่า เห่ยย..เราชอบเธอ ผมรู้สึกถูกใจเธอ (บ้าปะ...นี้มันรักแรกพบ เห่ยย ) เพลงมา!!
(มีจริงหรือ รักแรกพบเพียงสบตาแค่หนึ่งครั้ง แค่แรกเห็นเดินผ่านมาไม่พูดจา ไม่ทักไม่ทาย ไม่รู้ว่าใคร เหตุใดจึงรักกัน
ไม่มีทาง เรื่องเพ้อฝันความผูกพันอย่างง่ายดาย รักแรกพบมีอยู่จริงในนิยาย หนังสือนิทาน เพลงรักแสนหวาน กับความฝัน
* แต่วันนึงฉันผ่านมาพบเธอตรงนั้น ดวงใจ เป็นเดือดเป็นร้อนช่างทรมาน ราวกับโดนมนต์แม่มดสะกดพลัน นาทีนั้น ฉันรักเธอทันใด
** รักแรกพบแท้จริงเป็นอย่างไร เพราะเธอใช่หรือไม่ เปิดใจใครที่ฉันเป็น จากวันนั้น หัวใจรู้สึกเอง ชัดเจนว่าทุกสิ่ง เกิดขึ้นจริงใช่ฝันไป ได้พบจึงเข้าใจ มีอยู่จริง) บ้าไปแล้ว
ต่อนะ....
ผมเดินอยู่หลังเธอ ตอนนั้น ผมมีความคิดจะเข้าไปขอ face,Line,ig เธอเลยด้วย แต่ "ใช่ครับ...มันแค่คิดครับ...ขาไม่ขยับ" และระหว่างทาง มันมี หอพักอยู่หอนึงก่อนที่จะถึง แมนชั้นของผม ผมคิดว่าเธอต้องเลี้ยวแน่ๆเธอต้องอยู่หอนี้แน่ๆ แต่เธอเดินเลยไปครับ ผมก็อ่าวววว อะหรือว่า เธอจะอยู่แมนชั้นเดียวกับเรา โหห ตอนนั้นในหัวคือ เราต้องขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกัน และในจังหวะนั้นผมอาจจะกล้าขอ Line เธอก้ได้ (คือเข้าใจความรู้สึกที่ว่าคิดเข้าข้างตัวเองทุกอย่างปะ เชื้อว่าหลายคนต้องมี โมเม้นนี้) ( คือ คนอ่านอาจจะคิดว่า จะเวอร์อะไรขนาดนั้นใช่ปะ แต่ โมเม้นนี้มันเหมือนกับ การที่เราแอบชอบใครสักคนแล้ว ชอบมองหาเขา ชอบไปเดินผ่านเขา ถ้าเป็นสมัยเรียนก้คงประมาณเดินผ่านหน้าห้องเขา เดินไปเดินมา เหลือบๆมอง ไรงี้ เชื้อว่าต้องมีคนเข้าใจความรู้สึกนี้ )
ต่อนะ....
ค้วยความที่ในหัวมันคิดไปแบบนั้น ผมก็เขินตัวเอง5555 แล้ววิ่งนำหน้าเธอไป555555 (วิ่งไม่เร็ว) หลังวิ่งผมนำหน้าเธออยู่ประมาณ 3 เมตร แล้วก้ก็วิ่งเข้า ใต้ตึกแมนชั้น ของผมไป และใช้คีย์การ์ด เปิดประตู จังหวะนั้น ผมก็หันมามองข้างหลังว่าเธอ เธอเดินตามเข้ามารึเปล่า (ยังไม่ได้กดลิฟต์5555) ผ่านไปประมาณ 10 วิ เห่ยย เธอไม่ได้เดินตามหลังผมมา ผมก็เดินออกประตู ไปชะโงก ดูว่าเธอเดินไปไหน และ ใช่ครับ เธอไม่ได้อยู่แมนชั้นเดียวกัน 55555 (คือทาง หน้าแมนชั้น ผมเป็นทาง 3 แยก แมนชั้นผมอยู่ตรงมุม ทางแยกพอดี) ผมวิ่งตรงเข้า แมนชั้น แต่เธอเลี้ยวขวา ไปอีกทาง 5555 จบแล้วครับ ผมมองเห้นแต่ร่มของเธอจนสุดสายตา แล้วก้กลับห้องมา เปิด google map ( 55555 ขำวะ ) ดูว่า ทางที่เธอเลี้ยวขวาเข้าไป มันมีหอพักอยู่ด้วยหรอ (ผมไม่เคยไปทางนั้นเลย)
สรุปมันมีหอพักบ้านพัก ไรงี้ แล้วผมก็มาตั้ง กระทู้นี้แหละครับ หืมมม บ้าบอเนอะ เพื่อไรวะเนอะ (เพราะไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกดีๆ นี้มั้งจะปล่อยลืมไปเลยก้เสียดาย) ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในไม่กี่นาทีนะครับ กระทู้อาจจะยาวๆ ช่วงเวลาที่เดินตากฝนอยู่ข้างหลังเธอ ก็ประมาณ 18:00น นิดๆมั้ง
ปล.ถ้าเธอผ่านมาได้อ่านกระทู้นี้ ก็ไม่มีอะไรจะบอกเธอหลอก แต่ถ้าเธอได้อ่านได้เม้นเราก็ คงดีใจแหละ
#ถ้าแท็กผิดห้อง ขอโทษด้วย ครับ