ตอนนี้เรารู้สึกเเย่มาก เรียนก็ไม่รู้เรื่อง สอบกี่ครั้งๆก็ตก  ตกทุกวิชาที่สอบ มีการบ้านก็ทำไม่เป็นเพราะเรียนไม่รู้เรื่อง ยิ่งเรียนไปเรื่อยๆก็มีเเต่เเย่ลงๆ เราพยายามจัดสรรเวลาของตัวเองว่า1วันเราต้องทำไรบ้างเพื่อที่จะได้เเบ่งเวลาในการเรียนให้เหมาะสม เเต่สุดท้ายเราจะพยายามเเค่ไหนมันก็ไม่ดีเท่าที่ควร หรือไม่ดีเลยก็ว่าได้ ตอนเเรกเราคิดว่าจะลาออกเเล้วค่อยไปเรียนปีหน้าพร้อมรุ่นน้อง เผื่อในตอนนั้นจะสามารถไปโรงเรียนได้เต็มที่ จะได้ใช้เวลาในการเรียนได้เต็ม100% เเต่ทางครอบครัวคงไม่สนับสนุน ได้เเต่พูดว่าถ้าเราตั้งใจเรียนมากกว่านี้ เราก็คงทำได้เเน่ เเต่คือเราพยายามทำเต็มที่เเล้ว เเต่เต็มที่ของเราอาจจะไม่ดีเท่าที่ควรสำหรับคนอื่น
เรามีเพื่อนคอยซัพพอร์ตนะคะ เเบบว่าพรุ่งนี้มีสอบอย่าลืมอ่านหนังสือน่ะ เราก็อ่าน ข้อไหนทำไม่ได้เพื่อนก็ช่วย เเต่ก็นะใครจะมาคอยช่วยเราอยู่ตลอด เราพยายามยืนด้วยสองขาของตนเองให้ดีที่สุดเเล้ว เเต่มันก็ไม่ไหวจริง