สวัสดีค่ะ เป็นครั้งแรกที่มาตั้งกระทู้ในพันทิปเลย TT มีเรื่องอยากเล่าและระบายปมในใจมากๆเลยค่ะเราเก็บมานานเกินไปแล้วมันทำให้ไม่สบายใจมาถึงตอนนี้ ขอเล่าเลยละกันนะคะ
ตอนเราอยู่มัธยมต้น ม.2 เทอม2
มีเพื่อนผู้ชายคนนึงตั้งฉายาให้เราว่า “อีหน้าผี “ เป็นอะไรที่เจ็บและอายนะทุกคน เพราะเพื่อนจะพูดดังๆว่า อีผี มันน่าอายจริงๆนะเจ้าตัวที่ตั้งฉายาให้เราพอจบเทอมเขาก็ได้ย้ายโรงเรียนและทิ้งสิ่งแย่ๆแบบนี้ไว้ให้เราค่ะ  แต่จะมีช่วงเหตุการณ์นึงที่เราไม่เคยลืมนะคะเจ็บที่สุดและโกรธมาก จะมีครูผู้ชายสอนวิชาคณิตศาตร์ เพื่อนอยู่ดีๆก็บอกเขาว่า อยากรู้ฉายาเราไหม แกบอกอยากรู้มันเลยกระซิบบอก และครูก็พูดออกมาดังๆว่า อีผี แล้วเพื่อนก็ขำ เราจำได้ว่าเราร้องไห้ออกมาและบอกว่ามันตลกมากหรอ เพื่อนสนิทก็ปลอบเรา เขาก็ขอโทษเรา เราโดนเรียกอีผีบ่อยจากพวกเพื่อนผู้ชาย
พอเราขึ้นม.ปลายมาเราไม่โดนล้อเเล้วเพราะคิดว่าทุกคนเติบโตขึ้นและมีเหตุผลมากพอที่จะพูดอะไรดีๆไม่พูดทำร้ายจิตใจกัน*เฉพาะบางคนนะ* แต่ว่าโชคร้ายหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้ เราได้ครูที่สอนคณิตเป็นที่ปรึกษาค่ะ! และมีคนที่เคยล้อเราได้มาอยู่ห้องเดียวกันอีก แต่มันเลิกล้อแล้วค่ะเพราะทะเลาะกันไม่ได้คุยกันต่างคนต่างอยู่  พอขึ้นม.5มา สิ่งที่เราเคยโดนล้อมาเราก็ลืมๆมันไปเพราะเจอเพื่อนใหม่ที่ดีกับเรา แต่ครูคนนี้ก็ยังไม่ลืมฉายาเรานะคะ ตอนม.6 เขาเคยพูดขึ้นมาว่า ฉายาไอ *ชื่อจริงเรา อะไรนะ เรารีบพูดเลยว่า ลืมๆมันไปเถอะค่ะอย่าพูดถึงเลยหนูไม่ชอบ แล้วทุกคนลองคิดดูเพื่อนคนอื่นที่เขาไม่เคยมารู้เขาต้องรู้ไหมอ่ะ ถ้ารู้เราจะโดนล้อแบบนี้อีกมั้ย เราไม่เคยลืมนะคะฉายา ๆนี่เราเป็นคนอดทนค่ะแค่เก็บไว้ในใจไม่เคยได้บอกใครว่าเรารู้สึกแย่แค่ไหน  จนตอนนี้เราอายุ19ปีค่ะ เราใช้ชีวิตที่ไม่กล้าจะเปิดเผยหน้าตัวเองเท่าไหร่ แทบจะไม่เลย เราขอบอกตรงนี้นะคะ ในความคิดของเรา เราไม่ได้หน้าตาดี แต่เราไม่ได้หน้าผีนะคะทุกคน เราส่องกระจกและดูตัวเองให้กำลังใจตัวเองมาตลอดว่า หน้าเราก็คนปกติทั่วไปเลย แต่ในใจเรามันเป็นปมไปแล้วเราไม่กล้าแสดงออกอะไรเลย ในเฟส ไอจี เราไม่กล้าที่จะลงรูปหน้าตัวเองเพราะไม่มีความมั่นใจมาตลอด  เรากลัวมันมาตลอด อยากลงรูปนะแต่ก็ลงได้แค่ โคสเฟรนที่มีเฉพาะเพื่อนสนิทเท่านั้น  เราพยายามแล้วนะแต่กลัวไปหมดเหมือนคนขี้ขลาด TT

กระทู้นี้เราแค่อยากระบายและเล่าให้ฟัง
ใครที่ผ่านเข้ามาเห็นมาอ่าน แวะให้กำลังใจและให้คำแนะนำเราบ้างน้าาา

ปล.ถึงเราจะกลัวแต่เราก็ยังใช้ชีวิตให้ตัวเองมีความสุขอยู่บ่อยๆนะคะ