โดนล้อจนเป็นปมในหัวใจเรา

คือเป็นที่โดนคนอื่นรังเกียจเป็นประจำ ตั้งเเต่สมัยประถม มัธยม ยันมหาลัย. คือเขายังไม่รู้นิสัยใจคอเราเลย. เเต่ทุกคนก็จะออกห่างเราก่อน เพราะด้วยหน้าตาเราด้วย สมัยเด็กๆ ก็เป็นคนผมหยิกๆคล้ายๆเงาะป่าตัวดำๆ เราโดนล้อมาตลอด. เดินไปไหนมาไหนก็ได้ยินเเต่เสียงคนพูดแบบนี้จนเราไม่กล้าที่จะสบตาใคร ไม่ค่อยอยากคุยกับใคร พอมาตอน ม.ต้น เราก็ยืดผมอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองให้มากที่สุดเเต่มันก็ยังไม่ที่สุด เเม้เวลาจะเปลี่ยนไปเเต่เราก็ยังได้ยินเสียงของคนอื่นพูดอยู่เหมือนเดิม. จนเราเข้ามหาลัย ไม่กล้าที่จะปรึกษาเรื่องของเราให้ใครฟังเลย เนื่องจากเคยโดนเพื่อนหักหลังมาเเล้วเราก็ระเเวง เหนื่อยที่ทนฟังคนอื่นพูด ว่าเรา อีดำ. อีหยิก อีหน้า..... เราเป็นแบบนี้เราผิดด้วยหรอวะ เคยบอกตัวเองว่าจะไม่อ่อนแอให้ใครเห็น จะร้องไห้อยู่คนเดียวก็พอ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เพี้ยนปักหมุด
เป็นคนมีปมเหมือนกันคะ555
เพื่อช่วยได้

เราโดนล้อว่าอีดำ ตอนประมาณประถม
เราไม่มีเพื่อนด้วยเพราะโดนล้อและโดนแบน เราเลยเปลี่ยนตัวเอง โดยไม่ฉีดยาขาว มันใช้เวลานานมากๆเพราะเป็นปัญหาของเรา เราก็อยากแก้เอง เอาเก็บตังซื้อครีมบำรุงผิวตอนกลางคืน และครีมกันแดด ศึกษาวิธีที่จะทำให้ได้ผลดีที่สุด
(ฝาเราจะเลือกซื้อได้แล้วดู YouTube ไปหลายวีดีโอมาก และเสียเวลาว่าวิธีที่ได้ผลที่สุด)
ตอนนั้นเราดำที่สุดในครอบครัว แต่ตอนนี้เราขาวที่สุดก็ไม่ขาวเท่าa4 แค่ขาวใสผิวสีน้ำตาล
พอจบป 6 ขึ้นมอต้นมีปัญหาเรื่องฟันมันเกซึ่งเราก็โดนล้ออีก เราโมโหจนทนไม่ไหวเลยบอกว่า ถ้ากูสวยอย่ามาง้อกูนะ (เราร้องไห้นะตอนที่พูดจบ555)
เราไม่ใช่คนสวยแต่เรามั่นน่า หรือหน้าด้านแล้ว
        
        ก็ตอนช่วงประถมอยู่คนเดียวมาตั้ง 6 ปีอยู่คนเดียวต่อไปอีกสัก 6 ปีจะเป็นอะไรใน(หัวเราคิดแบบนี้)

พอจบวันนั้นอีกวันนึงมันก็ดีขึ้นเราก็มีเพื่อนบ้างแต่ก็ไม่เยอะประมาณ 2-3 คน
คุยกันต่อหลังไมค์ได้นะคะ
เพี้ยนสวัสดี
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่