ซีรีส์วิถีเด็กฝึกงาน “ศูนย์การเรียนไร่ส้มวิทยา อ.ฝาง จ.เชียงใหม่” 37 ตอนจบ

ยินดีต้อนรับเข้าสู่เรื่องเล่า
ซีรีส์วิถีเด็กฝึกงาน | ศูนย์การเรียนไร่ส้มวิทยา อ.ฝาง จ.เชียงใหม่ 
🗓 24•กุมภาพันธ์-30•เมษายน•2019
     เราเรียน 5 ปี ฝึกงาน 5 ครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นการฝึกงานที่มากกว่าการฝึกงาน ครบทุกรสชาติ ครบทุกความรู้สึก รวมทุกตอนไว้ในกระทู้เดียว ขอยกย่องการฝึกงานครั้งนี้ ให้เป็นอีกหนึ่งสตอรี่ที่ดีที่สุดในชีวิตอีกเรื่องเลย 
ตอนที่1 | จุดเริ่มต้น 🌲
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เราได้ไปออกค่ายครูบ้านนอกกับมูลนิธิกระจกเงา แล้วพบว่าที่มูลนิธิรับเด็กฝึกงานด้วย เราสนใจมาก ๆ เพราะเป็นหนึ่งในคนที่ชอบทำงานอาสา เราก็เลยชวนเพื่อนและติดต่อขอไปฝึกงานที่มูลนิธิกระจกเงา เชียงราย เป็นเวลา2 เดือน 

1ปีที่แล้ว เมื่อใกล้ถึงกำหนดเวลาที่เราจะต้องไป ปรากฏว่า ที่ฝึกงานเต็ม แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างและแต้มบุญที่เหลืออยู่ ได้รับความช่วยเหลือจากพี่สายลมและพี่โอ๊ตจึงทำให้พวกเราได้ไปฝึกงานที่ศูนย์การเรียนไร่ส้มวิทยา เป็นมูลนิธิกระจกเงาเชียงใหม่ และเป็นนักศึกษารุ่นแรกของที่นั่น 

🗓 24•02•2019 - 30•04•2019 
ตลอด2 เดือนของการฝึกงาน เราได้รับประสบการณ์ดี ๆ มากมาย เราอิ่มเอมใจจนไม่สามารถเก็บไว้คนเดียวได้ เราจึงอยากแบ่งปันเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน
🗓 Day0 24•02•2019 
สวัสดีมูลนิธิกระจกเงาเชียงราย 
วันนี้เราลงเครื่องทุ่มกว่าๆ เราก็เรียกGrap เพื่อเดินทางมายังมูลนิธิกระจกเงาเชียงราย กว่าจะมาถึงที่มูลนิธิ อื้อหือ ทั้งมืดทั้งเปลี่ยวเลยค่ะคุณขาา แต่ไม่ต้องกลัวไป เพราะสำหรับพี่คนขับนั้น พวกเราน่ากลัวกว่าทางเปลี่ยวนี่อีก555 

พอมาถึงก็จะมีเพื่อนมารอต้อนรับ(มิ้นต์บ้านเขียว) มิ้นต์มาต้อนรับและได้จัดแจงที่พักให้กับพวกเราทั้ง 4 คน อ้อย+อุ้ม นอนบ้านเขียว ส่วน หยง+หมวย นอนบ้านท่อม (แค่ชื่อบ้านก็บรรเทิงแล้วจ้าาา)5555 เก็บของเสร็จเพื่อนชวนเราไปกินปิ้งย่างกับเพื่อนคนอื่น ๆ อีกด้วย เมื่อคืนวานสนุกมาก ด้วยความเฟรนลี่อันขีดสุดของพวกเรา(หรือเปล่านะ) ทำให้พวกเรานั้นได้รู้จักเพื่อนหลายคนเลย ปล.ที่มูลนิธินี้นักศึกษาฝึกงานเยอะมาก ตั้ง 50 คนแหน่ะ ครึกครื้นสุดๆ 

เมื่อเราเล่นสมสิบ รวมไปถึงแวร์วูลฟ์จนถึง 4 ทุ่มแล้ว เราก็แยกย้ายกันไปนอน(ที่นี่มีกฏว่าหลัง4ทุ่มห้ามเสียงดัง) ก่อนนอนเราก็มาอาบน้ำ OMG น้ำเย็นมาก หนาวสุด ๆ ไปเลยจ่ะนายจ๋า ฮรืออ ตอนเรียนมีแต่ร้อนกับร้อน ตอนนี้ฉันมีหน้าหนาวกับคนอื่นเขาแล้ววววว~ อ๋ออออ ลืมบอกไปว่าที่บ้านเขียวหลังนี้มีสมาชิกหญิงล้วนประมาณ 10 คน และมีเพื่อนอิสลามด้วย เราสังเกตเห็นเขากำลังทำอะไรสักอย่าง ลุก นั่ง ลุก นั่ง จนเขาทำเสร็จเราก็เลยขออนุญาตถามเขาด้วยความสนใจอยากรู้ 

เพื่อนก็ไม่ลังเลที่จะตอบคำถามเรา ว่านั่นคือการละหมาด และเราก็สนใจและมีคำถามเกี่ยวกับศาสนาอิสลามมากมาย เพื่อนก็ดีใจที่เราถามและเต็มใจตอบเพื่อเป็นการให้ความรู้เราเป็นอย่างดี คือดีมากจริง ๆ เพราะการที่เราเรียนในหนังสือ ก็ไม่ดีเท่าการที่เราได้สัมผัสและเรียนรู้กับตัวบุคคลนั้นด้วยตนเอง 
การที่เราได้ออกมาฝึกงาน และได้มีโอกาสมาใช้ชีวิตกับคนที่มาจากคนละครอบครัว นับถือศาสนาที่แตกต่าง เราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีมาก ๆ มันทำให้เราเกิดการปรับตัวและได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ทำให้เราเข้าใจคนอื่น และได้รับฟังความคิด และทัศนคติของคนอื่น ๆ อีกด้วย แค่คืนมาถึงก็สนุกแล้วจ้าาาา

———————-—🌲🚗🌻————————-

ส่วนวันแรกของการฝึกงาน 
🗓 Day1 25•02•2019 
วันนี้เราก็ตื่นมาแต่เช้า(ถามว่าหนาวขนาดนี้ พวกเราอาบน้ำมั้ย) คำตอบก็ตามนั้นหล่ะฮะท่านผู้ชม55555  เอาเป็นว่ากด Skipไปตอนกินข้าวเลยละกัน😂 เราลงไปกินข้าวที่พี่เขาทำไว้ให้ พี่บิ๋ม(หัวหน้าโครงการนักศึกษาบ้าฝึกงาน)ก็ได้เรียกเราไปแนะนำตัวให้เพื่อนๆคนอื่นรู้จัก หลังจากนั้นแยกย้านกันไปทำความสะอาด 

พอ 9 โมง พี่บิ๋มมก็เรียกพวกเรา 4 สาว ไปปฐมนิเทศทำความรู้จักเกี่ยวกับมูลนิธิและการทำงานของที่นี่ ทำความรู้จักซึ่งกันและกัน ถามถึงความคาดหวังและความถนัดของพวกเรา และได้พาพวกเราไปทำความรู้จักกับพี่ๆ เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ และได้ไปช่วยงานร้านอีบ้านนอกอีกด้วย (เย็บถุง)

พอเลิกงานพลอยและเจนก็พาพวกเราเดินไปซื้อเครป ผ่านทุ่งนา ผ่านหมู่บ้าน ผ่านวัด และผ่านภูเขาไปกี่ลูกไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือว่า ไกลมากกกกก พอไปถึงอื้อ เครปอร่อยดี ราคาถูกด้วย กินไป เล่นมุกกันไป ชมบรรยากาศข้างทางไปด้วย คือดีมาก ๆ เลย กลับมาเราก็มากินข้าวและเล่นเกมแวร์วูลฟ์กันต่อ ขำขันกันไปจ้า เป็นเกมที่สร้างความสัมพันธ์(หรือความแตกแยก)ได้เป็นอย่างดีเลย55555

สำหรับคืนนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่จะได้นอนที่มูลนิธิกระจกเงาเชียงราย เพราะวันพรุ่งนี้เราต้องเดินทางไปที่ศูนย์การเรียนไร่ส้มวิทยา ที่เชียงใหม่ เราต้องไปฝึกงานที่นั่น 2 เดือน ถึงแม้จะอยู่ที่นี่แค่ 2 วัน แต่มันสนุกจริง ๆ อินอะไรเบอร์นี้ ขอบคุณมิตรภาพที่ดีจากเพื่อน ๆ ที่มาฝึกงานนะ ถึงจะเวลาสั้น ๆ แต่มันก็เป็นมิตรภาพที่ดีจริง ๆ เอาไว้มีโอกาสคงได้เจอกัน
ตอนที่2 | สิ้นสุดเส้นทางร้อยโค้ง 🛣
🗓 Day2 26•02•2019 
Morning teacher how r u to day?  
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ที่มูลนิธิกระจกเงาเชียงราย หน้าที่เช้านี้ของเราคือการไปช่วยเพื่อนพลอย(ม.บูรพา) เช็ดสินค้า และจัดสต๊อกสินค้าในร้านอีบ้านนอก ทำงานไป กินเฟรนช์ฟรายด์ร้านพี่อ้อไป ฟังเพลงและแหกปากร้องเพลงกันไป เล่นมุกตบมุกกันโบ๊ะบ๊ะโบ๊ะบ๊ะ ฮามาก(นี่พึ่งรู้จักกันจริง ๆใช่มั้ย)😂หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ พี่สายลมพี่เลี้ยงของพวกเราก็ได้มารับเราและออกเดินทางจากเชียงราย มุ่งหน้าสู่เชียงใหม่ แล้วประเด็นคือเราสี่สาวแสนสวย(สวยมาก สวยจริงๆนะ)👸🏻555~ ก็ได้นั่งหลังกระบะ เพราะอยากสูดอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอด และดูบรรยากาศข้างทางให้เต็มตา(สาบานว่าพูดความจริง?555)

ประเด็นคือวันนี้แดดมันร้อนมาก เอ๊ะ มันก็ร้อนของมันแบบนี้ทุกวันอยู่แล้วนะ อ่ะ นั่นแหละ มันร้อนมาก ๆ พวกเราทุกคนก็หาเสื้อ หาผ้า หาหมวก มาใส่มาห่มกันเพื่อบังแดดแล้วก็ถ่ายรูปส่งให้อาจารย์ดู อาจารย์บอกว่าเราเหมือนต่างด้าวมาก ฮรือออ อาจ๊ารรรรรรย์ ขำ555555 กว่าจะถึงเชียงใหม่เล่นเอาผมเป็นสังกะตังอยู่เหมือนกันนะไกลมาก ผ่านหลายหมู่บ้าน ผ่านภูเขาหลายลูก เล่นมุกและร้องเพลงจนเหนื่อย และมากสุดคือเราผ่านมาหลายโค้งมากๆ #นักศึกษาฝึกงานกับเส้นทางร้อยโค้ง สนุกมากจ้าพี่จ๋าา แทบอ้วกกันเลยทีเดียว 😂

————————🌲🚗🌈———————

สิ้นสุดเส้นทางร้อยโค้ง
ในที่สุดเราก็มาถึงสักที ศูนย์การเรียนไร่ส้มวิทยา พอมาถึงเราก็ได้ทำความรู้จักกับคณะครูทุกท่าน พ่อครูน้อย ครูดาว ครูผอง ครูแอร์ ครูมีหล้า ครูบอย และพี่เลี้ยงของเราพี่สายลม พี่เอ๋ พี่ท็อป 🙆🏻‍♂️ และขออวดหน่อยว่าเราคือนักศึกษารุ่นแรกของมูลนิธิกระจกเงาเชียงใหม่ด้วยนะ เป็นไง ดูอลังการงานสร้างหล่ะสิท่า5555 พอเราคุยถึงความเป็นมา ข้อตกลง และจุดประสงค์(โฟกัสที่ความสุขของเด็กเป็นหลัก) รวมถึงหน้าที่คร่าว ๆ ตลอดการฝึกงานแล้ว พี่สายลมกับหยงก็ออกไปตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบเพื่อมำทำกับข้าว 

ผู้สาวขาเลาะ
ก่อนไปพี่สายลมได้สอนวิธีการเปิดกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ให้กับพวกเรา กุญแจหายได้แต่ส้อมห้ามหาย🛵 และเรากับอุ้มก็จัดการเลยจ้า ผู้สาวขาเลาะออกแว้นกันนิดนึงเป็นการสำรวจพื้นที่ อุ้มก็แสดงความเป็นวิศวะโยธาด้วยการเอาตัวไปวัดกับถนน เสื้อนี่เป็นสีดินแดงเลย ดีนะไม่เป็นอะไรมาก แค่เสื้อเกือบขาด ตอนนั้นหัวเราะจนแทบล้ม หัวเราะจนทนไม่ไหว เอาฮาตั้งแต่วันแรกเลย

กลับจากไปแว้นเราก็มาเก็บและทำความสะอาดห้องครัวกันต่อ ลืมบอกไปว่าที่นี่เราอยู่กันเป็นครอบครัว อยู่กันบนบ้านไม้ไผ่สาน มีห้องครัวและออฟฟิศเล็ก ๆ ไว้แค่พอประชุมและนั่งทานข้าว ตอนกลางคืนนี่หนาวนะ แต่โคตรรู้สึกอบอุ่นเลย(ทุกวันนี้ทุกอย่างได้พัฒนาหมดแล้ว)

————————🌲🚗🌈———————

เชฟกระทะหลุด
พอพี่สายลมกลับมาจากซื้อของแล้ว เราก็ลงมือทำกับข้าวกัน ซึ่งเมนูวันนี้คือน้ำพริกปลาทู และแกงอ่อมหมู ฝีมือของทุก ๆ คนช่วยกัน รสชาติลงตัวแต่จะขี้แตกมั้ยคงต้องรอดูพรุ่งนี้ 😂 ได้เวลากินข้าวแล้ว เรานั่งล้อมวงกินข้าวและพูดคุยกันไปด้วยนี่มันช่วยสร้างความสนิทสนมกันได้มากขึ้นจริง ๆ อบอุ่นดีเน้อะ เราชอบบรรยากาศแบบนี้มาก 

ก่อนอาบน้ำเรากลับมาห้องเพื่อเตรียมของ อุ้มเอาอีกแล้ว อุ้มปวดฉี่แล้วคือไปห้องน้ำไม่ทัน อุ้มบอกว่าไม่ไหวแล้ววววว และหน้าห้องนอนของเราก็กลายเป็นห้องน้ำของอุ้มไปโดยปริยาย นี่ขำจนจะขึ้นห้องไม่ไหว ขำมาก ขำจริง ๆ ฮรือ ไม่ไหวแล้ว5555 และตอนนี้ก็ดึกแล้ว ลืมบอกไปว่า(ลืมบ่อยจัง55)ที่นี่เราใช้ไฟฟ้าจากพลังงานดวงอาทิตย์ มืด ๆ อากาศหนาว ๆ ผ้าห่ม 4 ผืนก็ยังไม่อุ่น คืนนี้ไม่มีพระจันทร์หรอกนะ แต่มีดาวเต็มฟ้าเลย นอน ๆ ไปก็ได้ยินเสียงจิ้งหรีด เสียงกบเสียงเขียด พีคสุดคือมีกลิ่นขี้หมูลอยมาเบา ๆ ได้บรรยากาศจริงวุ้ย อยู่กรุงเทพไม่มีแบบนี้นะคะคุณพวกเธอ55555

ล่าสุดนี่นึกว่าที่นี่คือภาคอีสานละจ้าา นึกว่าอยู่เหนือจะได้ยินเพลงตะตอนยอน แต่เปล่าเลย ตอนนี้ในหมู่บ้านมีงานอะไรไม่รู้เปิดเพลงเสียงดังมาถึงโรงเรียนไร่ส้ม มีทั้งลมพัดตึ้ง บ่งึดจั๊กเม็ด เอาผัวไปเทิร์น และเพลงลูกทุ่งอีสานอีกบลา ๆ ๆ ถ้าไม่กลัวบ้านถล่มนี่ว่าจะลุกขึ้นกระโดดเด้าสักหน่อยแล้วนะแม่ อารมณ์มันได้มากตอนนี้โอ้ยน้อ5555 เอาเป็นว่าสนุกดีอ่ะวันนี้ เป็นการฝึกงานที่ไม่น่าเบื่อเลย เพราะมีอะไรที่ท้าทายและแปลกใหม่อยู่ตลอด อยู่ที่นี่ที่แรกนึกว่าจะเหงา แต่สนุกมาก ขอให้สนุกแบบนี้จนจบฝึกงานเลยเด้อ^^ เดี๋ยวพรุ่งนี้เริ่มฝึกงานจริงจังแล้ว เอาใจช่วยอิน้องโตยเน้อเจ้าา ไปละหนา ไว้เจอกันใหม่ ฝันดีจ้า💤
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่