แต่ต้องนาสาแต่ไหน...ให้ใคร่หอม
กรัสสันดอมสูดดมไล้..หทัยหวน
กลกุหลาบพุกามยอม...กระหวัดเย้า
สัญญาเร้าฤๅรั้ง..ยังเรายวน
เวียนละเวงเรงร่าย...ปรายบรรณ
กรัพพือพันเคล้าคู่..เคียงคัดเค้า
ต่างสองปองต่างถวิล...หนึ่งถวัลย์
หนึ่งฐานันหยั่งลึกซึ้ง..ซึ่งอารมณ์
เถาธารากว่าฝ่ากั้น...กันกีดขวาง
แหวกทางหนทนไหว..ใจขวนขวาย
หญ้าหยวบเหยียบยังยืน...หยัดวาง
แหวกหว่างคืนกอก่อน..ห่อนวาย
โคนสักหักโค่นโคนคร่อม...ห่อมหน
ยอบตัวตนก้มกราน..คลานนอบน้อม
ศักดิ์ศรีพลียลหมอง...ยอมหม่น
รู้ถนนล่วงปลายทาง..ถ่อมควร
ทฺรุมซุงพาดพ้นธาร...โตรกข้าม
ซ้ายขวาขรรค์กางกราย..ระแวด
ซ้ายขวาบร้างหนักใด...ได้ตรงตาม
หย่อนย่ามคงทรงครอง..สติควร
ผู้หลาดงผจงป้อน...อ่อนทารก
เมียกายกกกล่อมสรวล..กีตาสาร
มะลิลาแย้มกลีบ...อย่างอ่อนโยน
พิโดรกายหยาบกร่อน..ผ่อนวิญญาณ
คล้ายหอมใคร่ถามหาทาง...ล่างผาชัน
กระโดดลงกระนั้น..พลันฉาบฉาน
หยุดพิจารณ์เพ่งพิจัย...ไขตรมตัน
เห็นทางเลี้ยวลัดตรง..ลงมังตาน
ประสบการณ์สอนเติม..เริ่มรู้พร
ไฟรู้หลีกร้อนหลบรู้...คือไฟ
น้ำรู้ดื่มเพียงพอดีรู้..คือน้ำ
ลมรู้พัดเวียนเปลี่ยนรู้...เป็นลม
ดินรู้ดำรงหลักปักรู้..เป็นดิน
หอมเห็นเป็นเส้นสาย...โยงใย
เรขรูปรสกลิ่นใด..กำกับได้
กฎเกณฑ์จึงกำเนิดแจ้ง...เพียงจิต
เพียงจินต์พ้นจึงแจ้ง..ปัญญา
กวนกามรสก่อนคลั่ง...พลันหาย
กุหลาบคลายหนามมล้าง..มลายโหย
ตามทางเดินจนเข้าใจ...บางสิ่ง
ถอดทิ้งใคร่กายใคร..ฤๅใช่ตน
ถึงหมายเหตุหอมหมื่นลี้...ที่สรรหา
โรยหมื่นกลีบลาต้นไกว..ก่อตรงเศียร
เป็นมงกุฎมาลาไกล...ห่างกงเกวียน
เป็นลักษณ์เที้ยนพ้นสุขทุกข์..ว่างวาง
สวมเครื่องทรงอัสดงมอง...ลาลับ
สายลมสับเปลี่ยนทิศทาง..ข้างนอกไหว
จิตเบื้องลึกกลับนิ่ง...อยู่ภายใน
สายน้ำไหลซึมรากรอ..
การเบ่งบานอีกครั้ง..........
9820212100
เส้นทางหมื่นลี้