สวัสดีค่ะ ตามหัวขอกระทู้เลยค่ะ ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเป็นอะไร มันคือความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไรอ่ะค่ะ เเล้วก็จะร้องไห้เเบบบ้าคลั่งมากๆ ถ้าถามเหตุผลก็ตอบไม่ได้เหมือนกันค่ะว่าทำไมมันถึงร้อง ทะเลาะกับตัวเองตลอดเลย อาการที่เป็นนะคะ (อันที่สรุปจะอยู่ก่อนคำถามอันสุดท้ายนะคะ  เเต่ด้านล่างนี้ คือรายละเอียดด้วยค่ะ)
- จู่ๆก็ร้องไห้ทั้งๆที่ยังไม่ได้เศร้า เเบบนั่งดูอนิเมะอยู่ดีๆ  มันคืออนิเมะตลกนะ เเต่พอขำๆเเล้วก็ร้องไห้ ไม่ด้สะอึดสะอื้นนะ น้ำตามันไหลเรื่อยๆเลย ลุกไปล้างหน้าก็ไม่ช่วย
- รู้สึกนิ่งมากๆ เเบบเหมือนคนไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ยิ้ม ไม่ขำ เเต่ก็ไม่ได้เศร้า พอนึกได้ว่าตัวเองกำลังเป็นเเบบนี้ สักพักก็จะร้องไห้ออกมาเเบบบ้าเลยอ่ะค่ะ บ้าเเบบเเหกปากโทษตัวเองเลย ในหัวก็จะคิดว่า เอ้าเป็นอะไร ทำไมร้องไห้ ทั้งๆที่ไม่ได้เจอเรื่องที่เเย่ๆเลยด้วยซ้ำ
- คนอื่นเป็นห่วงไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น เป็นเด็กร่าเริงมากๆในสายตาคนอื่น เเบบไม่เศร้าเเน่ๆเพราะถูกปลูกฝังมาว่าคนร้องไห้คือคนที่อ่อนเเอเลยเลือกที่จะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นเลยสักครั้ง จนกระทั่งปีนี้ มันมีหลายอย่างเข้ามา ทั้งเรื่องครอบครัว การเรียน ความรัก การเงิน เพื่อน สภาพสังคม จู่ๆมันก็เเย่เเบบไม่ให้พักหายใจเลย เเล้วมันเหนื่อยจนเก็บอาการไม่อยู่ เเล้วป้ากับพี่ที่สนิทดันดูออกว่าเหนื่อยเขาเลยพูดเเค่ว่า เหนื่อยหรอ มาๆพักกินข้าว ก็ร้องไห้โหเลยค่ะ
- ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ค่ะ ตอนต้นปีเเรกๆก็คือควบคุมได้นะคะว่า กำลังจะร้องไห้ก็จะอึบไว้ก่อน ค่อยไปร้องตอนเลิกเรียน ก็เล่นกับเพื่อนได้ปกติ เเต่มันก็เศร้าลึกๆเเหละ เเต่ตอนนี้คือ ควบคุมไม่ได้เลยค่ะ เเบบถ้ารู้สึกว่าจะร้องไห้ กัดฟันบอกตัวเองว่าค่อยร้อง มันก็น้ำตาไหลออกมาเลยค่ะ มันบังคับไม่ได้อีกเเล้ว บางครั้งเคยร้องจนขำอ่ะค่ะ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าหรือเปล่า  เเหะๆ
- เเค่นึกถึงอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ เช่น ตอนเด็กๆชอบนาฬิกาทรายมากๆเคยขอให้พ่อเเม่ซื้อให้เเต่เขาก็ไม่ได้ซื้อให้ ตอนนั้นก็ไม่ได้อะไรนะคะเเค่เสียดาย เเต่ตอนนี้พอนึกถึงนาฬิกาทรายก็คือร้องไห้เลย เเต่ไม่ได้หนักนะคะ เเค่น้ำตาไหล เป็นเเบบนี้บ่อยมากๆค่ะ
- คิดอยากตุยเเบบพร่ำเพื่อมาก คิดได้ตลอดเวลาเลยค่ะ ข้ามถนนก็ เห้ออถ้าวิ่งไปตอนนี้จะตุยเลยไหม ขับรถ ถ้าไม่ชนกับรถพ่วงล่ะ เดินๆอยู่ เห้ออทำไมไม่ตุย นั่งตรงระเบียงห้อง อยากโดดตึกอ่ะ (เอาจริงๆอันนี้เเอบไม่กล้าบอกเพราะกลัวคนอื่นคิดว่าเรียกร้องความสนใจ เเต่คิดว่ามันน่าจะร้ายเเรงเลยเอามาบอกด้วยเคยพยายามทำด้วยเเต่รอด ตอนนั้นคือดาวน์มากๆ)
อาการกับเหตุผลก็จะเป็นประมาณนี้ค่ะ ถ้าถามว่า
      ทำไมไม่ไปหาหมอ
อายุยังไม่ถึง18ค่ะ
      ทำไมไม่บอกพ่อเเม่
บอกเเล้วค่ะ เขาหาว่าเป็นบ้า ปํญญาอ่อน
      ทำไมไม่ลองคิดสิ่งดีๆ 
อันนี้หนูควบคุมไม่ได้ค่ะ สมองมันคิดไปเอง ต่อให้พยายามคิดเรื่องดีๆก็ไม่ทันเเล้วค่ะมันร้องเเล้ว
      ทำไมไม่ออกไปเจอผู้คน 
ออกไปเเล้วค่ะ ตอนอยู่กับคนอื่นก็ปกตินะคะ เเต่พอกลับมาร้องไห้หนักกว่าเก่า 
      ทำไมไม่ทำสิ่งที่ชอบ 
ตอนนี้คือพยายามทำให้ตัวเองไม่มีเวลาว่างอยู่อ่ะค่ะ หาเรื่องติว ซ้อมเต้น ฝึกไวโอลิน ร้องเพลง เล่นกีตาร์เรื่อยๆเลยค่ะ เเต่บางครั้งเเค่นั่งเล่นกีตาร์น้ำตาก็
ไหลเองค่ะ 
-ร้องไห้ทั้งๆที่ไม่ได้เศร้า
- รู้สึกนิ่งจนเหมือนชาเเบบคนไม่มีความรู้สึก
-คนอื่นเป็นห่วงเเล้วร้องไห้
-ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ (ไม่ได้ก้าวร้าวเเค่จู่ๆจะร้องไห้ก็ร้องเลย)
- นึกถึงอะไรสักอย่างที่มีสตอรี่ก็จะร้องไห้
-คิดอยากตุยพร่ำเพื่อมาก