โดยเฉพาะท่าทีที่มีต่อเพศตรงข้าม
เพราะ... ตอนนี้มีคู่แล้ว จะคุยระรื่น เล่นมุข หรือคุยสนิทสนม อยู่กันสองต่อสอง เหมือนก่อนนี้ คงไม่เหมาะไม่ควร

หากโดนขอให้ช่วยเหลือ ก็ต้องมีขอบเขต เช่น บางทีช่วยได้มากกว่านี้แหละ แต่ต้องพอแค่นี้ ไม่งั้นอาจจะมากไป
เพราะมีคู่แล้ว ต้องรู้ขอบเขต การวางตัว
คุยเฉพาะแค่งาน ไม่ควรคุยลงไปถึงเรื่องส่วนตัว
 
เดี๋ยวอีกฝ่ายเขารู้ แล้วเขาจะรู้สึกยังไง... หากเขาหัวร้อนหน่อยก็อาจทะเลาะกันได้ ไม่ดีต่อความสัมพันธ์

...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอแบ่งประโยชน์จากแนวคิดดังกล่าวได้ 2 ข้อ
 
(1) ทำให้มีจิตสำนึกที่ดี
มันคือการให้เกียรติคนรักของเรา แคร์ความรู้สึกของเขา ไม่ทำให้เขาต้องมาปวดจิตปวดใจกับพฤติกรรมที่เกิดขึ้นของเรา
ตอนที่ยังอยู่คนเดียว จะคิดจะทำอะไรก็คงได้ แต่เมื่อมีคู่ อยู่ด้วยกันแล้ว มันก็ไม่เหมือนเดิม ต้องนึกถึงอีกฝ่ายให้มาก ๆ
อะไรที่ทำให้เขาไม่สบายใจ ก็ต้องปรับต้องเปลี่ยนแปลง
 
(2) ป้องกันปัญหาการนอกใจ
เรื่องกิเลสทางเพศนี่ มันแทรกซึมจิตใจคนได้ง่าย เพราะคนชอบของสวย ๆ งาม ๆ หรือของใหม่ ๆ เพราะมันทำให้รู้สึกตื่นเต้น เร้าใจ
ดังนั้น การที่เรารู้จักวางตัว ควบคุมท่าทีของตัวเอง ไม่พาตัวเองไปในที่เสี่ยง หรือบางกรณีอาจจะต้องอยู่ห่าง ๆ ก็ถือได้ว่าเป็นการป้องกันให้ห่างจากกิเลสทางเพศได้ จะได้ไม่เผลอไปโดนอำนาจของกิเลสลากจูงไป สนองต่ออารมณ์...
 
อยากทราบว่า ท่านอื่น ๆ คิดเห็นอย่างไรกันบ้างน่ะครับ
ขอบคุณมากครับ