ต้องบอกก่อนนะคะว่าครอบครัวเรามี4คนค่ะมี พ่อ เเม่ เรา เเล้วก็พี่สาว คือเรารู้มาจะเข้าปีที่3เเล้วค่ะ เมื่อปี 62 ตอนปีใหม่เราเเอบได้ยินเเม่คุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ตอนเเรกเราก็คิดว่าคงเป็นเพื่อนเเม่อะไรอย่างงี้รึป่าวเราก็ไม่ได้สนใจพอวันนึงเราได้ยินเเม่ร้องเพลง ของขวัญปีนี้ เเล้วเราก็คิดเลยว่ามันต้องมีอะไรเเน่ๆ(เพราะจะเป็นพ่อก็ไม่ใช่เพราะพ่อก็อยู่บ้านไม่จำเป็นต้องโทรอยู่เเล้ว)เเม่ชอบเเอบไปคุยทรศ คนเดียวบ่อยๆ พอวันนั้นเราก็เริ่มมั่นใจเเล้วว่าต้องมีอะไรเเน่ๆเเต่เเค่เรายังไม่รู้ว่าคนคนนั้นคือใคร จนกระทั่งเราได้มาอยู่กับพ่อเเม่(ตอนนั้นเราไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่นะคะพ่อเเม่จะกลับบ้านช่วงเทศกาล)
เราเริ่มสังเกตอาการเเม่มาเรื่อยๆจนวันนึงเราไปเห็นเเชทใน ทรศ ของเเม่ตอนนั้นเเม่ไม่อยู่นะคะ เราก็ได้รู้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร สรุปก็คือคนคนนั้นคือคนที่ทำงานที่เดียวกันกับพ่อเเล้วยิ่งไปกว่านั้นเขาอยู่ติดกับห้องที่เราอยู่เลยค่ะ
เขายังคุยกับพ่อเราเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น(เราโคตรสงสารพ่อเราเลยพ่อเราเป็นคนดีมากๆมากเเบบมากที่สุดเขาสอนลูกให้เป็นคนซื่อสัตย์ ห้ามพูดโกหกเขาดีมากๆไม่เคยหาเรื่องใครเลย)พวกเขาทำตัวปกติมากกกกก
ทุกวันที่พ่อไปทำงานเเม่เราก็จะเเชทหากับคนคนนั้นตลอด ฝากซื้อของบ้าง บางทีก็ไปยืนคุยกันเลยค่ะ คืองานที่พ่อทำเป็นงานขับรถปูนงานมันต้องไป1-2 วันถึงกลับห้อง วันไหนที่พ่ออยู่ห้องเขาก็จะไม่อยู่ เเล้วเเม่ก็จะไม่ค่อยได้เเชทคุยเพราะพ่ออยู่ เเต่วันไหนที่พ่อไปทำงานเขาก็จะกลับมา มันทำให้เเม่เรามีโอกาสได้คุยกับเขา ดึกก็ออกไปยืนคุยกัน(ซึ่งเรารู้ทุกอย่างเเล้วเราเป็นคนที่ไม่ชอบพูดหรือโลกส่วนตัวสูงก็ว่าได้หรือเราอาจจะโง่มั้งเเม่เขาคงคิดว่าทำอะไรเเบบนี้ให้เราเห็นก็ได้)
ทุกครั้งที่เราเห็นเเม่เเชทหรือคุยกับคนคนนั้นเราก็จะรู้สึกนอยขึ้นมาทันทีเเล้วก็จะเงียบไม่คุยกับใคร
เเล้วช่วงนึงเรากลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเราก็ไปปรึกษาพี่สาวคือวันนั้นเรางอนเเม่เพราะเราเห็นเเม่คุยเเชท
พี่เราเลยถามว่าเป็นอะไรเเล้วเราก็ขำทั้งน้ำตาปกติเราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆเเล้วเราก็เอาเฟสคนคนนั้นให้พี่เราดูพี่เราก็รู้เลยโดยที่เราไม่ต้องพูดอะไรพี่เราถามว่าจริงหรอรู้นานยังเราก็บอกนานเเล้ว เเล้วเราก็ร้องไห้กับพี่เราเป็นชั่งโมงเลย คือมันเป็นอะไรที่เสียใจมากเลยนะคนที่เรารักต้องมาทำอะไรเเบบนี้ ทุกวันนี้เราก็พยายามคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของเรา เราไม่ควรไปยุ่ง ทุกครั้งที่พ่อเเม่ทะเลาะกันเราก็นึกถึงคนคนนั้นตลอด หลังๆเเม่ชอบด่าพ่อไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยเเม่ก็จะด่า เเล้วทุกครั้งที่เเม่ด่าเราก็นึกถึงคนคนนั้น เราคิดว่าเเม่คงหมดรักพ่อเเล้วหรือป่าวเราควรทำยังไงดีถ้าเราบอกพ่อทุกอย่างคือจบเเน่ๆจากครอบครัวที่เคยอบอุ่นเคยมีความสุขจะต้องจบลง
ทุกวันนี้เราไม่คิดเรื่องอะไรเลยนองจากเรื่องนี้มันทำให้เราคิดมากมีวันนึงเราคิดมากจนปวดหัวปวดมากเหมือนสมองจะระเบิดเลย ซักวันเราคงฆ่าตัวตายเพราะครอบครัว
ตอนนี้เราอายุ 16 นะคะ สมองเราไม่รู้จะคิดเรื่องอะไรดี ทั้งเรื่องนี้ เรื่องเรียน เรื่องโควิด
คือเรารู้ว่าเเม่มีชู้ควรทำยังไงดีคะ
เราเริ่มสังเกตอาการเเม่มาเรื่อยๆจนวันนึงเราไปเห็นเเชทใน ทรศ ของเเม่ตอนนั้นเเม่ไม่อยู่นะคะ เราก็ได้รู้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร สรุปก็คือคนคนนั้นคือคนที่ทำงานที่เดียวกันกับพ่อเเล้วยิ่งไปกว่านั้นเขาอยู่ติดกับห้องที่เราอยู่เลยค่ะ
เขายังคุยกับพ่อเราเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น(เราโคตรสงสารพ่อเราเลยพ่อเราเป็นคนดีมากๆมากเเบบมากที่สุดเขาสอนลูกให้เป็นคนซื่อสัตย์ ห้ามพูดโกหกเขาดีมากๆไม่เคยหาเรื่องใครเลย)พวกเขาทำตัวปกติมากกกกก
ทุกวันที่พ่อไปทำงานเเม่เราก็จะเเชทหากับคนคนนั้นตลอด ฝากซื้อของบ้าง บางทีก็ไปยืนคุยกันเลยค่ะ คืองานที่พ่อทำเป็นงานขับรถปูนงานมันต้องไป1-2 วันถึงกลับห้อง วันไหนที่พ่ออยู่ห้องเขาก็จะไม่อยู่ เเล้วเเม่ก็จะไม่ค่อยได้เเชทคุยเพราะพ่ออยู่ เเต่วันไหนที่พ่อไปทำงานเขาก็จะกลับมา มันทำให้เเม่เรามีโอกาสได้คุยกับเขา ดึกก็ออกไปยืนคุยกัน(ซึ่งเรารู้ทุกอย่างเเล้วเราเป็นคนที่ไม่ชอบพูดหรือโลกส่วนตัวสูงก็ว่าได้หรือเราอาจจะโง่มั้งเเม่เขาคงคิดว่าทำอะไรเเบบนี้ให้เราเห็นก็ได้)
ทุกครั้งที่เราเห็นเเม่เเชทหรือคุยกับคนคนนั้นเราก็จะรู้สึกนอยขึ้นมาทันทีเเล้วก็จะเงียบไม่คุยกับใคร
เเล้วช่วงนึงเรากลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเราก็ไปปรึกษาพี่สาวคือวันนั้นเรางอนเเม่เพราะเราเห็นเเม่คุยเเชท
พี่เราเลยถามว่าเป็นอะไรเเล้วเราก็ขำทั้งน้ำตาปกติเราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆเเล้วเราก็เอาเฟสคนคนนั้นให้พี่เราดูพี่เราก็รู้เลยโดยที่เราไม่ต้องพูดอะไรพี่เราถามว่าจริงหรอรู้นานยังเราก็บอกนานเเล้ว เเล้วเราก็ร้องไห้กับพี่เราเป็นชั่งโมงเลย คือมันเป็นอะไรที่เสียใจมากเลยนะคนที่เรารักต้องมาทำอะไรเเบบนี้ ทุกวันนี้เราก็พยายามคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของเรา เราไม่ควรไปยุ่ง ทุกครั้งที่พ่อเเม่ทะเลาะกันเราก็นึกถึงคนคนนั้นตลอด หลังๆเเม่ชอบด่าพ่อไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยเเม่ก็จะด่า เเล้วทุกครั้งที่เเม่ด่าเราก็นึกถึงคนคนนั้น เราคิดว่าเเม่คงหมดรักพ่อเเล้วหรือป่าวเราควรทำยังไงดีถ้าเราบอกพ่อทุกอย่างคือจบเเน่ๆจากครอบครัวที่เคยอบอุ่นเคยมีความสุขจะต้องจบลง
ทุกวันนี้เราไม่คิดเรื่องอะไรเลยนองจากเรื่องนี้มันทำให้เราคิดมากมีวันนึงเราคิดมากจนปวดหัวปวดมากเหมือนสมองจะระเบิดเลย ซักวันเราคงฆ่าตัวตายเพราะครอบครัว
ตอนนี้เราอายุ 16 นะคะ สมองเราไม่รู้จะคิดเรื่องอะไรดี ทั้งเรื่องนี้ เรื่องเรียน เรื่องโควิด