ไม่รู้ว่าเราจะทำถูกมั้ย เราบอกพ่อเราให้เลิกกับเเม่ซะหลังน้องโตขึ้นน้องเราอายุ5ขวบตอนนี้ เรารู้ว่าเเม่เสียความเป็นวัยรุ่นไปเพราะท้องเราตอนอายุ15 ตอนนี้เเม่ก็37 เเล้ว (มันมีเรื่องราวมากมายมาก่อนหน้า) เเต่ประเด็นคือเรารู้ว่าเเม่แอบคุยกับคนอื่นลับหลังพ่อเรา ทำเเบบนี้หลายครั้งเเละหลายคน พ่อเคยจับได้ครั้งนึงใหญ่โตเป็นช่วงเราจบม.6 จนจะอย่ากันเเต่เพราะดันมีน้องเลยคืนดีกัน เราเปรียบพ่อเราเหมือนน้ำมัน เเม่เราเหมือนไฟ ทะเลาะกันบ่อยมากเเต่ไม่เคยตบตีกันเเม่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วย( เเม่ชอบตีเรารุนเเรงมากถึงขั้นเลือดตกยางออกก็มีเอาเป็นว่าเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้เพราะเราคิดว่าพยายามเข้าใจเเก) เเต่ที่เราพูดขึ้นมาเราอยากให้เข้าใจเราว่าเราไม่อยากให้น้องเราเจอเเบบเราเลย ต่อให้สุดท้ายเเล้วเเม่เราจะเลือกเอาน้องไปด้วย ก็จะไม่ต้องรับมือกับพ่อโดนด่าซ้ายขวาเเบบเรา อย่างที่บอกเรื่องอารมณ์พ่อกับเเม่ไม่ต่างกัน เพียงเเต่พ่อไม่ตีเเต่เเม่ตี  ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่เเม่แอบคุยกับคนอื่น เรารู้อยู่ในใจเเต่ไม่ได้บอกพ่ออะไร อีกอย่างเเม่เรียกได้ว่าเป็นพวกเห็นแก่ตัวเลยก็ว่าได้ อย่างเรายืมเรียน ค่าครองชีพ3000 เเม่เอาไปเเล้วสี่เดือน4000 เเม่ขอยืมทุกเดือนๆ ในช่วงที่เรายืมเรียนใหม่ๆเเกบอกว่าจะเก็บไว้ให้จะซื้อโทรศัพท์เดี๋ยวเเม่คืน สรุปเราก็ไม่ได้คืนสั่งของเป็นว่าเล่นโทรมาให้เราโอนจ่ายให้ก่อนก็มี ทั้งที่เราได้ไปเรียนอาทิตย์ละ1000 (มหาลัย) อะไรที่เราไม่มีเเม่มีหมดไม่ว่าจะเป็นเครื่องสำอางบลาๆยกตัวอย่างเช่นคุชชั่น 4 ตลับเเป้ง5ตลับ กลับกันเราไม่กล้าซื้อด้วยซ้ำเราใช้เเบบซองส่วนเเป้งก็ไม่ทาลิปเเท่งเดียวด้วยซ้ำ เครื่องสำอางเราเก่าเเล้วเก่าอีก ประหยัดมาก ต้องบอกก่อนเเม่เราไม่ใช่คนหาตังเองได้ขนาดที่ว่ามีเงินเก็บเป็นของตัวเองนะ ก็คือเเม่บ้านเเหละพ่อให้ก็มีรับจ้างนิดๆหน่อยพอใช้บ้างเเต่ส่วนมากเลยก็เป็นตังที่มาจากพ่อเราเเหละ  เเต่เเม่กับซื้อเอาๆล่าสุดหูฟังบลูทูธก็มีทั้งที่เราไม่เคยซื้ออะไรเเบบนี้เลย เสื้อผ้าซื้อบ่อยจนถมตัวได้ ส่วนเรานับตัวได้ เเถมพูดไม่เพราะด่าเช้า ด่าเที่ยง ด่าเย็น กวาดบ้านเเล้วมีเศษไม้กวาดยังด่ายับ เหมือนหน้ากับหลังเลย พ่อเราไม่เเต่งตัวน้ำก็ไม่ค่อยอาบเเม่เราเเต่งเเล้วเเต่งอีกลิปสิบเเท่งไม่เกินจริงเลย เเต่ค่าใช้จ่ายพ่อเรารับผิดชอบเยอะกว่าเห็นๆ เรามองพ่อเราเราสารพ่อเรามาก เราเลยบอกให้พ่อเราอย่ากับเเม่เราสะอยู่กันไปก็ทุกข์โดนเเม่ด่าบั่นทอนจิตใจทุกวันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งๆที่เเม่เองก็มีความผิดอยู่ เราคิดว่าน้องเราไม่ควรโตมาเเล้วเจอสถานะการเเบบเรามันรู้สึกเเย่มากเอาจริง เราโตเเล้วเรารับรู้เรื่องทุกอย่างน้องมันยังไม่รู้เรื่อง สักวันหนึ่งมันรู้เรื่องขึ้นมามันก็คงเสียใจอยู่ไปอึดอัดไปเหมือนเราเราไม่เเน่ใจว่าทำถูกมั้ย เเต่เราบอกเเบบนั้นกับพ่อเราไปเเล้ว มันมีความรู้สึกผิดบาปยังไงก็ไม่รู้เเค่อยากรู้ว่าถ้าเป็นคนอื่นจะทำเหมือนเรารึป่าว เเล้วเราทำดีเเล้วหรือยัง??