เอาจริงเราเพิ่งสมัครเเละตั้งกระทู้ครั้งเเรก...เคยจะตั้งหลายรอบเเล้วเเต่เราทำไม่เป็น..เรามีเรื่องอยากระบายเราไม่รู้จะไประบายกับใคร..ขอพื้นที่ตรงนี้เพื่อระบายเเละขอ..คำแนะนำเพื่อนๆพี่ๆที่มีความรู้สึกเดียวกันหน่อยน่าา...เข้าเรื่องเลยเเล้วกันนะ..คือครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่เหมือนต่างคนต่างอยู่อะ...เรามีพี่น้อง4คนรวมเราด้วย..พี่ชาย2พี่สาว1 พี่สาวคนโตเเละพี่ชายคนแรกเขาอายุไล่กัน 40กับ37 แล้วพี่ชายคนที่2กับเราก็ห่างกันเป็น10ปี..พ่อแม่เรามีเราตอนแก่..เราหลงเกิดมา...คือพี่สาวกับพี่ชายคนที่1 เขาแบบยังใงอะตีกรอบให้เรามากๆเลย...บางทีเราก็เหนื่อยนะคือจะไปไหน ทำอะไร ก็ตามๆๆๆตลอด.ไปเที่ยวก็ไม่ค่อยได้....เรื่องงานบ้านงานไร่นาเราก็ไปช่วยเขาตลอดนะ..เราช่วยตลอดเลยอาจจะมีเวลาที่เที่ยวคือเที่ยว...แต่ใม่ใช่กลางคืนทุกวันนะ..มีบ้างแบบเป็นงานอำเภองานประจำปีแบบนี้..เที่ยวบ้านเพื่อน(ใกล้ๆกัน)..ตอนสมัยที่เรา15-16เราเข้าใจนะว่าเรายังเด็ก....เข้าใจมากว่าเขาห่วงเรา...แต่พอเราโตมาเรากับรู้สึกว่ามันไม่ใช่เเล้วเขาตีกรอบบังคับเราให้เราเป็นแบบนั้นแบบนี้ยังงั้นยังงี้นะ...คือพี่สาวกับพี่ชายคนโตอะ..เขาเคยเก..เรียนมาก่อนเอาง่ายๆคือเรียนไม่จบ..มีผัวมีเมียกันก่อนเเล้ว..ทีนี้ก็คือมาคาดหวังกับเรามากไปเว้ย..ว่าเราต้องเป็นแบบนี้นะ...เราเลือกเรียนสายที่เราชอบ..พี่ชายโตก้บอกว่าเรียนสายนี้ดีกว่า..อะไรดีกว่าคือเราไม่ชอบ...เราอยากเรียนสายนี้..ทำไมต้องบังคับเราด้วย..เข้าใจว่ากลัวใม่มีงานทำ..แต่เราก็โตพอที่จะรุ้เเล้วนะว่าตัวเองชอบอะไรไม่ชอบอะไร...อีกอย่างพ่อแม่เราแก่เเล้วด้วยตอนนี้..คือไม่ได้เอาท่านมาประจานนะบางทีเราเหนื่อย...มากๆอยากจะออกจากบ้านเลยก็ว่าได้เเต่เราเป้นห่วงพ่อแม่...คือท่านนะชอบเมา..ชอบกินเหล้าก็มีเเต่เราที่คอยดูแล..แต่เราไม่คิดอะไรหรอกเเค่เราเหนื่อย..พี่สาวคนโตเขาก้ไปอยุ่กทม.มีลูกมีครอบครัวเเล้ว..พี่ชายคนโตอยุ่ที่บ้าน...พี่ชายคน2ก้ไปทำงานกับพี่สาวกทม.คือเราอยุ่บ้านพี่ชาย1พ่อแม่...พี่ชายคนนี้เขาก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไรมากหรอกคือเรื่องพ่อแม่เราเหมือนเป้นแขนขาให้เขา...คือท่านจะไปไหนซื้อของหรืออะไรเราก็ต้องขี่รถให้...แต่พอเราได้ไปเรียนในเมืองคือต้องเช่าหออยู่..กว่าจะได้อยู่นะแทบบ้าตายย...ตอนเเรกจะให้ขี่รถไปกลับ..เกือบ40โลไปวิทลัย...กลับบ้านมืดเอาง่ายๆ..แต่เขาก็ไม่ให้เราไปอยู่หอ..เพราะกลัวเรามีผัวอย่างนั้นนี้...กลัวเเต่แบบนี้..คือเราก็คิดได้เเล้วนะ.....แล้วอีกอย่าง..ยอมรับช่วงปวช.เราขอเงินเขาใช้..ค่าเทอมค่าอะไรแบบนี้แต่มันใม่พอกินหรอก...เราใด้วันละ40บาทช่วงปวช.แค่ค่าข้าวก็หมดแล้ว บางทีก็ห่อไปบ้าง..เรามีแฟนเราก็เอาเงินแฟนใช้นี่แหละเขาก็ให้...พ่อแม่เราแก่เเล้วเขาก็ไม่ได้มีรายได้อะไรส่วนพี่ชายคน1เขาเหมือนจะเป็นเสาหลักนะ..เเต่ก็ไม่..เขาทำงานเเต่เขาก็ไม่มีเงิน...เขาให้เราใช้...บางครั้งเเต่ไม่ถึงกับพอใช้อะทุกคนเข้าใจไหม...คือมันไม่พอจริงๆเราประหยัดสุดๆเเล้ว...ส่วนพี่สาวโตเราก็ไม่อยากรบกวนเขาเพราะเขามีครอบครัวเเล้วร่ากินใช้ของลูกบ้านรถ...ก็เยอะมากพอแล้วเราไม่อยากกวนเขา..พี่ชายคนที่2เขาก็หากินเฉพาตัวเขากับเเฟน..ก็เหลือแต่พี่ชายคนโตที่ยังใม่มีครอบครัว..มีแฟนเเต่ใม่ใด้อยุ่ด้วยกัน..ก็คือเหมือนนางเป้นเสาหลักแหละ..แต่ไม่มีเงินให้เราใช้...ไม่เคยซัพพอร์ตรับฟัง...ว่าเรารุ้สึกยังใง...มีแฟนก็ไม่ให้มี...พอโตขึ้นสิ่งที่สำคัญมากที่สุดคือเงินเพื่อเรียนใช้ไหม..แต่เขาก็ไม่มีพอให้เราใช้...เราจะไปทำงานหาเงินก็ไม่ให้ไปกลัวเเต่จะผัว..เอาจริงๆเรื่องนี้มันควรเปิดกว้างได้เเล้วว...เขาก้เคยผ่านจุดนั้นมา..แต่เขาไม่เคยเข้าใจเลยว่าการโดนบังคับมันรุ้สึกแย่เเค่ไหน...แต่เขากลับมองเราไม่ดี..มองว่ายังไม่ทันคน..คือเอาจริงๆเราก็รุ้เเล้วว่าอะไรดีอะไรไม่ดี...เขายึดหลักว่าน้องกุต้องเป้นแบบนี้นะ..ไม่อยากให้เกเรเหมือนพวกเขาวางแผนตีกรอบชีวิต..บงการทุกอย่าง..ทั้งๆที่เงิน...ไม่เคยมีให้เราพอใช้เลย..ไม่เคยรับฟังห้ามนํ้นห้ามนี่..ไม่เคยซัพพอร์ตเลย..คืออยากจะถามเป็นอะไรมากหรือป่าว...เราคุยโทรศัพท์ก็มองขวางไม่พอใจ...คือเราก็อึดอัดนะ..การมีใครซักคนที่คอยรับฟังเราเวลาเราเหนื่อยมันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ....แล้วอีกอย่างคือเราไม่ค่อยอยากพูดอยากคุยกับเขาด้วยด้วยความที่อายุห่างกันเป็น20ปี ผู้ชายกับผู้หญิง..มันคุยกันไม่ค่อยเข้าใจ.....คือนางมองเราไม่ดีตลอดเว้ยมองว่าเราจะมีผัวจะเอาผัว..ตลอดเวลาที่ผ่านมาโดนมาหนักกว่านี้ทั้งแม่เมาโดนด่าโดนตีสารพัดทำอะไรก็ไม่แีไปหมดทุกอย่างต้องดูเเลเวลาเขาเมา..คือบ้านแตกเอาง่ายๆทุกคนเวลาแม่เมา..งานบ้านงานไร่นาเราช่วยทุกอย่างเเต่ความดีไม่เคยทำให้พวกเขาเห็นเลย..มันเหนื่อยจริงๆ😭😭อยากจะหนีออกจากบ้านมากๆ...ถ้าเป็นเด็กคนอื่นคงหนีไปแล้วสินะ..แต่เรายังห่วงพ่อแม่กลัวท่านเสียใจเเล้วเราก็ไม่คิดจะหนีด้วย...ในตอนนี้.....แต่มันต้องอดทน...ไปถึงเเค่ไหน😭😭เขาไม่ปล่อยเราเลย...ตอนนี้ก็คือใช้เงินแฟน..แฟนซัพพอร์ตทุกอย่าง..มีใช้กินค่าห้องหอเขาจ่ายให้...เราไม่ได้อยากเรียกร้องอะไรหรอก...เพราะพ่อแม่แก่เเล้ว..เราอยากให้เขาเข้าใจมากกว่านี้ว่า...เราอยู่เพราะใช้เงินแฟนนะ...เรามีอะไรเราคุยกับเขาตลอดเรื่องที่บ้าน..😭😭เราอึดอัดมากจริงๆ.....แต่เขาก็ห้ามบงการชีวิต.....เหนื่อยที่สุด...เหนื่อยมากๆ...อยากออกไปไกลๆ..😭😭😭 เอาง่ายๆ..คือถ้าไม่มีพวกเขาเราไม่เสียใจเลยเเล้วเรารู้สึกเฉยๆมากค่ะทุกคน....เราอยากออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองมากกว่าด้วยซ้ำ....ทำงาน...มีแฟน...หรือจะอยู่เดียว..กับเพื่อนฝูงก็ได้..อยู่กับคนที่เราอยู่เเล้วสบายใจกับที่ที่เราอยู่เเล้วสบายใจ😭😭  

อาจจะเล่าวกไปวนมาบ้าง...เขียนตามความรู้สึก..สับสนหน่อยก็ขออภัยนะคะ🙏🙏