ลูกสาวของเพื่อนสนิทของแม่เราอ่ะคะ เค้ากลายเป็นคนขี้อวด วัวลืมตีน เราแต่ได้ฟังแม่เค้ามาบ่นให้แม่เราฟัง เราก็ได้แต่สงสาร แต่ไม่รู้จะช่วยจะเตือนยังไง
ของอนุญาติแทนลูกสาวของเค้าว่า คุณบีนะคะ ตะก่อนคุณบีทำงานทีพัทยาคะ มีลูกติด1คนก็ให้แม่ตัวเองเลี้ยง ตัวเองก็เอาแต่มีผัวใหม่ไปเรื่อยๆ วันดีคืนดีก็เมาแล้วขับรถไปชน แม่ตัวเองก็ต้องมาช่วยซ่อม ทั้งๆที่เค้าก็ทำงานค้าขายเหนื่อยสายตัวแทบขาด แล้วที่นี้คุณบีเค้าก็ไปทำงานสิงค์โปรคะ ไปเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ ไปๆมาๆก็ไปได้ผัวใหม่อยู่ที่นั่น แต่งงานใหญ่โต แล้วที่นี้เค้าก็อวดชีวิตดีๆของตัวเองลงFBวันละหลายๆโพส อวดตั้งแต่กินอะไรราคาเท่าไหร่ ยันสามีให้เงินเท่าไหร่ นั่งเครืองบินบิสิเนสคลาสไปญี่ปุ่น อวดหมดทุกอย่าง แต่เค้าไม่เคยหันกลับมาช่วยเหลือแม่เค้าเลยคะ ไหนจะค่าใช้จ่ายของลูกตัวเองที่ทิ้งไว้ให้แม่เลี้ยง นี้ไม่เคยช่วยเหลือเลยคะ และเเน่นอนคะ ผัวใหม่ที่สิงค์โปรไม่รู้เรื่องว่าเค้าเคยมีลูกมาก่อน แต่เค้าก็ยังไม่มีลูกกับสามีใหม่นะคะ แม่เค้าอายุเยอะแล้วคะ จะ60แล้ว ขายของตอนกลางวันเสร็จ ก็ต้องรีบปิดแผงแล้ววิ่งไปขายโรตีต่อตอนกลางคืน หลับเที่ยงคืน ตื่นตี4ทุกวันคะ
เวลาที่แม่คุณบีเค้ามาคุยกับแม่เรา คุณน้าเค้าร้องไห้ตลอดเลยคะ เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อย ไม่เลี้ยงเค้าไม่เป็นไร เค้าทำงานแค่พอเลี้ยงตัวเองได้ แต่นี่ทิ้งลูกไว้ให้เค้าเลี้ยงตั้งแต่เเรกเกิด เค้าหยุดทำงานไม่ได้คะ มันไม่พอกิน เรากับแม่ก็ได้แต่ฟัง ไม่รู้จะช่วยยังไง เค้าไประบายกับใครไม่ได้เลยคะ เพราะลูกเค้านี้ใช้ชีวิตหรูหรา เค้ากลัวว่าถ้าระบายกับญาติพี่น้องๆจะไปด่าลูกเค้าคะ
คุณน้าเค้ามีแผงที่ตลาดติดกับแม่เราคะ เวลาที่คุณน้าเค้าขายของเค้าน่าสงสารมากคะ เค้าขายไก่ย่างแดงกับข้าวเหนียว ตอนบ่ายๆมันจะร้อนมาก เค้าก็ไม่ยอมกินน้ำหวานๆให้หายเหนื่อย เค้าบอกมันเปลือง กินน้ำเปล่าในกระติกก็พอแล้ว เราฟังแล้วก็สะอึกคะ
แม่เราก็มาคุยกับเราบ่อยๆว่า จำไว้นะลูก พ่อแม่ทุกคนหรือส่วนมากไม่หวังว่าลูกจะต้องมาเลี้ยง แค่อย่าสร้างภาระ สร้างหนี้ให้พ่อแม่ต้องมารับผิดชอบต่อเลย
ขออนุญาติฝากสิ่งที่แม่เราสอนไว้ให้ทุกท่านที่อ่านได้คิดนะคะ รักพ่อแม่ตัวเองให้มากๆ และอย่าลืมกลับไปดูแลท่านกันนะคะ
คนที่รู้จักกลายเป็นพวกวัวลืมตีน ได้แต่สงสารแม่เค้า
ของอนุญาติแทนลูกสาวของเค้าว่า คุณบีนะคะ ตะก่อนคุณบีทำงานทีพัทยาคะ มีลูกติด1คนก็ให้แม่ตัวเองเลี้ยง ตัวเองก็เอาแต่มีผัวใหม่ไปเรื่อยๆ วันดีคืนดีก็เมาแล้วขับรถไปชน แม่ตัวเองก็ต้องมาช่วยซ่อม ทั้งๆที่เค้าก็ทำงานค้าขายเหนื่อยสายตัวแทบขาด แล้วที่นี้คุณบีเค้าก็ไปทำงานสิงค์โปรคะ ไปเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ ไปๆมาๆก็ไปได้ผัวใหม่อยู่ที่นั่น แต่งงานใหญ่โต แล้วที่นี้เค้าก็อวดชีวิตดีๆของตัวเองลงFBวันละหลายๆโพส อวดตั้งแต่กินอะไรราคาเท่าไหร่ ยันสามีให้เงินเท่าไหร่ นั่งเครืองบินบิสิเนสคลาสไปญี่ปุ่น อวดหมดทุกอย่าง แต่เค้าไม่เคยหันกลับมาช่วยเหลือแม่เค้าเลยคะ ไหนจะค่าใช้จ่ายของลูกตัวเองที่ทิ้งไว้ให้แม่เลี้ยง นี้ไม่เคยช่วยเหลือเลยคะ และเเน่นอนคะ ผัวใหม่ที่สิงค์โปรไม่รู้เรื่องว่าเค้าเคยมีลูกมาก่อน แต่เค้าก็ยังไม่มีลูกกับสามีใหม่นะคะ แม่เค้าอายุเยอะแล้วคะ จะ60แล้ว ขายของตอนกลางวันเสร็จ ก็ต้องรีบปิดแผงแล้ววิ่งไปขายโรตีต่อตอนกลางคืน หลับเที่ยงคืน ตื่นตี4ทุกวันคะ
เวลาที่แม่คุณบีเค้ามาคุยกับแม่เรา คุณน้าเค้าร้องไห้ตลอดเลยคะ เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อย ไม่เลี้ยงเค้าไม่เป็นไร เค้าทำงานแค่พอเลี้ยงตัวเองได้ แต่นี่ทิ้งลูกไว้ให้เค้าเลี้ยงตั้งแต่เเรกเกิด เค้าหยุดทำงานไม่ได้คะ มันไม่พอกิน เรากับแม่ก็ได้แต่ฟัง ไม่รู้จะช่วยยังไง เค้าไประบายกับใครไม่ได้เลยคะ เพราะลูกเค้านี้ใช้ชีวิตหรูหรา เค้ากลัวว่าถ้าระบายกับญาติพี่น้องๆจะไปด่าลูกเค้าคะ
คุณน้าเค้ามีแผงที่ตลาดติดกับแม่เราคะ เวลาที่คุณน้าเค้าขายของเค้าน่าสงสารมากคะ เค้าขายไก่ย่างแดงกับข้าวเหนียว ตอนบ่ายๆมันจะร้อนมาก เค้าก็ไม่ยอมกินน้ำหวานๆให้หายเหนื่อย เค้าบอกมันเปลือง กินน้ำเปล่าในกระติกก็พอแล้ว เราฟังแล้วก็สะอึกคะ
แม่เราก็มาคุยกับเราบ่อยๆว่า จำไว้นะลูก พ่อแม่ทุกคนหรือส่วนมากไม่หวังว่าลูกจะต้องมาเลี้ยง แค่อย่าสร้างภาระ สร้างหนี้ให้พ่อแม่ต้องมารับผิดชอบต่อเลย