หนูมีปัญหาของตัวเองที่แก้ไม่ได้ คือหนูชอบโมโหเวลาเห็นพ่อดื่มเหล้า เค้ากินนิดเดียวก็เมาแล้วค่ะ จะแบบเหมือนไม่มีสติ ทำกับข้าวเลอะเทอะ ทำของหรือเงินหาย
พอหนูเห็นหรือรู้ว่าเค้าได้กินหนูจะหงุดหงิดขวางหูขวางตา แล้วบางเหตุการณ์พ่อเค้าทำของของหนูเหมือนจะเสียหาย จริงๆมันก็ไม่พังแต่ด้วยจิตใจเรามีแต่ความโมโหที่เห็นพ่อกินเหล้า เราก็เครียดไปต่างๆนานาๆว่าพ่อเค้าทำให้ของเราพัง บางครั้งที่พ่อดื่มไปเยอะแล้วหนูถึงขั้นสติหลุดขว้างของ หรือตวาดใส่
แต่เค้าจะเป็นแค่วันที่เค้าหยุดค่ะ หนูไม่รู้ว่าเค้ากินเพราะเครียดจากงานหรืออะไร เคยขอให้ไม่กิน ก็บอกว่าจะทำ แต่พอมาวันหยุดก็กิน แต่ทั้งหมดที่ทำไปคือไม่อยากไปให้เค้ากิน
พ่อหนูเวลาไม่กินเหล้าวันที่ต้องทำงานเค้าจะเป็นคนอีกคนไปเลย คือเป็นคนเงียบๆนิ่งๆไม่สุงสิง
หนูไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลยค่ะ ชอบแสดงอารมณ์แบบผิดๆไปอะค่ะ พยายามจะตั้งสติหลายครั้งที่เจอเหตุการณ์นี้ แต่มันก็ห้ามใจไม่ให้ร้อนไม่ได้ ควรจะแก้ที่ไหนดีคะ ให้ตัวเองใจเย็นให้ได้ หรือควรให้พ่อมองเห็นว่าถ้าเค้ากิน เราก็จะมีอาการแบบนี้  #หนูไม่ชอเวลาที่หนูสติหลุดเลยค่ะเเล้วคือพ่อหนูกินเหล้าเเบบนี้คือหนูชอบคิดว่าสิ่งที่หนูทำไปมันผิดอ่ะเเต่มันไม่ควรทำหรือโมโหใส่พ่อเเต่ว่ามันหงุดหงิดมากๆพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองไม่มีเลยค่ะ อยู่กับพ่อ2 คนค่ะ รักพ่อมากๆกลัวว่าพ่อจะจากเราไป ไม่อยากให้พ่อกินเลยค่ะเเล้วหนูก็ไม่อยากสติหลุดพอหลุดเเล้วเหมือนตัวเองบ้าเลยค่ะ เเต่หนูเข้าใจนะคะว่าจะไปโกรธคนเมาทำไมคนเมาเขาไม่มีสติ เเต่ว่าความรู้สึกหนูมันเเบบเจ็บปวดไงไม่รู้ค่ะพ่อกับเเม่เเยกทางกันค่ะ หนูเเค่รักพ่อมากๆไม่อยากให้กินอยากอยู่กับเขาเขาดีที่สุดเเล้ว