สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคนวันที่เราจะมาเล่าเรื่องของเรากับผู้ชาย
ๆคนหนึ่งค่ะ เราสองคนคบกันได้5ปีกว่าแล้วค่ะ จุดเริ่มต้นความรักของเราคือเราเรือนด้วยกันตอนมัธยมค่ะเราเป็นเพื่อนกันมาก่อน และเขาก็เริ่มจีบเราเราคุยกันได้ไม่นานเราก็ตกลงคบกับเขา พอเราคบกันได้3เดือนเราบอกครอบครัวเราค่ะว่าเรามีแฟนครอบครัวเราก็ไม่ว่าค่ะ พาเขาไปเที่ยวบ้างให้เราชวนเขามากินนั้นนี้บ้างค่ะ พอเราคบไปได้สักพักเราเริ่มรู้จักครอบครัวเขาค่ะ ฐานะทางบ้านของเราสองคนต่างกันครอบครัวเขาเป็นครอบครัวที่มีปัญหาแม่ติดเหล้าพ่อมีผู้หญิงอื่นบ้านโดนยึดแต่เราก็รับได้นะคะตอนที่เขามีปัญหาครอบครัวเราไม่เคยคิดจะไปจากเขาเลยค่ะ ตอนนั้นคือความรักของเราดีมากเลยไปโรงเรียนเขาไม่มีตังซื้อข้าวซื้อขนมเราก็ซื้อให้ทำกับข้าวไปกินโรงเรียนด้วยกันบ้าง แต่พอคบกันได้1ปีเริ่มมีปัญหาเรื่องผู้หญิงเข้ามาเขาคุยกับผู้หญิงอื่นในเฟสแต่เขาก็ไม่ได้ปิดปังเรานะคะเพราะเรามีรหัสเฟสเขา เราก็บอกให้เขาหยุดทำแบบนี้เขาก็หยุดทำนะคะ พอจบจากม.ต้นเราสองคนก็ตัดสินใจเรือนต่อปวช.ที่เดียวกันค่ะ ตอนนั้นเขาได้ย้ายไปอยู่บ้านเช่ากับแม่เขาแล้ว เราก็ไปมาหาสู่กันปกติ เขาก็มารับเราไปโรงเรียนเหมือนเคยตั้งแต่คบกันแรกๆ ทุกอย่างเราซัพพอร์ตเขาทุกอย่างแม้แต่สมุดเราก็ซื้อให้หมด เราผ่ายช่วงเวลาที่เขาแย่ๆเจอปัญหาต่างๆนาๆมามากมายเราก็ไม่เคยทิ้งเขาไปไหน จนเราสองคนคบกันเข้าปีที่4เขาเริ่มเปลี่ยนไปเพราะเขาทำงานพาร์ทไทม์เป็นเด็กเสิร์ฟ จากที่ไม่กินเหล้าก็กิน จากไม่เที่ยวกลางคืนก็ไป
เรามีปัญหากับเขาเรื่องกินเหล้ากินเบียแบบนี้ตลอด จนหนักสุดครั้งหนึ่งเขาไปเที่ยวผับกับเพื่อนแล้วเมาจนลุกไม่ขึ้นเราก็ไปหาเขา เปิดประตูเข้าไปกลิ่นเหล้าเหม็นมากและเขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดและก็ยังมาหงุดหงิดไล่เราไป เราเสียใจทำได้เพียงเดินไปห้องน้ำและนั่งร้องไห้เป็นชั่วโมงเขาก็ไม่ได้สนใจเรา และมีครั้งหนึ่งเราเคยเช็คโทรศัพท์เขาตอนเขาหลับเขาแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่นในไลน์ ตอนนั้นหน้าเราชาไปหมดเพราะเขาไม่ได้คุยแค่คนเดียว มีโทรหากันด้วย แต่ด้วยคำว่ารักมากเราก็ให้อภัยกับเขาตามเคย และเมื่อปีที่แล้วมีรุ่นน้องผ็หญิงคนหนึ่งทักว่าถามเราว่าเราใช่แฟนเขาไหม แฟนเราคุยกับเขาในไลน์และก็ใช้อีกเฟสหนึ่งที่บล็อคเราได้ไปคุยด้วย ตอนนั้นคือเราร้องไห้โหเสียใจ เราถามเขาว่ามีอะไรจะบอกเราไหมเขาก็บอกว่าเขาคุยกับเด็ก คือเราอึ้งแต่เขาก็บอกว่าคุยเล่นๆเราก็ให้อภัยเขาและให้คำขาดเขาว่าถ้าเขานอกใจเราอีกเราจะเลิก พอต้นปีที่แล้วเขาก็มีปัญหากับแม่จนต้องได้ย้ายออกมาเพื่อหนีแม่ตอนแรกเขาจะไปอยู่บ้านรุนพี่ที่เขาเครารพ แต่ครอบครัวเราให้มาอยู่ที่บ้านเพราะบ้านเราอยู่เขตในเมืองเพราะกว่าเขาจะเลิกงานมาก็ดึกแม่เราเป็นห่วงกลัวเขาเป็นอะไรเขาก็ย้ายมาอยู่กับเรานะคะ ประจวบเหมาะเขามีปัญหากับที่ทำงานจึงออกมาขับรถส่งอาหาร เราก็คอยซัพพอร์ทเขาอีกไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าใส่เงินพาวเวอร์แบงค์รองเท้าแม้แต่กระแกงเหล็กก็เงินเราซื้อให้หมด ออกกะมาเที่ยงคืนครึ่งเราก็รอเขาเพื่อมาทำกับข้าวให้เขากินพอได้เดือนหนึ่งเขาก็เริ่มกับดึกเข้าทุกที บางทีก็กลับข้าวเขาบอกว่าไปนอนหอเพื่อนเราก็ไว้ใจ และมีวันหนึ่งเขาโทรมาว่าเขาโดนรถชน เราก็รีบไปหาเขาทั้งเป็นห่วงทั้งกลัวแต่เขาก็ไม่เป็นอะไรมาก พอตื่นเช้ามาเขาก็เอาโทรศัพท์ไปซ่อมเราให้เงินเขาไป3000บาท แล้วรถเขาบอกว่าซ้อมหลายหมื่นแต่เขาก็พอมีเงินอยู่บ้างเราเลยให้เขาไปอีก1500 และเขาก็ได้ไปยืมรถพี่ผู้ชายที่ว่าจะไปอยู่ด้วยตั้งแต่ตอนแรกมาขับ พอทุกอย่างเริ่มโอเคขึ้นแม่เขาได้มาหาเขาที่บ้านเรา แล้วเขาก็บอกว่าไม่อยากให้แม่มากวนเรากลัวครอบครัวเรารำคาน เราจึงขอเลิกกับเราแต่เราไม่ยอมเลิก เราสองคนก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนวันหนึงเขาขอเราไปกินเลี้ยงที่บ้านพี่คนหนึ่งที่เคยทำงานด้วยกันเราก็ให้ไปแต่ต้องกลับตามเวลาที่เราให้ เขาก็ไปแต่เขาไม่กลับตามที่เราคุยกันเรานอนรอเขาจนตี3 เราก็ทะเลาะกันเหมือนเดิมมันเริ่มหนักขึ้นหนักขึ้น จนพี่คนนั้นเขาทักมาถามว่าทำไมถึงเพ้อจังทะเลาะกันบ่อยจังเขามีคนอื่นหรือเปล่า เราก็ถามเขาว่าทำไมพี่เขาพูดแบบนี้ แต่เขาก็บอกเราว่าเขาทะเลาะกัน สองสามวันผ่านไปเราคงมีเซ้นต์อะไรสักอย่าเราเข้าไปส่องเฟสพี่เขาแล้วไปเจอพี่สาวของพี่คนนี้ซึ่งโปรไฟล์รูปพี่เขาใส่เสื้อแขนยาวของแฟนเราซึ่งไม่ใช่รูปเดียวแต่เขาก็มีลูกมีครอบครัวแล้วเราก็ไม่คิดอะไรมาก แต่เราก็ถามแฟนเราแฟนเราก็บอกว่าลืมไว้ตั้งแต่ไปกินเลี้ยง แต่ไม่นานพี่สาวคนนั้นก็เลิกกับสามี แล้วประจวบเหมาะแฟนเราย้ายออกจากบ้านเรา เขาขอเลิกและขอห่างจากเราแต่เราไม่ยอมเราก็มีการคุยกันตลอดจนมาถึง6วันก่อนเขามาหาเราแล้วเราก็มีอะไรกันสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือเราเห็นพี่ผู้หญิงคนนั้นส่งข้อความมาหาแฟนเราเราถามว่าทำไมถึงคุยกันเขาบอกคุยแก้เหงา คำนี้ทำให้เราตาสว่างขึ้นมาเลยค่ะ เขาแทบจะไม่ได้รักเราเลย เขาปล่อยให้เราเศร้าเราเหงาแต่เขาไปคุยกับคนอื่นเพื่อแก้เหงา จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกับเขามาจนถึงวันนี้เราอยากเคลียให้จบเราถามว่าเราเป็นส่วนไหนของเขาเขาตอบว่าเพื่อนค่ะ ใช่ค่ะเพื่อน เจ็บค่ะเราถามเขาว่าไม่เสียดายเวลาหรอ5ปีเขาบอกก็เพราะแบบนี้ไงเขาถึงอยากหยุดไว้ก่อน เราก็ถามเขาว่าแล้วเขาจะเอายังไง เขาเป็นลูกผู้ชายไหมให้เขารับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ เขาบอกรับผิดชอบแล้วค่ะ แล้วตอนนี้ประจำเดือนเราไม่มาแล้ว1เดือนค่ะแต่ตรวจดูแล้วครั้งหนึ่งไม่ท้องค่ะ แต่ถ้าเดือนนี้ยังไม่มาอีกคงตรวจอีกรอบ ลืมบอกไปค่ะ เรารักเขามากและทุกอย่าที่เขาอยากได้เราให้เขาหมดค่ะแม้กระทั้งบล็อคเซอร์ที่เขาใส่ทุกวันนี้เราก็ซื้อให้ค่ะ ถ้าเราท้องจริงเราจะไม่ให้มารับผิดชอบลูกเราเลยค่ะเพราะลูกเกิดจากความรักของเราแค่ฝ่ายเดียว เราเจ็บมากค่ะกับผู้ชายคนนี้ อายุเรายังน้อยเราต้องเจอคนที่ดีกว่านี้ค่ะ ปล.เราถามเขาไปว่าเพื่อนกันเขาไม่กันหรอก แล้วมาเราทำไม เขาตอบแบบลูกผู้ชายเลยค่ะ ว่าที่คิดว่าเกิดจากอะไร เพื่อนๆคิดว่าไงละค่ะ จากความเงี้ยนไงค่ะ จากคนไม่รู้จักพอแต่เราให้เขาเพราะเรารักเขา ขอให้เพื่อนทุกคนแม้แต่เราอย่าได้เจอผู้ชาย
แบบนี้อีกเลยค่ะ
ครั้งหนึ่งฉันได้เจอกับผู้ชายไม่รู้จักพอ
เรามีปัญหากับเขาเรื่องกินเหล้ากินเบียแบบนี้ตลอด จนหนักสุดครั้งหนึ่งเขาไปเที่ยวผับกับเพื่อนแล้วเมาจนลุกไม่ขึ้นเราก็ไปหาเขา เปิดประตูเข้าไปกลิ่นเหล้าเหม็นมากและเขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดและก็ยังมาหงุดหงิดไล่เราไป เราเสียใจทำได้เพียงเดินไปห้องน้ำและนั่งร้องไห้เป็นชั่วโมงเขาก็ไม่ได้สนใจเรา และมีครั้งหนึ่งเราเคยเช็คโทรศัพท์เขาตอนเขาหลับเขาแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่นในไลน์ ตอนนั้นหน้าเราชาไปหมดเพราะเขาไม่ได้คุยแค่คนเดียว มีโทรหากันด้วย แต่ด้วยคำว่ารักมากเราก็ให้อภัยกับเขาตามเคย และเมื่อปีที่แล้วมีรุ่นน้องผ็หญิงคนหนึ่งทักว่าถามเราว่าเราใช่แฟนเขาไหม แฟนเราคุยกับเขาในไลน์และก็ใช้อีกเฟสหนึ่งที่บล็อคเราได้ไปคุยด้วย ตอนนั้นคือเราร้องไห้โหเสียใจ เราถามเขาว่ามีอะไรจะบอกเราไหมเขาก็บอกว่าเขาคุยกับเด็ก คือเราอึ้งแต่เขาก็บอกว่าคุยเล่นๆเราก็ให้อภัยเขาและให้คำขาดเขาว่าถ้าเขานอกใจเราอีกเราจะเลิก พอต้นปีที่แล้วเขาก็มีปัญหากับแม่จนต้องได้ย้ายออกมาเพื่อหนีแม่ตอนแรกเขาจะไปอยู่บ้านรุนพี่ที่เขาเครารพ แต่ครอบครัวเราให้มาอยู่ที่บ้านเพราะบ้านเราอยู่เขตในเมืองเพราะกว่าเขาจะเลิกงานมาก็ดึกแม่เราเป็นห่วงกลัวเขาเป็นอะไรเขาก็ย้ายมาอยู่กับเรานะคะ ประจวบเหมาะเขามีปัญหากับที่ทำงานจึงออกมาขับรถส่งอาหาร เราก็คอยซัพพอร์ทเขาอีกไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าใส่เงินพาวเวอร์แบงค์รองเท้าแม้แต่กระแกงเหล็กก็เงินเราซื้อให้หมด ออกกะมาเที่ยงคืนครึ่งเราก็รอเขาเพื่อมาทำกับข้าวให้เขากินพอได้เดือนหนึ่งเขาก็เริ่มกับดึกเข้าทุกที บางทีก็กลับข้าวเขาบอกว่าไปนอนหอเพื่อนเราก็ไว้ใจ และมีวันหนึ่งเขาโทรมาว่าเขาโดนรถชน เราก็รีบไปหาเขาทั้งเป็นห่วงทั้งกลัวแต่เขาก็ไม่เป็นอะไรมาก พอตื่นเช้ามาเขาก็เอาโทรศัพท์ไปซ่อมเราให้เงินเขาไป3000บาท แล้วรถเขาบอกว่าซ้อมหลายหมื่นแต่เขาก็พอมีเงินอยู่บ้างเราเลยให้เขาไปอีก1500 และเขาก็ได้ไปยืมรถพี่ผู้ชายที่ว่าจะไปอยู่ด้วยตั้งแต่ตอนแรกมาขับ พอทุกอย่างเริ่มโอเคขึ้นแม่เขาได้มาหาเขาที่บ้านเรา แล้วเขาก็บอกว่าไม่อยากให้แม่มากวนเรากลัวครอบครัวเรารำคาน เราจึงขอเลิกกับเราแต่เราไม่ยอมเลิก เราสองคนก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนวันหนึงเขาขอเราไปกินเลี้ยงที่บ้านพี่คนหนึ่งที่เคยทำงานด้วยกันเราก็ให้ไปแต่ต้องกลับตามเวลาที่เราให้ เขาก็ไปแต่เขาไม่กลับตามที่เราคุยกันเรานอนรอเขาจนตี3 เราก็ทะเลาะกันเหมือนเดิมมันเริ่มหนักขึ้นหนักขึ้น จนพี่คนนั้นเขาทักมาถามว่าทำไมถึงเพ้อจังทะเลาะกันบ่อยจังเขามีคนอื่นหรือเปล่า เราก็ถามเขาว่าทำไมพี่เขาพูดแบบนี้ แต่เขาก็บอกเราว่าเขาทะเลาะกัน สองสามวันผ่านไปเราคงมีเซ้นต์อะไรสักอย่าเราเข้าไปส่องเฟสพี่เขาแล้วไปเจอพี่สาวของพี่คนนี้ซึ่งโปรไฟล์รูปพี่เขาใส่เสื้อแขนยาวของแฟนเราซึ่งไม่ใช่รูปเดียวแต่เขาก็มีลูกมีครอบครัวแล้วเราก็ไม่คิดอะไรมาก แต่เราก็ถามแฟนเราแฟนเราก็บอกว่าลืมไว้ตั้งแต่ไปกินเลี้ยง แต่ไม่นานพี่สาวคนนั้นก็เลิกกับสามี แล้วประจวบเหมาะแฟนเราย้ายออกจากบ้านเรา เขาขอเลิกและขอห่างจากเราแต่เราไม่ยอมเราก็มีการคุยกันตลอดจนมาถึง6วันก่อนเขามาหาเราแล้วเราก็มีอะไรกันสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือเราเห็นพี่ผู้หญิงคนนั้นส่งข้อความมาหาแฟนเราเราถามว่าทำไมถึงคุยกันเขาบอกคุยแก้เหงา คำนี้ทำให้เราตาสว่างขึ้นมาเลยค่ะ เขาแทบจะไม่ได้รักเราเลย เขาปล่อยให้เราเศร้าเราเหงาแต่เขาไปคุยกับคนอื่นเพื่อแก้เหงา จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกับเขามาจนถึงวันนี้เราอยากเคลียให้จบเราถามว่าเราเป็นส่วนไหนของเขาเขาตอบว่าเพื่อนค่ะ ใช่ค่ะเพื่อน เจ็บค่ะเราถามเขาว่าไม่เสียดายเวลาหรอ5ปีเขาบอกก็เพราะแบบนี้ไงเขาถึงอยากหยุดไว้ก่อน เราก็ถามเขาว่าแล้วเขาจะเอายังไง เขาเป็นลูกผู้ชายไหมให้เขารับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ เขาบอกรับผิดชอบแล้วค่ะ แล้วตอนนี้ประจำเดือนเราไม่มาแล้ว1เดือนค่ะแต่ตรวจดูแล้วครั้งหนึ่งไม่ท้องค่ะ แต่ถ้าเดือนนี้ยังไม่มาอีกคงตรวจอีกรอบ ลืมบอกไปค่ะ เรารักเขามากและทุกอย่าที่เขาอยากได้เราให้เขาหมดค่ะแม้กระทั้งบล็อคเซอร์ที่เขาใส่ทุกวันนี้เราก็ซื้อให้ค่ะ ถ้าเราท้องจริงเราจะไม่ให้มารับผิดชอบลูกเราเลยค่ะเพราะลูกเกิดจากความรักของเราแค่ฝ่ายเดียว เราเจ็บมากค่ะกับผู้ชายคนนี้ อายุเรายังน้อยเราต้องเจอคนที่ดีกว่านี้ค่ะ ปล.เราถามเขาไปว่าเพื่อนกันเขาไม่กันหรอก แล้วมาเราทำไม เขาตอบแบบลูกผู้ชายเลยค่ะ ว่าที่คิดว่าเกิดจากอะไร เพื่อนๆคิดว่าไงละค่ะ จากความเงี้ยนไงค่ะ จากคนไม่รู้จักพอแต่เราให้เขาเพราะเรารักเขา ขอให้เพื่อนทุกคนแม้แต่เราอย่าได้เจอผู้ชาย