การมีเพื่อนที่รู้ใจเป็นสิ่งที่ดีมาก แต่ใครเป็นแบบนี้บ้างครับ เพื่อนไว้ใจชอบมาบอกความลับส่วนตัวให้ฟัง บอกว่าพอได้บอกใครแล้วรู้สึกสบายใจเพราะได้ระบายความอัดอั้นอะไรออกไปบ้าง ผมก็ยินดีรับฟังทุกคนที่มาบอก และรู้สึกดีที่ได้ช่วยบรรเทาความทุกข์ใจของเพื่อนได้บ้าง แต่พอนานไปรู้สึกว่าตนเองกลายเป็นกระโถน เพราะพอหลายคน ก็หลายเรื่อง มากเรื่อง บางเรื่องไม่ต้องบอกก็ได้ ที่ย้ำคิดย้ำทำก็มี เวลาที่จะทำสิ่งต่างๆก็หดหายไปกับเรื่องรับฟังเพื่อน ผมเคยอธิบายวิธีที่ดีในการจัดการความคิดนึกของตนเองให้เพื่อนฟังไปแล้ว แต่ก็เหมือนเดิม จะตัดความสัมพันธ์ก็ไม่ได้เพราะรู้จักกันมานานและสงสารเพื่อนด้วยที่ประสบปัญหา  เพื่อนที่มาบอกต่างเข้าใจไปเองว่ามีแค่ตนเองคนเดียวที่มาบอกผม เพื่อนเห็นผมเป็นนักจิตวิทยา แต่ผมกำลังจะไปหาจิตแพทย์แล้วครับ ผมเก็บเรื่องที่เป็นความลับส่วนตัวของเพื่อนที่มาบอกได้แน่ แต่ผมขอบอกความลับส่วนตัวของผมเองกับห้องสนทนาในเรื่องนี้ครับ ใครมีวิธีที่ดีในการแนะนำเพื่อนแบบบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่นบ้าง โปรดแบ่งปันด้วยครับ