ก็คือหลานของแฟนเป็นโรคสมาธิสั้นแต่ไม่มีใครรู้เลย น้องอายุประมาณ5-6ขวบ เราสอนการบ้านก็ไม่มีสมาธิเลยเขียนได้สองตัวก็หาของเล่นจับนู้นจับนี่หยุกหยิกตลอด บอกสอนอะไรหาคำเถียงตลอด ชอบแหกปาก พูดมาก ผู้ใหญ่คุยกันก็แทรกตลอดทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของเด็ก ให้นั่งนิ่งๆก็ขยุกขยิกหาจับนู้นนี่ เราถามแม่ของน้องว่าได้เป็นโรคสมาธิสั้นรึป่าว แม่น้องบอกไม่ได้เป็น // คือที่เราถามเพราะญาติเราที่รู้จักมีลูกเป็นโรคสมาธิสั้นเหมือนกัน ลูกเค้าก็เป็นแบบนี้แม่เค้าก็พาลูกไปหาหมอรับยามาทานเพื่อรักษา //  ปัญหาเลยคือเราไม่กล้าบอกทางบ้านแฟนว่าให้ลองพาน้องไปปรึกษาคุณหมอมั้ย ว่าน้องเป็นแบบนี้นะ จะได้รักษาได้ทันเพราะตอนโตไปจะลำบาก //น้องชายเพื่อนเราก็เป็นโรคสมาธิสั้นกินยารักษาตั้งแต่เด็กโตมาก็เบาลงแต่ก็มีนิสัยที่ไม่สนใจใครพูดจาห้วนๆ//  เราก็ถามเพื่อนเรานะคะว่าหลานแฟนอาการแบบนี้ เหมือนน้องชายเพื่อนรึป่าว เพื่อนเราบอกว่ามีส่วนเป็นไปได้แต่ตัวน้องของเพื่อนเราเป็นไม่หนัก กินยาตั้งแต่เด็กถึงดีขึ้น
   📌 อยากจะรู้ว่าควรบอกทางบ้านแฟนยังไงดี กลัวว่าเราไปบอกเค้าจะไม่เชื่อแล้วจะมาว่าเรา ที่ไปบอกว่าลูกเค้าเป็นแบบนั้น อยากให้น้องได้รับการรักษาค่ะ 

ปล. ถ้าเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกว่าเราคิดผิดที่คิดแบบนี้บอกมาได้เลยนะคะเราอยากรู้ว่าเราคิดถูกรึป่าว