ก่อนอื่นเลยเรามีพี่สาวคนหนึ่ง ซึ่งในครอบครัวนี้เรามักจะทำอะไรก็ผิดไปซะทุกอย่างในสายตาแม่ เราช่วยทำงานต่างๆเขาก็บอกว่าเราไม่ช่วยทำงานเลย เราหวังดีทำอาหารให้เขาก็ไม่กิน เราพูดด้วยเขาก็ไม่พูดกับเราทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เราพูด ทำเหมือนเราเป็นอากาศ เราอยากทำตามความฝันเขาก็บอกว่าจะทำไปทำไมไร้สาระ เราอยากไปเรียนต่างประเทศเขาก็บอกว่าถ้าอยากไปก็ไปได้นะแต่หาเงินเอาเองกูไม่ออกให้ แต่กับพี่เรา พี่เราเขาอยากเป็นอะไรแม่เราก็สนับสนุน อยากได้อะไรก็ได้ เราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้าง เขาไม่สนใจความรู้สึกเราเลยว่าเราจะรู้สึกอย่างไร เขาทำให้เรากลายเป็นคนไม่กล้าพูดคุยเรื่องต่างๆกับครอบครัว พอเราพูดเราก็มักจะโดนด่าหรือว่ากับมาตลอด ทำให้จากที่เราเป็นคนร่าเริงก็กลายเป็นคนเก็บตัวเหมือนกับว่าเราไม่มีความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น เราก็เข้าใจนะคะว่าเขาเหนื่อยและก็เครียดมากๆ เราก็พยายามทำงานทุกอย่างที่เราสามารถทำได้เพื่อแบ่งเบาภาระแม่ อยากจะถามว่าเราควรรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ยังไงคะ? เพราะว่ามันเป็นแบบนี้ทุกปีเลยค่ะแต่ปีนี้หนักสุดแล้ว

เราไม่รู้ว่าทุกคนจะมองเรายังไงนะคะ แต่แค่อยากจะขอความคิดเห็นจากทุกคนเฉยๆค่ะ

เราไม่รู้ว่ากระทู้ที่เราตั้งเป็นกระทู้คำถามหรือกระทู้ระบายอารมณ์กันแน่ ฮ่าๆ เล่นระบายซะยาวเลย...